Παρά το γεγονός ότι η απαράδεκτη διάταξη για την κατανομή των μαθητών (τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση) ανάλογα με τις «μαθησιακές ανάγκες» και την επίδοση παραπέμφθηκε στις καλένδες από την Νίκη Κεραμέως μετά το σάλο, το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας δεν παύει να είναι εξόχως αντιδραστικό και απαράδεκτα αναχρονιστικό.
Όπως είχαμε σημειώσει και σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας στην «Εποχή» στον πυρήνα του νέου νομοσχεδίου βρίσκεται ένα και μόνο στέλεχος της δημόσιας εκπαίδευσης. Πρόκειται για τον διευθυντή της σχολικής μονάδας, ο οποίος αποκτά υπερεξουσίες και ουσιαστικά μετατρέπεται σε μάνατζερ που παραπέμπει σε λογικές ΑΕ του ιδιωτικού τομέα.
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου Κεραμέως, ο διευθυντής θα έχει δικαίωμα να αποφασίζει μόνος και χωρίς την έγκριση του συλλόγου διδασκόντων για μία σειρά από τη ζητήματα όπως: α) η οργάνωση της σχολικής μονάδας ακόμα και στο στενά εκπαιδευτικό μέρος, β) η αξιολόγηση αλλά και η επιμόρφωση των στελεχών του σχολείου και γ) η δημιουργία ομίλων εντός της σχολικής μονάδας και τη στελέχωσή τους
Ειδικότερα, πηγές από το χώρο της εκπαίδευσης τόνιζαν στην «Εποχή» ότι το θέμα της αξιολόγησης μετατρέπεται σε μία διαδικασία συνεχούς αλληλομοριοδότησης μεταξύ των στελεχών, η οποία θα γίνεται με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια δημιουργώντας πολλά προβλήματα.
Ως προς τη δημιουργία ομίλων (παράδειγμα: όμιλος ρομποτικής), θεσμός που μέχρι σήμερα υπήρχε μόνο στα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία, ο διευθυντής θα έχει το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τη στελέχωσή του με εκπαιδευτικούς οι οποίοι για τις ανάγκες της λειτουργίας των ομίλων θα εργάζονται εκτός ωραρίου χωρίς υπερωρίες αλλά με το «τυράκι» της συνεκτίμησης της συμμετοχής τους στην αξιολόγηση. Επίσης, οι εκπαιδευτικοί αναμένουν ότι η δραστηριότητα των ομίλων θα ενισχύεται από δωρεές και χορηγίες του ιδιωτικού τομέα, στο πλαίσιο της προσπάθειας των διευθυντών-μάνατζερ αφενός να εξασφαλίζουν περαιτέρω χρηματοδότηση και αφετέρου να εμφανίζουν αποτέλεσμα.
Για την επιμόρφωση τέλος, η πρόταση των εκπαιδευτικών για εισαγωγική, ετήσια, καθολική αλλά και περιοδική επιμόρφωση απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Επιλέχθηκε, αντίθετα, ένα μοντέλο καθαρά επιφανειακό και μη βιώσιμο, το οποίο επίσης θα διαμορφώνεται με απόφαση του διευθυντή σε επίπεδο σχολικής μονάδας.
Πρόκειται για ένα σχέδιο νόμου οι εμπνευστές του οποίου έχουν σταματήσει το χρόνο περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Τη στιγμή δε που στα σχολεία του αγγλοσαξωνικού κόσμου, στα οποία κυρίως εφαρμόστηκαν αντίστοιχες πρακτικές (ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία), έχουν αρχίσει και αποσύρονται, με την υπόλοιπη Ευρώπη να χαράζει άλλου είδους στρατηγικές για την εξέλιξη της εκπαίδευσης, τον κοινωνικό της ρόλο και την ένταξή της σ’ ένα ενιαίο πλέγμα κοινωνικής πολιτικής.
Γίνεται, όμως, σαφές ότι η κυβέρνηση νομοθετεί για λογαριασμό των σχολαρχών του ιδιωτικού τομέα όσο και αν αυτό ακούγεται βαρύ. Ήδη καταγράφεται άνοδος στις εγγραφές μαθητών σε ιδιωτικά σχολεία ενόψει της επόμενης σχολικής σεζόν, ενώ με τη σειρά τους ΙΕΚ και Κολλέγια τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους καθώς ετοιμάζονται να υποδεχτούν ένα μεγάλο μέρος από τους «κομμένους» των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων.
Εκτός πανεπιστημίων 25.000 μαθητές
Όπως αναμενόταν, η ελάχιστη βάση εισαγωγής που θεσπίστηκε φέτος για την είσοδο των μαθητών/μαθητριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αφήνει, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, εκτός πανεπιστημιακών σχολών περίπου 25.000 υποψηφίους.
Αυτό σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες θέσεις, κυρίως σε περιφερειακά ΑΕΙ, θα παραμείνουν κενές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Παράλληλα, καταγράφονται σοβαρά λάθη στον υπολογισμό της ελάχιστης βάσης εισαγωγής ενώ θα πρέπει να τονιστεί ότι το υπουργείο έδωσε τη δημοσιότητα τα στατιστικά των πανελλαδικών τρεις ημέρες μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων σε μία εντελώς ανεξήγητη και απαράδεκτη κίνηση.
Όλο αυτό το τοπίο τέλος διαμορφώθηκε μετά από μία σχολική σεζόν ιδιαίτερα δύσκολη, με πολλούς μήνες τηλεκπαίδευσης όχι υψηλού επιπέδου και με τους μαθητές τρομερά προβληματισμένους αλλά και αγχωμένους από τους σκοπέλους που είχαν να ξεπεράσουν τόσο στο αμιγώς εκπαιδευτικό όσο και στο ψυχολογικό μέρος.
Η Νίκη Κεραμέως, απτόητη, επέλεξε να εφαρμόσει το μοντέλο της ελάχιστης βάσης εισαγωγής φέτος μέσα στο ζόφο της πανδημίας και «ανταμείφθηκε» για την επιμονή της, εξασφαλίζοντας περισσότερη πελατεία τόσο σε ΑΕΙ του εξωτερικού (χαρακτηριστικό παράδειγμα το πανεπιστήμιο της Κύπρου) όσο και στα κολλέγια της ημεδαπής τα οποία αναμένεται να κάνουν χρυσές δουλειές. Στο κάτω-κάτω, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, «δεν πρέπει να πηγαίνουμε όλοι στο πανεπιστήμιο».