Η δίχρονη Προσχολική Αγωγή στην Αθήνα επί ξύλου κρεμάμενη

Η απίστευτη καθυστέρηση και αδιαφορία της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη έχει σαν συνέπεια, ενάμιση μήνα πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς, να κρατούνται οι οικογένειες των νηπίων της δίχρονης προσχολικής αγωγής στο σκοτάδι. Οι γονείς δεν γνωρίζουν ακόμα τα σχολεία στα οποία θα στείλουν τα παιδιά τους το νέο σχολικό έτος, γιατί τα σχολεία αυτά δεν είναι έτοιμα, δεν έχουν αποκτήσει υπόσταση, καθώς δεν έχουν στηθεί – δομηθεί ακόμα…

Δεν φτάνει, όμως, αυτό. Το θράσος περισσεύει. Την Τετάρτη κυκλοφόρησε διαφημιστικό βίντεο από τον κ. Μπακογιάννη με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του πρώτου νηπιαγωγείου, από τα τουλάχιστον δέκα που πρέπει να ετοιμάσει για να πάνε 1^η Σεπτεμβρίου τα παιδιά στο προνήπιο, και στο οποίο αποκαλεί «αρνητές της προόδου», όχι τους ίδιους όπως θα ήταν δικαιολογημένο, αλλά όσους προφανώς έχουν σταθεί κριτικά απέναντι στη δημοτική αρχή.

• Είτε όσον αφορά τον χρόνο υλοποίησης της δίχρονης, καθώς τέσσερα χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου, ο πρώτος δήμος της χώρας (τελευταίος στη συγκεκριμένη περίπτωση) ετοίμασε επιτέλους το πρώτο Νηπιαγωγείο!
• Είτε γιατί τόνισαν την αναγκαιότητα η προσχολική αγωγή να αποκτήσει μόνιμες κτιριολογικές εγκαταστάσεις, νέες κτιριολογικές προϋποθέσεις και τεχνικές προδιαγραφές, που θα αποκρίνονται στις κατ’ ελάχιστον κτιριακές απαιτήσεις βάσει πολεοδομικής νομοθεσίας και κανόνων πυροπροστασίας.
• Είτε γιατί αμφισβήτησαν την ποιότητα των περίφημων οικίσκων που θα τοποθετήσει σε αδόμητα οικόπεδα ή ακόμα και σε αυλές σχολείων, υποβαθμίζοντας την ποιότητα των επόμενων βαθμίδων εκπαίδευσης όπου αυτό εφαρμοστεί.
• Είτε γιατί απαίτησαν την αξιοποίηση των πολλών χώρων στους οποίους υπάρχουν εγκαταλειμμένα κτίρια του δήμου ή του δημοσίου ή ακόμα και χώρους που ανήκουν στην ΚΤΥΠ Α.Ε., που δεν τους έχει παραχωρήσει ακόμα στον δήμο, στους οποίους μπορούν με ανακατασκευή ή με εκ νέου δόμηση να δημιουργηθούν νέα κτίρια, που θα καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες της δίχρονης προσχολικής αγωγής, αλλά και των άλλων βαθμίδων εκπαίδευσης.

Η δημοτική αρχή Μπακογιάννη, που μαζί με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής υπερψήφισαν τη χρήση των κοντέϊνερ, προσηλωμένη στις επιλογές της και αφού έμεινε αδρανής για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν άκουσε καμιά πρόταση από τις πολλές που κατατέθηκαν στις συζητήσεις που προκάλεσε η Ανοιχτή Πόλη στις επτά δημοτικές κοινότητες. Φρόντισε, μάλιστα, να τις απαξιώσει, αφού δεν ήταν διατεθειμένη να εργαστεί σε άλλη κατεύθυνση, παρά μόνο στο να βρει άδειους χώρους στους οποίους θα τοποθετούσε στα γρήγορα τους περίφημους «οικίσκους», με τυπικές και σύντομες διαδικασίες και με ανάθεση σε εργολάβους.

Δεν θεώρησαν, επίσης, αναγκαία τη διαβούλευση με τις τοπικές κοινότητες για τη χρήση των χώρων που αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν. Έτσι προβλέπεται π.χ. η εγκατάσταση 11 «οικίσκων» στην οδό Ιακωβάτων και Δημητρίου Ράλλη στα Κάτω Πατήσια, όπου υπάρχει δημόσιος χώρος με υψηλό πράσινο. Το πράσινο επιχειρήθηκε να κοπεί, χωρίς την απαιτούμενη άδεια, από την πρώτη μέρα των εργασιών και σταμάτησε η περαιτέρω κοπή του μόνο λόγω της άμεσης αντίδρασης των κατοίκων της γειτονιάς που δεν πτοήθηκαν από τη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ και τη χρήση βίας.

Μεγάλο αγκάθι στην περίπτωση του συγκεκριμένου χώρου είναι και η μη αλλαγή της χρήσης σε δημόσιο κοινόχρηστο χώρο πρασίνου και parking, όπως λειτουργούσε μέχρι σήμερα στην πραγματικότητα, αλλά η παραμονή του χαρακτηρισμού του ως αδόμητο οικόπεδο. Για το κίνημα της γειτονιάς, λοιπόν, θέμα άμεσης προτεραιότητας είναι ο χαρακτηρισμός του χώρου στην πραγματική του χρήση, γιατί ακόμα και αν δεν προχωρήσει η τοποθέτηση των «οικίσκων» σήμερα, ή αν προχωρήσει σαν προσωρινή λύση, και επανέλθει στην πρότερα κατάσταση, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από –με ελαφριά καρδιά– απόφαση οικοδόμησης.

Η θεσμοθέτηση της δίχρονης προσχολικής αγωγής ήταν προϊόν σκληρών αγώνων της σχολικής κοινότητας και ο τρόπος υλοποίησης από τη δημοτική αρχή δεν ταιριάζει με το όνειρο. Αντίθετα, την ευτελίζει και την απαξιώνει. Υπονομεύεται δε, όταν εφαρμόζεται πρόχειρα, ερήμην των κατοίκων, χωρίς διαβούλευση και με αυθαίρετες ενέργειες που δεν σέβονται τις ανάγκες των γειτονιών.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους ελεύθερους χώρους στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές μας. Οι κάτοικοι της Αθήνας, καταλαβαίνοντας αυτή την αναγκαιότητα, θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον αγώνα της υπεράσπισης του ελεύθερου και του πράσινου χώρου και θα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μικρών μαθητών της δίχρονης προσχολικής αγωγής μέχρι να στεγαστούν σε κανονικά σχολεία όλα τα προνήπια και φυσικά η χρήση βίας και αστυνομοκρατίας μας πεισμώνει περισσότερο.