Για να μας κάνει την τιμή να επικοινωνήσει ξανά μαζί μας με διάγγελμα, σκεφτήκαμε, κάτι σημαντικό θα είχε να μας πει ο πρωθυπουργός. Τον ακούσαμε, λοιπόν, με προσοχή. Όμως, η ώρα περνούσε και ούτε για την εκτίναξη των κρουσμάτων έλεγε λέξη, ούτε για το τέταρτο κύμα, για το οποίο ο κόσμος βοούσε, έκανε λόγο. Αντίθετα, μας έλεγε πόσο καλά τα πήγαμε ως τώρα, αν και η μνήμη μας αντιδρούσε φέρνοντας την επιφάνεια τους αισιόδοξους –και άπιαστους– στόχους, που είχαν ανακοινώσει για τον εμβολιασμό τα ίδια τα δικά του χείλη, αρχές του έτους και αρχές της άνοιξης.
Σκιαμαχίες
Αν δεν ήταν και τόσο σοβαρά τα πράγματα, γιατί να απευθυνθεί τούτη την ώρα στο λαό; Διότι, όπως μας διαβεβαίωσε, ενώ τρέχουμε με ταχύτητα προς την ελευθερία, «δύο σκιές μάς εμποδίζουν τη γρήγορη έξοδο»: η νέα μετάλλαξη και οι «διστακτικοί πολίτες». Οσοι προσδοκούσαν κάποια ίχνη κριτικής διάθεσης, την παραδοχή κάποιων ελάχιστων έστω σφαλμάτων, έκαναν λάθος. Στην κυβέρνηση και στο μεταλλαγμένο στέλεχος δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες. Στους «διστακτικούς πολίτες»; Εδώ ο πρωθυπουργός ήταν σαφής: «Η χώρα δεν θα ξανακλείσει από τη στάση ορισμένων». «Δεν κινδυνεύει η Ελλάδα, αλλά οι ανεμβολίαστοι Ελληνες». «Δεν θα οδηγήσουν τον τόπο σε καθολικές απαγορεύσεις»!
Επιτέλους, βρέθηκε στόχος –και λόγος– για το διάγγελμα. «Να τους ωθήσουμε στο εμβόλιο με πειθώ και μέτρα». Για μέτρα ακούσαμε αρκετά. Μόνο που αυτά, είτε συμβάλλουν ελάχιστα στην αύξηση του ποσοστού των εμβολιασμένων στο γενικό πληθυσμό, καθώς αφορούν πολύ συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες (εργαζόμενους σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, υγειονομικούς, στρατιωτικούς, αλλά χωρίς υποχρεωτικότητα για τους τελευταίους…), είτε η αποτελεσματικότητά τους, παρότι εισάγουν επικίνδυνες διακρίσεις στο κοινωνικό σώμα, εξαρτάται από τη σοβαρότητα των ελέγχων. Η οποία ήδη αμφισβητείται από τα πρώτα κιόλας βήματα της εφαρμογής τους. Οσοι ταξιδεύουν με μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδίως με πλοία, μπορούν να περιγράψουν τι συμβαίνει. Οι δε εικόνες και οι μετρήσεις από τόπους μαζικού τουρισμού είναι τραγικές.
Πειθώ ακούμε και πειθώ δεν βλέπουμε
Οσο για την πειθώ, κανείς δεν ξέρει σε ποιον έχει ανατεθεί. Στην κυβέρνηση, πάντως, όχι, καθώς ο κ. Μητσοτάκης δεν ανακοίνωσε το ελάχιστο ίχνος γενικευμένης καμπάνιας πληροφόρησης και μεταστροφής της γνώμης των «διστακτικών πολιτών». Το ελάχιστο ίχνος προγράμματος οργάνωσης μιας εξόρμησης κινητών μονάδων, που θα φέρουν το εμβόλιο στην πόρτα όσων αδρανούν εξ αιτίας υπαρκτών δυσκολιών μετακίνησης ή ασυγχώρητης αδιαφορίας. Ο πρωθυπουργός κάλεσε τους «διστακτικούς πολίτες» να ακούσουν την εκκλησία (μόνο που η φωνή της δεν ακούγεται καθόλου καθαρά) και τους επαγγελματικούς φορείς που θέλουν να ανακτήσουν τις δραστηριότητές τους. Κατά περίεργο τρόπο από το κάλεσμα αυτό έλειπαν οι γιατροί, οι ειδικοί, οι επιστήμονες, που έχουν και τον πιο έγκυρο και πειστικό λόγο. Γιατί άραγε; Πάντως, και lapsus να είναι, κάτι θα σημαίνει.
Αυτό ήταν όλο κι όλο το «κεφάλαιο πειθώ». Εκλεισε πριν καν ανοίξει. Και ο κ. Μητσοτάκης επέστρεψε στα γνωστά του κατατόπια. Αφού μας είχε προειδοποιήσει ότι «η χώρα δεν θα ξανακλείσει από τη στάση ορισμένων», μας εξήγησε εν κατακλείδι γιατί είναι επικίνδυνοι αυτοί οι «ορισμένοι». «Ας μην επενδύουν κάποιοι στην άγνοια και την αγωνία, τώρα που η οικονομία βάζει πάλι μπροστά τις μηχανές της». Τώρα είναι η ώρα της οικονομίας, και με την οικονομία δεν παίζουμε. Ιδίως με τον τουρισμό. Το σύνθημα «πρώτα η υγεία» μάλλον υποχωρεί για χάρη της. Αν πάθει κάτι η υγεία μας, θα φταίνε «κάποιοι» και «ορισμένοι». Όπως και για την οικονομία μας. Γι’ αυτό καίγεται να μας πείσει. Δεν θα φταίει, ας πούμε, το γεγονός ότι στα μέσα μαζικής μετακίνησης και μεταφοράς δεν έφτασαν είκοσι μήνες, για να ληφθούν μέτρα απομόνωσης και όχι υπερμετάδοσης του κορονοϊού. Και εκεί, προηγείται η οικονομία και η εξοικονόμηση δαπανών από την πρώτη στιγμή. Είναι φανερό πως δεν έχουν μπει όλο αυτό τον καιρό σε πλοίο, μετρό, τραμ, τρένο τα μέλη της κυβέρνησης. Και δεν τους αδικούμε που φυλάγονται. Δεν κινδυνεύουν μόνο από τον ιό, αν κάνουν την εμφάνισή τους σε ώρα αιχμής.
Αριστοτέχνης στη μετακύλιση ευθυνών
Με άλλα λόγια, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να μη μας έδωσε με το διάγγελμα σαφή απάντηση στο ερώτημα αν έχουμε πράγματι σοβαρό πρόβλημα με τον εμβολιασμό και πώς θα το αντιμετωπίσουμε, επιβεβαίωσε, ωστόσο, ότι εκείνο που κυρίως τον ενδιαφέρει, είναι αν θα βρει κάποιους να φορτώσει τις όποιες αστοχίες. Θα μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο του αριστοτέχνη στη μετάθεση των ευθυνών. Δυστυχώς γι' αυτόν, κόπηκε με το μαχαίρι ο γνωστός και αγαπητός του δρόμος, της μετακύλισης των ευθυνών στην αντιπολίτευση και πρώτα απ’ όλα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο οι τοποθετήσεις του Κινήματος Αλλαγής, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25, όσο και η δήλωση Τσίπρα, δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοια παιχνίδια. Όχι πως θα εγκαταλείψει την παλιά του τέχνη. Θα επιστρέψει σ’ αυτή, και δεν θα πρέπει να βρει εύφορο έδαφος, όταν θα σφίξουν τα πράγματα.
Γιατί θα σφίξουν. Δεν το λένε οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης. Προειδοποιούν οι ειδικοί που παρακολουθούν τα ιικά φορτία, οι λοιμωξιολόγοι, οι επιδημιολόγοι. Με τη λογική τού μηδενισμού τού κόστους προστασίας από τον κορονοϊό, που εξέφρασε τόσο γλαφυρά ο κ. Σκέρτσος –τέρμα τα δίφραγκα, μας είπε– δεν αντιμετωπίζεται το τέταρτο κύμα που βρίσκεται σε εξέλιξη. Με τη λογική τής μετακύλισης της πολιτικής ευθύνης, που διαπνέει τον κ. Μητσοτάκη, δεν αποφεύγεται η κορύφωση αυτού του κύματος. Και για να θυμηθούμε τα δικά του λόγια, είναι αλήθεια ότι «κινδυνεύουν οι ανεμβολίαστοι». Από τις δικές τους πολιτικές, όμως, απειλούνται και οι εμβολιασμένοι.