Μετά τους 10 αθλητές πρόσφυγες του Ρίο, 29 θα είναι οι αθλητές και αθλήτριες χωρίς «επίσημη» πατρίδα που αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. 29 αθλητές με μία ξεχωριστή ιστορία ο καθένας, επιθυμούν να γράψουν ιστορία στο Τόκιο και να στείλουν ένα μήνυμα για την προσφυγιά. Οι αθλητές της Ολυμπιακής ομάδας Προσφύγων προέρχονται από χώρες όπως η Συρία, το Ιράν, χώρες της Αφρικής που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν λόγω πείνας, πολέμου ή διώξεων. Αθλητές και αθλήτριες απ’ όλα τα μέρη της Γης. Δύο μάλιστα ζουν σε ΚΥΤ στην Αθήνα και θα συμμετάσχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Οι αθλητές πρόσφυγες προέρχονται από 11 χώρες και θα λάβουν μέρος σε 12 αθλήματα: στίβος, μπάντμιντον, πυγμαχία, κανό, ποδηλασία δρόμου, τζούντο, καράτε, σκοποβολή, κολύμβηση, τάε κβον ντο, άρση βαρών και πάλη. «Είστε πραγματική έμπνευση για έναν κόσμο που χρειάζεται ενότητα, ειρήνη και συμπόνια», έγραψε στο Twitter ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Γκεμπρεγέσους, ο πρώτος αφρικανός επικεφαλής του, απευθυνόμενος στους 29 αθλητές της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων. Τους 29 «τυχερούς», ανάμεσα σε 80 εκατομμύρια ξεριζωμένους…
Ο Αχμέντ Βάις ήταν ο σημαιοφόρος της ομάδας των προσφύγων. Έφυγε από τη Συρία με την έναρξη του εμφυλίου. Πρώτος σταθμός η Τουρκία και μετά με βάρκα στην Ελλάδα. Στη χώρα μας ο Βάις κατάφερε να ασχοληθεί ξανά με την ποδηλασία καθώς οι υπεύθυνοι ενός μικρού συλλόγου της Αττικής, του έδωσαν την ευκαιρία να συμμετέχει στις προπονήσεις του συλλόγου. Η Ελβετία ήταν ο επόμενος σταθμός του Βάις, καθώς του χορηγήθηκε άσυλο, ως αναγνωρισμένου πρόσφυγα. Εκεί βελτίωσε τις επιδόσεις του και ήρθε η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η Κίμια από το Ιράν
«Φορούσα ό,τι μου έλεγαν να φορέσω, επαναλάμβανα όλα όσα με διέταζαν να λέω, πιστώθηκαν τα μετάλλιά μου για το σεβασμό της υποχρεωτικής μαντίλας, αλλά κανείς από εμάς δεν έχει σημασία για αυτούς». Αυτά τα λόγια ανήκουν στην Ιρανή Κίμια Αλιζαντέχ. Είναι πρωταθλήτρια του Τάε Κβο Ντο.
Αλλά δεν άντεξε την καταπίεση και, τον Ιανουάριο του 2020, εγκατέλειψε τη χώρα της ξεσπώντας κατά της θεοκρατικής ηγεσίας του Ιράν. Με την παραπάνω «λιτή», αλλά ξεκάθαρη τοποθέτηση στα social media επέλεξε να αποχωρήσει για άλλες πολιτείες, φτάνοντας ως τη Γερμανία που αναζήτησε και έλαβε άσυλο. Εκεί, όπου έχοντας πάρει την ιδιότητα του πρόσφυγα από τον ΟΗΕ και ζώντας σε χώρο υποδοχής, πληρούσε, πλέον, όλες τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί στην Ολυμπιακή Ομάδα των Προσφύγων.
Η Κίμια είναι η μοναδική Ιρανή που έχει κατακτήσει Ολυμπιακό μετάλλιο (χάλκινο στο Ρίο το 2016) βρέθηκε απέναντι στην συμπατριώτισσα και πρώην συμπαίκτριά της, Ναχίντ Κιάνι, εκπροσωπώντας, πλέον, τη «χώρα» των ανθρώπων που έμειναν χωρίς πατρίδα.
Η Μασομά από το Αφγανιστάν
«Όταν άρχισα να κάνω ποδηλασία κάποιος σε ένα αυτοκίνητο με χτύπησε από πίσω με το χέρι. Έπειτα από αυτό, είδα σχεδόν όλα τα κορίτσια που έκαναν ποδήλατο να έχουν παρόμοιες εμπειρίες». Τα λόγια της 24χρονης Αφγανής ποδηλάτισσας, Μασομά Αλί Ζαντά, περιγράφουν την αθλητική ζωή στην πατρίδα της.
Η Μασομά γεννήθηκε στο Ιράν, όμως μεγάλωσε στο Αφγανιστάν, όπου η οικογένειά της μετακόμισε όταν εκείνη ήταν σε πολύ νεαρή ηλικία. Αγαπούσε το ποδήλατο από μικρή και ονειρευόταν να γίνει σπουδαία αθλήτρια. Τον πρώτο καιρό, όταν έβγαινε στους χωματόδρομους με το δίτροχό της, άκουγε ύβρεις, προσβολές και απειλές. Μια άλλη φορά πέρασε «ξυστά» δίπλα της ένα αυτοκίνητο και κάποιος από τους επιβάτες την χτύπησε στο κεφάλι. Τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα, όταν κάποιοι φανατικοί την λιθοβολούσαν με μεγάλες πέτρες κάθε φορά που την συναντούσαν. Η ζωή της ήταν σε κίνδυνο. Στα 20 της χρόνια αναγκάστηκε να αποχωριστεί την οικογένειά της και κατέφυγε στη Γαλλία. Στο Τόκιο, η Μασομά έλαβε μέρος στην ποδηλασία δρόμου, στο αγώνισμα της ατομικής χρονομέτρησης στα 22,1 χιλιόμετρα, στις 28 Ιουλίου. Οπως τονίζει η ίδια, «δεν θα αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς μόνο για μένα, αλλά για όλες τις γυναίκες στο Αφγανιστάν και όλες τις γυναίκες σε χώρες σαν το Αφγανιστάν, που δεν επιτρέπεται να κάνουν ποδήλατο».
Η Γιούσρα από τη Συρία
Στην ομάδα των προσφύγων έχει συμπεριληφθεί και η Γιούσρα Μαρντίνι, η κολυμβήτρια από τη Συρία η οποία είχε πάρει μέρος και στους Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Είναι η κοπέλα που το 2015, στα 17 της τότε, μαζί με την αδελφή της είχε σώσει άλλους 18 μετανάστες από βέβαιο πνιγμό στα ανοιχτά της Λέσβου.
Η μηχανή της βάρκας που τους μετέφερε από τις τουρκικές ακτές είχε χαλάσει και τα δύο κορίτσια είχαν πέσει στη θάλασσα για να τραβήξουν το σκάφος στη στεριά, κολυμπώντας επί ώρες στα μανιασμένα κύματα. Η Γιούσρα είναι, σήμερα, πρέσβειρα καλής θέλησης της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (η πιο νεαρή στα χρονικά). Η ίδια υποστηρίζει ότι ο αθλητισμός έχει μεγάλη δύναμη και της δίνει φωνή «να εξηγήσω στον κόσμο τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, πώς είναι να έχεις φύγει από τη χώρα σου, να τον πείσω ότι είμαστε κι εμείς άνθρωποι, όπως όλοι».