Για μία ολόκληρη εβδομάδα κλιμάκιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε στην Βόρεια Εύβοια, προκειμένου να βοηθήσουμε εμπράκτως τους ανθρώπους που επλήγησαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές στις αρχές του Αυγούστου. Tο πανέμορφο και καταπράσινο τοπίο της βόρειας Εύβοιας έχει καεί ολοσχερώς, με αποτέλεσμα σήμερα να κυριεύει η στάχτη. Μετά το Μαντούδι δεν ξαναείδαμε πράσινο. Για 6 μέρες βλέπαμε γύρω μας μόνο καμένο δάσος, καμένα σπίτια και αυτοκίνητα. Το σοκ είναι κάτι παραπάνω από εμφανή στην τοπική κοινωνία.
Οι άνθρωποι πέρα από τα αμέτρητα «γιατί», έχουν συσσωρευμένη οργή μέσα τους, καθώς πιστεύουν ότι δεν έγινε απολύτως τίποτα από τη μεριά της πολιτείας για να σταματήσει η καταστροφή. Αυτό που μας είπαν, είναι ότι οι πυροσβέστες, ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, έριξαν όλο το βάρος στην εκκένωση των χωριών. Δεν επιχείρησαν ούτε όταν η φωτιά κατέκαιγε σπίτια, με αποτέλεσμα να καούν πάνω από 300. Όσα σπίτια διασώθηκαν, ήταν έπειτα από προσπάθεια των ίδιων των κατοίκων και των νέων της περιοχής, όπου με κίνδυνο της ζωής τους ρίχτηκαν στη μάχη με τις φωτιές και τις σταμάτησαν. Ειδικά στα ορεινά χωριά οι ρητινοπαραγωγοί μάς περιέγραφαν πώς έμειναν στην κυριολεξία ολομόναχοι, όταν το ένα και μοναδικό πυροσβεστικό που υπήρχε στην περιοχή, εγκατέλειψε και αυτό την κρίσιμη στιγμή που πλησίαζαν οι φλόγες.
Τα μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που βρεθήκαμε στην περιοχή πραγματοποιήσαμε πολλαπλές παράλληλες δράσεις αλληλεγγύης. Την Παρασκευή επισκεφθήκαμε τα ορεινά χωριά Κρυονερίτης και Μηλιές, όπου μαζί με την «Αλληλεγγύη για Όλους» αφήσαμε πράγματα στις δύο κοινότητες και συζητήσαμε με τους κατοίκους, που οι περισσότεροι ζούσαν από το δάσος και το επάγγελμα τους έσβησε οριστικά μαζί με τις φλόγες. Τις επόμενες ημέρες επικεντρώσαμε τη δράση μας στις Ροβιές και την Λίμνη. Κάθε πρωί χωριζόμασταν ανά 3–4 ομάδες και δουλεύαμε παράλληλα. Καθημερινά στέλναμε μία ομάδα στο γηροκομείο της Λίμνης, όπου και συγκεντρώνεται πλέον όλο το υλικό αλληλεγγύης. Εκεί βοηθήσαμε τόσο στη μεταφορά του υλικού, αλλά και τη διαλογή των ειδών πρώτης ανάγκης. Οι άλλες ομάδες πηγαίναν σε καμένα σπίτια που έχουν κριθεί από τους αρμόδιους φορείς ότι μπορούν να επισκευαστούν και πραγματοποιούσαν χειρωνακτικές εργασίες καθαρισμού από τα μπάζα που άφησε πίσω της η φωτιά. Συνολικά καθαρίσαμε 3 σπίτια στην Λίμνη, 3 στις Ροβιές, καθώς και ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Άλλοτε μαζί με τους κατοίκους πιάναμε το φτυάρι και το καροτσάκι, αδειάζαμε όλα τα μπάζα από τον χώρο και αφήναμε μόνο τους τοίχους.
Την Τρίτη και την Τετάρτη βρεθήκαμε στο χωριό Μηλιές, με σκοπό να ξαναστήσουμε από την αρχή μία στάνη που κάηκε ολοσχερώς. Ευτυχώς οι άνθρωποι είχαν προλάβει να ανοίξουν τις πόρτες και να σώσουν γύρω στα 150 αιγοπρόβατα, τα οποία σήμερα βρίσκονται ελεύθερα πέριξ του χωριού Κρυονερίτης. Μαζί με κατοίκους του χωριού κόψαμε και μεταφέραμε όλα τα απαραίτητα ξύλα, συμμαζέψαμε όσες παλιές λαμαρίνες είναι σε θέση να ξαναχρησιμοποιηθούν, με σκοπό να φτιάξουμε από το μηδέν καινούργια στάνη για τα ζώα που περισώθηκαν.
Οι δράσεις μας είχαν την αναγνώριση απ’ όλους τους κατοίκους που μας πρόσεχαν, μας έφερναν νερά, φαγητό και ό,τι άλλο είχε ο καθένας για να μας ευχαριστήσουν που δουλεύαμε μαζί τους αφιλοκερδώς. Ο κύριος Νίκος και η κυρία Μαρία από τις Ροβιές, η κυρία Ελένη και ο κύριος Λάκης από την Λίμνη, η κυρία Ελένη που είχε το φροντιστήριο στις Ροβιές, ο κύριος Δημήτρης και η κυρία Μαρία από τις Μηλιές μάς συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμασταν παιδιά τους. Εμείς τους δώσαμε υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε όταν τα σπίτια και οι περιουσίες τους θα ξαναχτιστούν και πάλι. Αλλά αυτήν την φορά θα έχουν στα θεμέλια τον λίθο της αλληλεγγύης που βάλαμε μαζί, θα είναι πιο γερά και θα αντέχουν σε όλες τις δυσκολίες!