Αυτά που παρατηρούμε και αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό με το θέμα των εμβολιασμών μπορούν να χαρακτηριστούν παράδοξα και δυσοίωνα, προετοιμάζοντας έναν ιδιότυπο ολοκληρωτισμό τον οποίο ήδη νιώθουν στο πετσί τους αρκετοί συμπολίτες μας. Υπάρχει μια παγιωμένη, κυρίαρχη αφήγηση στην οποία συμπλέουν, από διαφορετικές πλευρές και με αποχρώσεις, σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Οπότε, κάθε διαφορετική προσέγγιση, ακόμα και η ελάχιστη κριτική, απορρίπτεται, αντιμετωπίζεται απαξιωτικά και πολλές φορές λοιδορείται με τον χειρότερο τρόπο.
Η εφημερίδα μας, η «Εποχή», έχει καταφέρει τον τελευταίο καιρό να ανακτήσει μεγάλο μέρος της παλιάς πολύπλευρης, αιχμηρής και ριζοσπαστικής της εικόνας. Δεν αποφεύγει, όμως, κάποιες φορές να παρουσιάζει και ιδιαίτερα συμβατικές απόψεις στη «γραμμιτζίδικη» τρίτη της σελίδα. Έτσι, λοιπόν, είδαμε την περασμένη Κυριακή να ψέγει τους τέσσερις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις της ΠΟΕΔΗΝ και μάλιστα ως αντιπροσωπία του κόμματος. Αυτό ομολογουμένως δεν το περίμενα. Μια ριζοσπαστική εφημερίδα της Αριστεράς να υποστηρίζει ότι οι βουλευτές της δεν πρέπει να πηγαίνουν στις διαδηλώσεις των νοσοκομειακών γιατρών γιατί δίνουν λάθος σήμα, και μάλιστα σοβαρό, στην κοινωνία. Και το σωστό σήμα ποιο είναι; Να λουφάξουν και να μην στηρίζουν τους ίδιους τους συνδικαλιστές του κόμματός τους για να μην χαρακτηριστούν αντιεμβολιαστές; Πότε οι αριστεροί βουλευτές πρέπει να βγαίνουν στο δρόμο; Δεν είναι σοβαρός λόγος οι εκατοντάδες υγειονομικοί που βγήκαν σε αναστολή και έχουν πρόβλημα επιβίωσης; Είναι λάθος σήμα για ένα αριστερό κόμμα να απαιτεί έντονα κι αποφασιστικά να μην χάσουν αυτοί οι άνθρωποι στις δουλειές τους; Κι όπως φαίνεται η κυβέρνηση, βλέποντας την ατολμία και την εν πολλοίς συναινετική στάση της αντιπολίτευσης, προτίθεται να διευρύνει το απαράδεκτο μέτρο της αναστολής και σε άλλους κλάδους εργαζομένων όπως για παράδειγμα τους εκπαιδευτικούς. Αν γίνει κάτι τέτοιο, τι θα πρέπει να κάνει η Αριστερά για να δώσει το σωστό σήμα στην κοινωνία;
Ας είμαστε, λοιπόν, ξεκάθαροι. Ο εμβολιασμός θα είναι η λύση στο τεράστιο ζήτημα της πανδημίας όταν θα πάψει να αποτελεί προνόμιο των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου. Ο διεθνής καπιταλισμός έχει επιβάλει τις πατέντες και έχει αποκλείσει σχεδόν τις χώρες του τρίτου κόσμου που βολοδέρνουν σε μονοψήφια ποσοστά εμβολιασμού. Αν δεν ανατραπούν αυτά, οι αναπτυγμένες χώρες, όσο υψηλά ποσοστά εμβολιασμού κι αν έχουν, θα βρίσκονται πάντα μπροστά σε νέες εισαγόμενες μεταλλάξεις από τον τρίτο κόσμο. Κι ας δούμε τι γίνεται με τα φάρμακα για τον κορονοϊό όπου το τοπίο είναι πολύ θολό κι η ενημέρωση ελλιπέστατη. Επίσης, να μη νομίζουμε ότι εμείς οι εμβολιασμένοι είμαστε ο περιούσιος λαός, ότι μόνο εμείς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια και την απολύτως σωστή επιστημονική άποψη. Το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι μια προσωρινή ελευθερία κινήσεων και ίσως να μην κολλάμε εύκολα ή να νοσούμε ελαφρά σε περιπτώσεις μεταλλάξεων. Είναι απαράδεκτο, όμως, να οδηγούμαστε σε ακούσιους ή εκούσιους κοινωνικούς διαχωρισμούς, να χαρίζουμε όλους τους ανεμβολίαστους στην ακροδεξιά και στο παπαδαριό και να φοβόμαστε να αντισταθούμε σε ακραία μέτρα όπως η αναστολή εργασίας σε οποιονδήποτε κλάδο εργαζομένων. Το σωστό σήμα της Αριστεράς προς την κοινωνία είναι να στέκεται δίπλα στους διωκόμενους εργαζόμενους και να μην είναι συμβατή σε οποιοδήποτε κυρίαρχο συστημικό αφήγημα.