Θάλεγε κανείς ότι η Ούρσουλα δεν επέλεξε μόνο ροζ σακκάκι για να απευθύνει προς το Ευρωκοινοβούλιο την δεύτερη ετήσια ομιλία της για την «Κατάσταση της Ενωσης». Ακούγοντας την κανείς είχε την αίσθηση ότι περιγράφει μια πραγματικότητα της Ευρώπης παραμορφωμένη από ροζ γυαλιά. Δεν ήταν μόνο οι μεγαλοστομίες στις οποίες μας έχει συνηθίσει, αλλά κυρίως η αυτοικανοποίηση με την οποία μίλησε για μια σειρά από θέματα, όπως για παράδειγμα η αντιμετώπιση της πανδημίας και η εμβολιαστική εκστρατεία.
Η ίδια πολιτικός, που πριν από μερικούς μήνες παραδεχόταν σοβαρά λάθη σε ότι αφορά τις διαπραγματεύσεις για την προμήθεια των εμβολίων αλλά και τη διαδικασία παράδοσής τους, αυτή τη φορά ισχυρίστηκε ότι «το κάναμε με το σωστό τρόπο» και δήλωσε υπερήφανη για αυτό. Η πρόεδρος της Κομισιόν λες και ήθελε να (μας) κλείσει τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι σε μια σειρά από χώρες οι εμβολιασμοί έχουν «κολλήσει» ενώ η πανδημία συνεχίζεται, ότι το πιστοποιητικό εμβολιασμού δεν λειτουργεί και τόσο άψογα, ενώ η επιβολή και ακύρωση μέτρων συνεχίζεται μέσα σε ένα πανευρωπαϊκό αλαλούμ, που η εκτίμηση είναι ότι θα μεγαλώνει όσο φθινοπωριάζει.
Προτίμησε να σταθεί στον ικανοποιητικό μέσο όρο εμβολιασμών κάπου στο 70%, ποσοστό πάντως που δε χτίζει όπως αποδεικνύεται κανένα «τείχος ανοσίας» και να υποσχεθεί άλλα 200 εκατομμύρια δόσεις για τις φτωχότερες χώρες, τη στιγμή που λείπουν δισεκατομμύρια. Υποσχέθηκε τέλος περισσότερους πόρους για μια «υγειονομική ένωση» και την ανακοίνωση μιας νέας ευρωπαϊκής στρατηγικής για την περίθαλψη.
Εδωσε όμως και άλλες υποσχέσεις για συμβόλαια προς τη στρατιωτική βιομηχανία στην Ευρώπη, ενώ υιοθέτησε στην ουσία την προσέγγιση της γερμανικής βιομηχανίας και της κυβέρνησης του Βερολίνου, που αυτές τις μέρες ανακήρυξε σε στρατηγικό της στόχο την ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής/γερμανικής βιομηχανίας για την κατασκευή ηλεκτρονικών μικροτσιπς. Αφορμή το τεράστιο πρόβλημα έλλειψης ημιαγωγών, που έχει μπλοκάρει τη βιομηχανική παραγωγή και επιβεβαιώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από την Ασία και έχει καταδείξει την ανάγκη για περισσότερη αυτονομία της ΕΕ σε αυτό τον τομέα. Είναι ένα ζήτημα, που ασφαλώς αφορά την Ευρώπη και θα επηρεάσει την οικονομία της και το οποίο η Κομισιόν δε μπορεί να αγνοήσει. Αλλά δεν είναι το μόνο σε σχέση με τα ζητήματα της παραγωγής...
Αντιθέτως η Κομισιόν της κυρίας φον ντερ Λάιεν δεν φαίνεται να διαθέτει τόσο οξυμένες ευαισθησίες και τόσο ταχεία αντανακλαστικά σε ότι αφορά την όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και τη διόγκωση των ανισοτήτων, που προκάλεσε η πανδημία χωρίς ωστόσο να ευθύνεται αποκλειστικά αυτή για αυτή την τάση. Το μόνο που είχε να αναφέρει ήταν κάποιες αόριστες αναφορές σε «μεταρρυθμίσεις» που προωθούνται σε μια σειρά από χώρες.
Σε σχέση με το κλίμα υπαινίχθηκε ότι πολλές από τις ισχυρές χώρες του πλανήτη δεν έχουν καταφέρει να υλοποιήσουν τους στόχους που έχουν θέσει στο παρελθόν, «ξέχασε» όμως να πει ότι το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη. Επιστρατεύοντας ξανά τη γενικολογία υποσχέθηκε ότι «η Ευρώπη είναι έτοιμη να κάνει περισσότερα».
Για το προσφυγικό/μεταναστευτικό τόνισε ότι «ότι τώρα είναι η ώρα για μια ευρωπαϊκή πολιτική διαχείρισης της μετανάστευσης» χωρίς να εξηγήσει τι εννοεί. Ξεκαθάρισε πάντως ότι «πρέπει να στείλουμε πίσω όσους δεν έχουν δικαίωμα παραμονής». Ως επιχείρημα χρησιμοποίησε ότι «αν ρωτήσετε τους περισσότερους Ευρωπαίους, θα συμφωνήσουν ότι πρέπει να αναλάβουμε δράση για την αναχαίτιση της αντικανονικής μετανάστευσης αλλά και δράση για την παροχή καταφυγίου σε όσους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους».
Αόριστες έμειναν επίσης και οι αναφορές της για περισσότερη επικέντρωση της θεσμικής ευρώπης σε ζητήματα δημοκρατίας και σεβασμού του κράτους δικαίου, όπου τα προβλήματα όσο και αν θέλουν να τα υποτιμήσουν κάποιοι γραφειοκράτες δεν περιορίζονται μόνο στην Πολωνία και στην Ουγγαρία. Υποσχέθηκε επίσης μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία για ένα νόμο προστασίας της ανεξαρτησίας των ΜΜΕ. Και εδώ δεν έκανε συγκεκριμένη αναφορά σε χώρες και θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε αν στην αντίληψή της έχουν για παράδειγμα υποπέσει εκθέσεις και προειδοποιήσεις ανεξάρτητων δημοσιογραφικών οργανώσεων και ινστιτούτων, που μιλούν για σοβαρές παραβιάσεις της ελευθεροτυπίας σε χώρες όπως η Σλοβενία ή και η Ελλάδα. Στον κόσμο της κυρίας Προέδρου υπάρχουν μόνο ρόδινες πραγματικότητες και θολές υποσχέσεις. Για αυτό άλλωστε τα λένε και «θαύματα». Επειδή δεν ξέρεις ούτε πώς, ούτε πότε θα συμβούν. Αρκεί να πιστεύεις και να ελπίζεις...