Την ερχόμενη Τρίτη συμπληρώνονται 3 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, ενώ τον Οκτώβρη αναμένεται να ξεκινήσει η δίκη. Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του 2018 όταν ο Ζακ, όντας εγκλωβισμένος στο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος στην Ομόνοια και προσπαθώντας να βγει έξω, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από ιδιοκτήτες και αστυνομικούς.
«Κατά την έξοδό του ο κοσμηματοπώλης μαζί με έναν άλλον πολίτη, τον μεσίτη, άρχισαν να τον κλωτσούν βίαια, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος για αυτό, με σκοπό όχι να τον εξουδετερώσουν ως επικίνδυνο, αλλά να τον κακοποιήσουν, αδιαφορώντας για το αν έτσι θα επερχόταν ο θάνατός του. Αυτή η κακοποίηση συνεχίστηκε σαδιστικά και χωρίς κανένα λόγο από τη στιγμή που ο Ζακ ήταν ανήμπορος να αντιδράσει και δεν αποτελούσε ούτε καν θεωρητικό κίνδυνο για τον οποιονδήποτε. Στη συνέχεια κλήθηκε η αστυνομία. Οι αστυνομικοί βασάνισαν τον Ζακ, παρόλο που ήταν ήδη ημιθανής. Η κατάστασή του τους άφησε παγερά αδιάφορους, τον κλωτσούσαν, τον τραβούσαν, του έδεσαν τα χέρια και δεν μπορούσε να αναπνεύσει», αναφέρει στην «Εποχή» η Άννυ Παπαρρούσου, μια εκ των δικηγόρων της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλου.
Σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, ο Ζακ πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προκλήθηκε από τα πολλαπλά τραύματα. Τα χτυπήματα, δηλαδή, που δέχτηκε από πολίτες και αστυνομικούς οδήγησαν στον θάνατό του. Τα Μέσα εκείνη την περίοδο ισχυρίστηκαν πως ο Ζακ έκανε απόπειρα ληστείας, «κάτι που δεν έστεκε ούτε νομικά, ούτε με βάση τα πραγματικά δεδομένα», συμπληρώνει η δικηγόρος, ενώ οι τοξικολογικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν τότε βγήκαν καθαρές, καταρρίπτοντας έτσι και τον ισχυρισμό των Μέσων ότι ο Ζακ ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Κατηγορούνται 6 άτομα (ο κοσμηματοπώλης, ο μεσίτης και 4 από τους συνολικά 8 αστυνομικούς που πήγαν να συλλάβουν τον Ζακ) για θανατηφόρα σωματική βλάβη και όχι για ανθρωποκτονία.
Ζητήσαμε τη γνώμη της κυρίας Παπαρρούσου για την τοποθέτηση του Θ. Πλεύρη, ο οποίος είχε αναλάβει συνήγορος των αστυνομικών που εμπλέκονται στη δολοφονία του Ζακ, ως επικεφαλής στο υπουργείο Υγείας. «Προφανώς η πολιτική ηγεσία, η οποία τον επέλεξε ως υπουργό Υγείας, αποτίμησε όλο το έργο του σαν θετικό και φαίνεται να το συνεκτίμησε στην προαγωγή του ως υπουργού. Ο Πλεύρης ήταν δικηγόρος των αστυνομικών και στα πειθαρχικά τους, τα οποία ακόμα δεν έχουν γίνει. Δεν υπάρχει δηλαδή τελικό πόρισμα, κάτι που οφείλεται και στη δική του συνδρομή, καθώς ζητούσε συνέχεια αναβολές, τις οποίες και πάντα έπαιρνε. Αυτή η συμπεριφορά φαίνεται ότι αποτιμήθηκε σαν θετική».
Η «Εποχή» συνομίλησε και με την Ζωή Κόκαλου, μέλος της πρωτοβουλίας «Justice for Zak/Zackie», για τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. «Έχουμε πολλές σκέψεις οι φίλοι του και μια, δεν ξέρω πώς ακριβώς να την περιγράψω, μια αίσθηση απόστασης από τη δικαιοσύνη. Η ουσία είναι ότι υπάρχει ένας νεκρός και όσο υπάρχει ένας νεκρός αδικαίωτος, όλες οι κοινότητες οι οποίες έχουν υποστεί διακρίσεις στην Ελλάδα, δεν αισθάνονται ασφαλείς. Υπάρχει από την πρώτη στιγμή ο πόνος, γιατί πολύ βίαια αποσπάσανε από την αγκαλιά μας έναν άνθρωπο πολύ φωτεινό, πολύ γενναιόδωρο, γεμάτο χιούμορ, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και ένας φόβος ότι, όσο δεν προχωράμε σε δίκη, η απόσταση από την απόδοση ευθυνών όλο και μεγαλώνει.
Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, με την είδηση της δολοφονίας, βίωσε το συλλογικό πένθος με μια αίσθηση ανασφάλειας και φόβου ο καθένας, η καθεμία, το καθένα ξεχωριστά. Θα είμαι εγώ η επόμενη, θα είναι το διπλανό μου το επόμενο, και θα μείνει μάλιστα έτσι αδικαίωτο; Το συλλογικό πένθος χρειάζεται διαδικασίες και από τα μέσα και από τα έξω για να επουλωθεί. Δεν αρκεί μόνο να μοιραζόμαστε το πένθος. Δεν μπορεί να γίνει επούλωση του πένθους για τις κοινότητες, όταν η ίδια η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν φροντίζει για την απόδοση ευθυνών και την ασφάλεια των πολιτών της.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα έρθει δικαιοσύνη με τη δίκη. Η μνήμη του Ζακ και το φως της Ζάκι δεν χρειάζεται καμία δίκη, χρειάζεται να παραμείνουν ζωντανά μέσα μας, να μιλάμε για αυτόν, να τον αγαπάμε, να θυμόμαστε τα κείμενα και τις επιθυμίες του. Αλλά περισσότερο από όλα χρειάζεται να εξασφαλίσουμε ασφάλεια και ελευθερία κινήσεων για όλες τις κοινότητες για τις οποίες πάλεψε. Κυρίως για αυτές που ανήκε ο ίδιος, όπως η ΛΟΑΤΚΙ+, η queer, η HIV, αλλά και για τις υπόλοιπες στις οποίες ήταν κοντά, όπως οι προσφυγικές και οι μεταναστευτικές, οι κοινότητες των φυλακισμένων και των αποφυλακισμένων και φυσικά όλο το φεμινιστικό κίνημα. Η μνήμη της Ζάκι με κάθε γυναικοκτονία δέχεται ένα βαρύ χτύπημα, πληγώνεται η αγάπη που της είχαμε με πόνο. Οπότε ποιος είναι ο τρόπος για να επουλωθεί το συλλογικό πένθος και για να αποδοθεί δικαιοσύνη; Ασφάλεια, σιγουριά, επιβίωση για όλα μας».
Πορεία για τη δικαίωση του Ζακ θα πραγματοποιηθεί προς το Σύνταγμα, με σημείο αφετηρίας την οδό Γλάδστωνος, την ερχόμενη Τρίτη στις 6 το απόγευμα.