Η δήμαρχος του Παρισιού ανακοίνωσε στις αρχές της εβδομάδας «είμαι έτοιμη να διεκδικήσω την προεδρία της δημοκρατίας». Με τη δήλωσή της αυτή αναθερμάνθηκαν οι συζητήσεις για τις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν την άνοιξη του 2022. Η πρόθεσή της να διεκδικήσει την προεδρία ήταν γνωστή. Δεν την είχε ανακοινώσει. Τελικά μετά από συζητήσεις με τον γραμματέα του ΣΚ, Ολιβιέ Θωρ, και τους συνεργάτες της, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα. Το ζήτημα είναι πώς αυτό το βήμα δεν θα μείνει μετέωρο. Πώς θα κατορθώσει να συγκεντρώσει δυνάμεις πέρα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που είναι αποδυναμωμένο, για να δώσει τον αγώνα με κάποια προοπτική. Δηλαδή να βρεθεί στον β΄ γύρο.
Η Αν Ινταλγκό χάραξε την εκλογική της τακτική με βάση αυτή την πραγματικότητα, πρώτον, δηλώνοντας ότι δεν εκπροσωπεί κανένα κόμμα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ήθελε την ανοικτή στήριξη του κόμματός της. Δεύτερον, με την πρώτη της εμφάνιση ήθελε να σηματοδοτήσει ότι ξεκινά την επαφή της με τους ψηφοφόρους, έχοντας μαζί της αρκετούς δημάρχους και ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και τρίτον, μαζί με τους συνεργάτες της θέλει να ακολουθήσει μια διαφορετική εκλογική στρατηγική.
Έτσι με την πρώτη της εμφάνιση στο λιμάνι της Ρουέν είχε δίπλα της ανθρώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και απέφυγε να προβεί σε μία διακήρυξη γενικών αρχών όπως συνηθίζεται. Περιορίστηκε να αυτοπαρουσιαστεί: «γεννήθηκα στην Ισπανία, πολύ γρήγορα βρέθηκα στη Γαλλία, στη Λυών, όπου και πήγα σχολείο. Ο πατέρας μου, μετανάστης, εργάστηκε στα ναυπηγεία, η μητέρα μου ήταν μοδίστρα… Σπούδασα νομικά και εργάστηκα στην επιθεώρηση εργασίας… Γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα της μεσαίας τάξης, των ανέργων, των εργαζομένων, των νέων, των πρόσκαιρα εργαζομένων, των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες… Όλοι αυτοί αντιμετωπίζονται από τις ελίτ με αλαζονεία και περιφρόνηση. Μια συμπεριφορά που υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατίας μας. Η κατάσταση αυτή θα πρέπει ν’ αλλάξει, να δουλέψουμε για ένα «άλλο μέλλον για τα παιδιά μας» και έτσι η πολιτική εξουσία θα μπορέσει να ξαναποκτήσει την «αξιοπιστία και εμπιστοσύνη των πολιτών».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους άξονες της πολιτικής της, την οικοδόμηση ενός νέου «κοινωνικού μοντέλου, που θα διασφαλίζει το επαγγελματικό και κοινωνικό μέλλον των πολιτών». Μίλησε για την ανάγκη ν’ ανοίξει η συζήτηση για την αύξηση των μισθών, τη φορολογική μεταρρύθμιση, τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, κλπ.
Για όλα αυτά τα προβλήματα αναφέρεται στο βιβλίο της «Μια Γαλλίδα γυναίκα», ένα βιβλίο οδηγό δράσης για την προεκλογική της εκστρατεία. Στο βιβλίο αυτό αναφέρεται πως οι στόχοι που θέτει μπορούν να επιτευχθούν, «γιατί υπάρχει η πρώτη ύλη, το ανθρώπινο δυναμικό». Το δυναμικό αυτό θα πρέπει να αναβαθμιστεί, ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί με την αύξηση των αποδοχών τους μέσα σε μία πενταετία. Γιατί έχουν να επιτελέσουν ένα σπουδαίο έργο.
Η άποψη αυτή θεωρήθηκε υπερβολική και λαϊκίστικη. Στάθηκε αφορμή να δεχθεί σφοδρές επιθέσεις από τη Δεξιά, και την Αριστερά, τον Ζακ Λυκ Μελανσόν. Ο προεκλογικός αγώνας προμηνύεται δύσκολος ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς. Τις επόμενες ημέρες το ΣΚ θα πρέπει τελικά να αποφασίσει για την εκλογική της τακτική. Προς το παρόν έχει στραμμένη την προσοχή του προς το Βερολίνο, ελπίζοντας ότι με την αναμενόμενη επιτυχία του SPD θα φυσήξει άλλος αέρας και στο Παρίσι. Το ίδιο προσδοκούν και οι Οικολόγοι που καλούνται να εκλέξουν σε μία εβδομάδα μεταξύ των πέντε που θέλουν να τους εκπροσωπήσουν. Ο Ζακ Λυκ Μελανσόν φαίνεται πως δεν μπορεί να προσδοκά σε καμία συνεργασία, αφού και τα μικρότερα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ΝΡΑ και Εργατική Πάλη, έχουν ανακοινώσει τους δικούς τους υποψήφιους.
Το ΚΚΓ συνεχίζει την προεκλογική του καμπάνια αναβαθμισμένη μετά το φεστιβάλ της Ουμανιτέ. Ένα φεστιβάλ πολιτικό γεγονός και πολιτιστικό. Μια μεγάλη λαϊκή γιορτή εκεί όπου συναντήθηκαν και ξαναβρεθήκαν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες της δουλειάς, της επιστήμης, της κουλτούρας, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να συζητήσουν, να διαφωνήσουν ή να συμφωνήσουν. Να ακούσουν ενδιαφέρουσες ομιλίες και συζητήσεις για όλα τα επίκαιρα και μεγάλα ζητήματα, την πανδημία, τους μετανάστες, τα δικαιώματα, την οικονομία, το Αφγανιστάν, την Κούβα κτλ. Τέλος να τραγουδήσουν και να χορέψουν, ν’ απολαύσουν τη χαρά της δημιουργίας και της συμμετοχής που στερήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο. Η γιορτή αυτή σηματοδότησε τη στροφή των μαζικών αγώνων, των ανοικτών εκδηλώσεων, την επιστροφή της πολιτικής δράσης. Έτσι οι κομμουνιστές και οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες έδωσαν την υπόσχεση ότι θα δώσουν τη μάχη για ν’ απαλλαγεί η χώρα από τον Μακρόν, και να μπει φραγμός στην ακροδεξιά και τη δεξιά. Το ΚΚΓ επιμένει στη «συνεργασία για μια πλειοψηφική Αριστερά στο Κοινοβούλιο».