Οι θέσεις μεταξύ CDU/CSU, SPD και Πράσινους είναι πολύ κοντά, αναφέρει ο Αντρέι Χούνκο, βουλευτής της Die Linke ,σε συνέντευξή του στην «Εποχή», και επισημαίνει ότι και τα τρία κόμματα αντιπροσωπεύουν τη νεοφιλελεύθερη στροφή στην Γερμανία και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, εκτιμά ότι παρά τις διαφορές της Die Linke από το SPD και τους Πράσινους, ένας κόκκινο-κόκκινο-πράσινος συνασπισμός θα μπορούσε να προωθήσει προοδευτικές λύσεις σε αρκετά ζητήματα.
.jpg)
Πώς βλέπεις να εξελίσσονται τα πράγματα μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές;
Η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από μια πολύ ενδιαφέρουσα αλλαγή στις δημοσκοπήσεις. Τον Μάιο όλα έμοιαζαν σαν οι εκλογές να ήταν μια σφιχτή αναμέτρηση μεταξύ του CDU/CSU της απερχόμενης καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ και των Πράσινων. Τώρα, τέσσερις μήνες μετά, είναι οι Σοσιαλδημοκράτες με τον Όλαφ Σολτς, ο οποίος στη σημερινή κυβέρνηση είναι υπουργός Οικονομικών, αυτοί που προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. Έτσι, αυτή την στιγμή η μάχη είναι πραγματικά ανοιχτή, και είναι δυνατά διαφορετικά αποτελέσματα και πολύ διαφορετικοί συνασπισμοί.
Μέσα σε μια προεκλογική περίοδο που οι διαφορές μεταξύ του SPD, του CDU και των Πράσινων βλέπουμε ότι είναι σχεδόν δυσδιάκριτες, πώς συνεχίζει την εκστρατεία της η Die Linke και πώς αναδεικνύετε το πρόγραμμά σας;
Δεν θα έλεγα ότι οι διαφορές τους είναι δυσδιάκριτες, αλλά σε πολλά θέματα οι θέσεις τους είναι πολύ κοντά. Όσον αφορά τη διαχείριση της κλιματικής κρίσης, οι Πράσινοι είναι πιο φιλόδοξοι από τους άλλους δύο, ενώ το SPD επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στα κοινωνικά ζητήματα, τουλάχιστον στην προεκλογική εκστρατεία του. Φυσικά, όλοι τους αντιπροσωπεύουν τη νεοφιλελεύθερη στροφή στην Γερμανία. Ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη κόκκινο-πράσινη κυβέρνηση στην Γερμανία ήταν αυτή που μετά τις εκλογές του 1998 προώθησε τη νεοφιλελεύθερη «Ατζέντα 2010». Αυτή η κυβέρνηση ήταν επίσης υπεύθυνη για τον πρώτο πόλεμο από γερμανικό έδαφος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Και όσον αφορά την Ελλάδα ειδικότερα, πρέπει να θυμηθούμε το διαβόητο ρόλο των γερμανικών ομοσπονδιακών κυβερνήσεων στη διαχείριση της κρίσης του ευρώ, πρώτα της κυβέρνησης του CDU/CSU με το FDP και στη συνέχεια της κυβέρνησης του CDU/CSU με το SPD. Και τα τρία κόμματα έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς φυσικά προσπαθούμε να τονίσουμε αυτόν τον ρόλο τους, και αγωνιζόμαστε για μια πραγματική αλλαγή πολιτικής. Τα πιο σημαντικό σημείο εδώ είναι η κοινωνική πολιτική, δηλαδή η καταπολέμηση της κοινωνικής ανισότητας και η αποκατάσταση και ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, καθώς και μια εξωτερική πολιτική προσανατολισμένη στην ειρήνη και στην συνεργασία, και μια συνεπής και κοινωνικά δίκαιη πολιτική για το κλίμα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Die Linke βρίσκεται σε μονοψήφια ποσοστά. Τι περιθώρια υπάρχουν για να ανατραπεί αυτό μέχρι τις εκλογές; Πού θα επικεντρωθείτε τις επόμενες ημέρες;
Νομίζω ότι για εμάς, το πιο σημαντικό σημείο στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούμε στην εκστρατεία μας είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά πιστεύω ότι θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί ένα διψήφιο αποτέλεσμα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό, μερικοί είναι εσωτερικοί στο κόμμα μας και άλλοι είναι εκτός του ελέγχου μας: Πρώτον, κάθε φορά που υπάρχει μια σφιχτή εκλογική αναμέτρηση μεταξύ του CDU/CSU και ενός από τα κόμματα «αριστερά του κέντρου», όπως οι Πράσινοι ή οι Σοσιαλδημοκράτες, τείνει να υπάρξει μια ψηφοφορία τακτικής. Ορισμένοι από τους ψηφοφόρους μας στρέφονται στους Πράσινους και στο SPD επειδή προτιμούν ως καγκελάριο τους επικεφαλής αυτών των κομμάτων και όχι τον Άρμιν Λάσετ. Δεύτερον, αν και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι το βασικό θέμα για εμάς, πολλοί ψηφοφόροι εξακολουθούν να την συνδέουν με το SPD. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι το πιο σημαντικό ζήτημα για την πλειονότητα των ψηφοφόρων, αλλά σχεδόν το 50% θεωρεί το SPD ως το πιο ικανό κόμμα για να την εγγυηθεί, παρά τον ρόλο που έχει παίξει στη διάλυση του γερμανικού κράτους πρόνοιας. Είναι δύσκολο να αλλάξει αυτή η εικόνα.
Κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε μετεκλογικά η Die Linke να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με το SPD και τους Πράσινους;
Πιστεύω ότι θα ήταν εφικτό, εάν αυτό θα σήμαινε μια πραγματική αλλαγή μοντέλου στην κοινωνική πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι η «Ατζέντα 2010», με όλους τους νεοφιλελεύθερους νόμους της, θα πρέπει να αντιστραφεί, και να υπάρξει μια πραγματική κοινωνική πρόοδος για την πλειοψηφία του πληθυσμού. Η τάση για εκ νέου στρατιωτικό εξοπλισμό θα πρέπει να σταματήσει, και χρειάζεται να γίνουν τουλάχιστον τα πρώτα συγκεκριμένα βήματα προς τον αφοπλισμό και την κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Στην εξωτερική πολιτική πρέπει να τερματιστεί η πολιτική της στρατιωτικής επέμβασης, και να έχουν ξανά προτεραιότητα η διπλωματία και η συνεργασία. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά κοινά σημεία σχετικά με την πολιτική για το κλίμα, αλλά το κρίσιμο είναι ότι η απαραίτητη καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης πρέπει να είναι κοινωνικά δίκαιη. Εάν το SPD και οι Πράσινοι είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε αυτά τα ζητήματα, η συνεργασία θα μπορούσε να είναι εφικτή.
Τι μπορεί να πετύχει μια προοδευτική κυβέρνηση στην Γερμανία σήμερα; Ποια είναι τα όριά της; Και επίσης, κατά πόσο μπορεί να αλλάξει την πολιτική της Γερμανίας στην Ευρώπη;
Υπάρχουν ορισμένα θέματα που πιστεύω ότι θα ήταν δυνατό να επιτευχθούν με μια τέτοια κυβέρνηση. Για παράδειγμα, και τα τρία κόμματα τάσσονται υπέρ μιας μεταρρύθμισης στην ασφάλιση υγείας. Σήμερα έχουμε ένα θεσμοθετημένο σύστημα ασφάλισης, αλλά οι πλουσιότεροι μπορούν να «φύγουν» σε ένα παράλληλο ιδιωτικό σύστημα που είναι φθηνότερο για αυτούς. Η εξάλειψη αυτής της άθλιας κατάστασης, και η καθιέρωση υγειονομικής περίθαλψης με βάση την αλληλεγγύη για όλα τα εισοδήματα και τις επαγγελματικές ομάδες, θα ήταν αρκετά ρεαλιστική. Ένας ελαφρώς υψηλότερος κατώτατος μισθός και ορισμένες άλλες κοινωνικές βελτιώσεις θα ήταν σίγουρα δυνατές. Αλλά αν πούμε να αγγίξουμε τα περιουσιακά στοιχεία και τα συμφέροντα των πλουσιότερων, θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε αν οι Πράσινοι και το SPD θα συμφωνήσουν με αυτό. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, οι επιλογές είναι επίσης περιορισμένες. Και τα δύο κόμματα είναι ενσωματωμένα στα καθεστωτικά και υπερατλαντικά δίκτυα. Δεν είμαι βέβαιος αν αυτό τους επιτρέπει να κάνουν τα απαραίτητα βήματα προς μια πιο ειρηνική και συνεργατική εξωτερική πολιτική. Εάν είναι πρόθυμοι, είναι ευπρόσδεκτοι.