Σε συνέντευξη του ρουμάνου σκηνοθέτη Ράντου Ζούντε, που είχαμε φιλοξενήσει στην Εποχή, στο φύλλο της 29ης Νοεμβρίου 2009, με αφορμή την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Το πιο ευτυχισμένο κορίτσι του κόσμου», ο διεθνούς φήμης πλέον και πολυβραβευμένους σκηνοθέτης, ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: «Συνήθως οι ταινίες αφηγούνται καθημερινές καταστάσεις, πράγματα που συμβαίνουν στον δρόμο, που τα βλέπουμε και είναι κρίμα να μην ασχοληθεί κάποιος με αυτά».
Έτσι και στη νέα του ταινία, «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό» (Babardeala cu bucluc sau porno balamuc), αφηγείται μια καθημερινή ιστορία από εκείνες που συμβαίνουν δίπλα μας. Η ταινία, αρκετά τολμηρή, κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου. Ο Ζούντε βέβαια είναι παλιός γνώριμος της Μπερλινάλε, αφού το 2015 είχε τιμηθεί με την Αργυρή Άρκτο για την ταινία «Άφεριμ!».
Η ηρωίδα του είναι η Έμι, καθηγήτρια Ιστορίας σε ένα καλό σχολείο στο Βουκουρέστι. Όταν όμως διαρρέει στο διαδίκτυο μια ερασιτεχνική ταινία πορνό στην οποία πρωταγωνιστεί, η Έμι θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ δύσκολες καταστάσεις. Και ενώ οι γονείς απαιτούν την απομάκρυνσή της από το σχολείο, εκείνη επιλέγει, αντί της παραίτησης, να αγωνιστεί για να δικαιωθεί.
Ο ίδιος ο Ζούντε λέει: «Η ιδέα για την ταινία προέκυψε αρχικά μέσα από συζητήσεις με φίλους. Συζητούσαμε πραγματικές ιστορίες από τη Ρουμανία και άλλες χώρες για δασκάλους που απολύθηκαν από τα σχολεία που δούλευαν για πράγματα που έκαναν στην προσωπική τους ζωή: σεξ τσατ με κάμερα ή ερασιτεχνικά πορνό που ανέβαζαν στο διαδίκτυο. Οι συζητήσεις ήταν τόσο έντονες που σκέφτηκα ότι παρόλο που το θέμα μοιάζει ασήμαντο και ρηχό, πρέπει να κρύβονται πιο πολλά από πίσω για να προκαλεί τόσο ισχυρές αντιδράσεις». Και συνεχίζει: «Η ταινία αποτελείται από τρία μέρη που ενώνονται μεταξύ τους με ποιητικό τρόπο. Χρησιμοποιώ την έννοια “ποιητικό” σύμφωνα με τον ορισμό του Μαλρό: “Αδιαμφισβήτητα, η αληθινή ποίηση είναι παράλογη, καθώς αντικαθιστά για τις καθιερωμένες σχέσεις πραγμάτων, ένα νέο σύστημα σχέσεων”». Όσο για το γεγονός πως η ταινία χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως χυδαία, ο σκηνοθέτης λέει: «Τι είναι χυδαίο και πώς το ορίζουμε; Είμαστε συνηθισμένοι σε πράξεις που είναι πολύ πιο χυδαίες, κατά κάποιον τρόπο, από μικρές πράξεις που προκαλούν όμως τεράστιες αντιδράσεις όπως βλέπουμε στην ταινία. Αυτή ήταν η ιδέα μου – να αντιπαραθέσω αυτούς τους δύο τύπους χυδαιότητας και να αποδείξω ότι η υποτιθέμενη χυδαιότητα του πορνό βίντεο δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτά που βλέπουμε γύρω μας αλλά δεν τους δίνουμε καμία σημασία».
Άλλες ταινίες μεγάλου μήκους του Ράντου Ζούντε είναι: το εκπληκτικό βαλκανικό γουέστερν «Άφεριμ!» (Aferim!) του 2015, το βαθυστόχαστο «Σημαδεμένες καρδιές» (Inimi cicatrizate) του 2016 βασισμένο στο βιβλίο «Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό» του Μαξ Μπλέχερ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Loggia σε μετάφραση Βίκτορα Ιβάνοβιτς), και το συγκλονιστικό και βαθιά πολιτικό «Αδιαφορώ αν στην ιστορία θα εμφανιστούμε ως βάρβαροι» (Îmi este indiferent daca în istorie vom intra ca barbar) του 2018.