Αν κάτι έχει καταφέρει ο νεοφιλελευθερισμός στα χρόνια της κυριαρχίας στον πλανήτη είναι να κατακρεουργήσει τις λέξεις και τα νοήματα. Η λέξη μεταρρύθμιση, ας πούμε, έχασε κάθε θετικό της πρόσημο και πλέον φέρνει σχεδόν πάντα στο νου τη λέξη απορρύθμιση. Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη αξιολόγηση. Συνοδεύεται πλέον από ένα αρνητικό φορτίο νοημάτων που παραπέμπουν στις χειρότερες εκφάνσεις του θατσερισμού.
Αυτό φυσικά ουδόλως ενοχλεί την Νίκη Κεραμέως η οποία επιμένει στην εφαρμογή του μοντέλου αξιολόγησης της Θάτσερ στα ελληνικά σχολεία την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Και επιμένει τόσο φορτικά, τόσο ιδεοληπτικά, χρησιμοποιώντας ακατάσχετους νομικισμούς, που συσπειρώνει σε πολύ υψηλά ποσοστά το εκπαιδευτικό κίνημα και ιδιαίτερα τις τάξεις των εκπαιδευτικών.
Αν περάσουν τα «θέλω» της υπουργού Παιδείας (τα θέλω του Κυριάκου Μητσοτάκη για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας), τότε η δημοκρατία θα εκλείψει από το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Το σχέδιο αξιολόγησης, που επιθυμεί με μεγάλο πάθος να εφαρμόσει η κα Κεραμέως, θα αναγκάσει τις σχολικές μονάδες να λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όσο και αν αυτό φαντάζει απίστευτο.
Η αξιολόγηση των σχολείων θα γίνεται από ένα μικτό σώμα εσωτερικών και εξωτερικών αξιολογητών, θα δημοσιεύεται στο διαδίκτυο (!) και προφανώς θα οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων ανάλογα με τις «επιδόσεις» τους. Με αυτό ως δεδομένο, οι ευθύνες για κάθε δυσλειτουργία θα πέφτουν πάνω στους εκπαιδευτικούς, την ίδια ώρα που οι γονείς θα είναι -υποτίθεται- ελεύθεροι να επιλέξουν για τα παιδιά τους το σχολείο με την καλύτερη αξιολόγηση. «Κάπως έτσι» λέει εκπαιδευτική πηγή στην Εποχή «έκλεισαν τα μισά σχολεία στις εργατικές συνοικίες της Αγγλίας της δεκαετία του 80». Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το φαινόμενο των σχολείων των δύο ταχυτήτων θα οδηγήσει -αργά ή γρήγορα- σε κλείσιμο σχολικών μονάδων. Το «κακό» σχολείο θα αφεθεί στην τύχη του, δεν θα έχει μαθητές, δεν θα μπορεί να συγκεντρώνει χορηγούς και μοιραία θα βάζει λουκέτο.
Ενα εξαιρετικό σκηνικό, δηλαδή, για να γυρίσει κάποια καινούργια ταινία ο αειθαλής Κεν Λόουτς, ο οποίος μάλλον δεν ξέρει ότι στην Ελλάδα του 2021 λειτουργεί το μοντέλο που κατέστρεψε τη Βρετανία 40 χρόνια νωρίτερα και το οποίο στηλίτευσε σε ουκ ολίγα έργα του.
Το απαιτούμενο προσόν είναι κατά βάση ένα
Τα ίδια, ίσως και χειρότερα, ισχύουν και για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Θα γίνεται από το διευθυντή του σχολείου και από έναν εξωτερικό αξιολογητή (σύμβουλο) το σώμα των οποίων, ειρήσθω εν παρόδω, θα ελέγχεται πλήρως από το υπουργείο. Αλλωστε, προκύπτει πλέον από επιλογές ειδικής επιτροπής την οποία έχει συστήσει η Νίκη Κεραμέως. Επίσης, στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν θα παίζει πλέον κανένα ρόλο ο σύλλογος διδασκόντων, για την ακρίβεια είναι σαν να μην υπάρχει σύλλογος διδασκόντων στα σχολεία, αφού για όλα θα αποφασίζει ένα και μοναδικό πρόσωπο, ο διευθυντής. Επειδή όμως τυγχάνει και οι διευθυντές να αποτελούν πολλές φορές στενά κομματικές επιλογές, θα προκύψει το εξής ευτράπελο. Διευθυντής με ένα και μοναδικό πτυχίο θα «αξιολογεί» εκπαιδευτικούς με δύο και τρία πτυχία, επαγγελματίες, δηλαδή, σαφώς περισσότερο προσοντούχους από τον ίδιο. Αλλά αν το κύριο προσόν για τους νέους διευθυντές και συμβούλους είναι οι καλές σχέσεις με την Νέα Δημοκρατία γενικότερα, και με την ΔΑΚΕ ειδικότερα, δεν είναι να απορεί κανείς μ’ αυτήν την εξέλιξη. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι το νεοφιλελεύθερο δόγμα δεν χρειάζεται τις χειρότερες εκφράσεις ενός ξεπερασμένου και αυταρχικού κρατισμού για την οριστική επιβολή του. Ούτε σ’ αυτό πρωτοτυπεί η κα Κεραμέως.
Η πραγματικότητα και αυτό που πιστεύει ο κόσμος
Για να εφαρμοστεί όλο αυτό το τερατούργημα, είναι ξεκάθαρο ότι το υπουργείο εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι περισσότερες πολίτες δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι. Βομβαρδισμένος, μάλιστα, από την προπαγάνδα που θέλει τους δημόσιους λειτουργούς, άρα και τους εκπαιδευτικούς, αντιπαραγωγικούς, ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν επιθυμούν να αξιολογούνται.
Πρόκειται για ψέμα. Το 2018 οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες είχαν συμφωνήσει στο σχέδιο αξιολόγησης που προέβλεπε ο νόμος Γαβρόγλου. Υπάρχει άλλωστε, σε ό,τι αφορά την ΟΛΜΕ, συνεδριακή απόφαση που δεσμεύει τα μέλη στην αξιολόγηση. Στο σχέδιο Γαβρόγλου, δε, είχε συμφωνήσει και η παράταξη της ΔΑΚΕ που και σήμερα έχει την πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ.
Προφανώς δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί «άγιοι», ούτε ισχυρίζεται κανείς ότι δεν υπάρχουν στις τάξεις τους κακοί επαγγελματίες. Ωστόσο, από αυτή τη διαπίστωση μέχρι το συμπέρασμα ότι το σύνολο των καθηγητών και των δασκάλων δεν θέλει να αξιολογηθεί, υπάρχει μεγάλη απόσταση την οποία πάντως η υπουργός την διανύει με χαρακτηριστική άνεση που θυμίζει Ολυμπιονίκη σπρίντερ.
Ετσι, συνεπής στη στάση της και έχοντας πάντα δίπλα της την κατά τα άλλα ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η κα Κεραμέως βρήκε τον τρόπο όχι μόνο να απαντήσει με δική της έφεση στην έφεση των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών για τη δικαστική απόφαση που χαρακτήριζε παράνομη την απεργία-αποχή αλλά και να φέρει την εκδίκασή της από τις 25 Ιανουαρίου, την προσεχή Δευτέρα, ημέρα απεργίας των εκπαιδευτικών. Οταν το κράτος θέλει και βιάζεται να πετύχει τους σκοπούς του, τα γρανάζια της Δικαιοσύνης δουλεύουν τέλεια. Αλίμονο...