Η κλιματική κρίση δεν έχει τα χαρακτηριστικά ούτε του «έκτακτου», ούτε του «παροδικού» που συνήθως διακρίνουν τις κρίσεις. Ενσκήπτει κλιμακωτά και επιδρά άνισα στο περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπων, καθορίζοντας το πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη, μέσα από δομικές προσαρμογές και σφοδρές ανακατατάξεις στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Η φύση παίρνει τον ρόλο πια επίμονου διεκδικητή για την επαναφορά των σχέσεων με τον άνθρωπο σε καθεστώς ισορροπίας καθώς, όπως έγραψε ο Μαρξ, είναι οργανικό μέρος της ανόργανης φύσης.
Οι περιορισμοί των φυσικών πόρων, η μείωση/απώλεια της βιοποικιλότητας, η υπερθέρμανση του πλανήτη, αποτελούν μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η αντιμετώπιση της οποίας απαιτεί σε βάθος αλλαγές και προσαρμογές στον τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι κατεξοχήν πολιτικό και η αλλαγή μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από πολιτικές δράσεις που, στηριζόμενες στην επιστημονική και τεχνολογική γνώση, θα υπερβαίνουν τα όρια των κυρίαρχων οικονομικών και κοινωνικών δομών.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δεν μπόρεσε να μην περιγράψει την κατάσταση όπως πραγματικά είναι: «ο κόσμος οδεύει σε μια καταστροφική πορεία προς τους 2,7 βαθμούς Κελσίου υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο κίνδυνος αποτυχίας της επικείμενης 26ης, κατά σειρά, διάσκεψης για το κλίμα (COP26) στην Γλασκώβη τον Νοέμβρη, είναι υψηλός».
Τα άρθρα του αφιερώματος είναι συμβολή στην ανάδειξη της ανάγκης ανάληψης δράσης, για ένα θέμα τα χαρακτηριστικά του οποίου συνθέτουν πολιτική ύλη προτεραιότητας. Η Αριστερά και τα περιβαλλοντικά κινήματα καλούνται να αναδείξουν έγκαιρα και πειστικά από την ιστορική, κινηματική και μαχητική δεξαμενή των εμπειριών τους, τον χαρακτήρα της ριζοσπαστικότητας των προτάσεων, προς την κατεύθυνση του κοινωνικού και οικολογικού μετασχηματισμού. Τα περιθώρια ασάφειας, καθυστερήσεων και συμβιβασμών έχουν εξαντληθεί, από πολλού, για όλους!
Γράφουν:
«Η Αριστερά μπροστά στην Ανθρωπόκαινο»
του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν
«Οι δεινόσαυροι της ενεργειακής μετάβασης»
του Ιωσήφ Σινιγάλια
«Οι κοινωνικές διαστάσεις της κλιματικής κρίσης»
της Νατάσσας Ρωμανού
«Κλιματική κρίση και κρίση της βιοποικιλότητας: ένας κοινός στόχος»
του Γιώργου Μπάλια
«Ο ρόλος των ενεργειακών κοινοτήτων στην κλιματική και ενεργειακή κρίση»
της Αντωνίας Πρόκα
«Η επερχόμενη επισιτιστική κρίση»
των Γιώργου Κολέμπα και Γιάννης Μπίλλα
«Οικολογία χωρίς ταξική πάλη είναι κηπουρική[1]»
του Βασίλη Ρόγγα
«Οικοφεμινισμός: Μια φεμινιστική οπτική για τη σχέση ανθρώπου και φύσης»
της Γκίτε Πέτερσεν