«Yo soy Giorgia. Είμαι η Τζόρτζια, είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι χριστιανή. Κανείς δεν μπορεί να μου το αφαιρέσει αυτό». Έτσι συστήθηκε η ηγέτιδα του ακροδεξιού κόμματος Αδελφοί της Ιταλίας στο συνέδριο του αδελφού ισπανικού κόμματος Vox. Aναρωτιόμαστε: Ποιος θα ήθελε να της αφαιρέσει αυτές τις ιδιότητες; Οι κομμουνιστές μήπως;
Βία και χάος
Η παρουσία της στην Μαδρίτη έρχεται να επικυρώσει την ύπαρξη ενός μαύρου νήματος που συνδέει τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Όπως λέει ο Αμπασκάλ, ο ηγέτης του Vox, στόχος είναι «η πολιτιστική και πολιτική συνεργασία» και «η ενίσχυση της ομάδας των Συντηρητικών σε διεθνές επίπεδο». Δεν μας εκπλήσσει, επομένως, η κοινή στάση της μαύρης Διεθνούς, παρά τις διαφορές των κομμάτων που την απαρτίζουν, σε διάφορα θέματα όπως το μεταναστευτικό και η εργαλειοποίηση της υγειονομικής κρίσης προς το συμφέρον τους.
Το μαύρο νήμα συνδέει επίσης τις επιθέσεις των φασιστοειδών στην Ελλάδα με τις επιθέσεις του Σαββάτου 9 Οκτώβρη και τις καταστροφές στα κεντρικά γραφεία του συνδικάτου Cgil στη Ρώμη κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου κατά των υγειονομικών πιστοποιητικών για την είσοδο στους χώρους εργασίας. Η πρωτοφανής σε βιαιότητα επίθεση, που θύμισε τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου του Μουσολίνι πριν από 100 χρόνια, απέδειξε ότι οι λύκοι που παραμόνευαν χρόνια και θεωρούνταν από την πολιτική ηγεσία περιθωριοποιημένοι, με την ευκαιρία της πανδημίας ελπίζουν να κυριαρχήσουν δημιουργώντας χάος. Δεν είναι τυχαία η παρουσία των ηγετών της σκληρής νεοφασιστικής ομάδας Forza Nuova, που ώθησαν με τις κραυγές τους το πλήθος στην επίθεση κατά του συνδικάτου, και δεν είναι τυχαία η επίθεση 30 ατόμων στις Πρώτες Βοήθειες του νοσοκομείου Ουμπέρτο Α΄ στη Ρώμη, με τραυματισμούς υγειονομικών και ζημιές, για να «απελευθερώσουν» νοσηλευόμενο που είχε μεταφερθεί εκεί έπειτα από τα επεισόδια έξω από τα γραφεία του συνδικάτου και ο οποίος αρνιόταν να υποβληθεί σε τεστ αντι-Covid.
Ο διευθυντής των Επειγόντων Περιστατικών Φραντσέσκο Πουλιέζε δηλώνει στην εφημερίδα Il Fatto Quotidiano ότι οι εργαζόμενοι είναι σε κατάσταση σοκ, ότι δεν βρίσκει λόγια για να περιγράψει τις ύβρεις, τις απειλές που δέχτηκαν. «Ποτέ δεν νιώσαμε τέτοια βία πάνω μας, βία τυφλή, παρόλο που έχουμε κάθε μέρα να κάνουμε με μεθυσμένους, τοξικομανείς, ασθενείς με ψυχιατρικά προβλήματα», τονίζει. «Τα Επείγοντα θα έπρεπε να είναι όπως ο Ερυθρός Σταυρός σε καιρό πολέμου: χώρος ιερός. Και όμως βλέπουμε αυτή την εξτρεμιστική συμπεριφορά και στους αντιεμβολιαστές ασθενείς: “τι μου κάνετε, τι ένεση είναι αυτή;” μας ρωτάνε. Για έναν γιατρό να βλέπει ανθρώπους να πεθαίνουν μέσα στα χέρια του ενώ μπορούσαν να σωθούν, να βλέπει τόσες ζωές χαμένες, είναι τρομερό, δεν έχω λόγια», καταλήγει.
Αντιφασιστικό μέτωπο
Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του συνδικάτου, Μαουρίτσιο Λαντίνι, η επίθεση κατά της Cgil, στρέφεται κατά του κόσμου της εργασίας και κατά της δημοκρατίας. Από κοινού οι Λαντίνι, Σμπάρα και Μπομπαρντιέρι, οι γραμματείς των συνδικάτων Cgil, Cisl, Uil, ζητούν να τεθούν εκτός νόμου οι νεοφασιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις, η σύσταση των οποίων απαγορεύεται από το ιταλικό Σύνταγμα. Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά την επίθεση έξω από τα γραφεία του συνδικάτου και, έπειτα από κάλεσμα του Λαντίνι, εκπρόσωποι των κομμάτων, καθώς και ο πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, βρέθηκαν στο σημείο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους. Η Μελόνι δήλωσε ότι θα ήταν παρούσα, αν δεν βρισκόταν στη Μαδρίτη. Κατά τα άλλα, τόσο εκείνη όσο και ο Σαλβίνι, δεν γνωρίζουν την προέλευση της επίθεσης. Δεν είδαν φαίνεται τα (συλληφθέντα) ηγετικά στελέχη της Forza Nuova Ρομπέρτο Φιόρι και Τζουλιάνο Καστελίνο να υποκινούν το πλήθος, όπως η Μελόνι ξέχασε τη συνάντηση του γερουσιαστή της Ινιάτσιο Λαρούσα με τους μεγάλους φίλους της Χρυσής Αυγής Φιόρι και Καστελίνο μέσα στη Γερουσία τον περασμένο Μάρτιο.
Ισχύει ακριβώς αυτό που ο Λαντίνι τόνισε στη γενική συνέλευση του συνδικάτου: «Η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη από οργανωμένες ομάδες φασιστικής και νεοναζιστικής φύσης. Θα ήθελα όμως να ξεκαθαρίσω ότι αν κάποιοι έχουν στο νου τους να μας φοβίσουν, να μας κάνουν να σιωπήσουμε, πρέπει να γνωρίζουν ότι το κίνημα των εργαζομένων είναι αυτό που νίκησε τον φασισμό σ’ αυτή τη χώρα και επανέφερε τη δημοκρατία». Στη συνέχεια ζήτησε μια ισχυρή απάντηση, μια δημοκρατική κινητοποίηση που να «ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων, χωρίς να εργαλειοποιεί τη δυσφορία που υπάρχει σήμερα» και κάλεσε σε μεγάλη συγκέντρωση το Σάββατο 16 Οκτώβρη στη Ρώμη. «Δεν είναι η στιγμή να κατασκευάσουμε φράχτες και τείχη στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Δεν έχουμε ανάγκη από διαιρέσεις στη χώρα μας, αλλά να ενώσουμε τη χώρα. Αυτό θα γίνει αν καταπολεμήσουμε τις ανισότητες και εφαρμόσουμε τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματός μας, αρχής γενομένης από το δικαίωμα στην εργασία, στη γνώση και τη συμμετοχή των εργαζομένων στις επιλογές των επιχειρήσεων. Από αύριο η συμμετοχή πρέπει να είναι σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά. Είναι η στιγμή να βγούμε έξω, να μη φοβηθούμε, έχουμε τη δύναμη και το δίκιο με το μέρος μας, ας προχωρήσουμε».
Το Δημοκρατικό Κόμμα κατέθεσε στη Βουλή πρόταση διάλυσης της Forza Nuova, που υπογράφτηκε και από το Κίνημα 5 Αστέρων και από τους Ελεύθερους και Ίσους. Η συζήτηση της πρότασης έχει οριστεί για τις 20 Οκτώβρη.
Η Μελόνι και ο Σαλβίνι καταδικάζουν τη Forza Nuova, αλλά και «τα κοινωνικά κέντρα» και τους «αναρχο-επαναστάτες». Η δεξιά σύσσωμη θα παρουσιάσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2019, που καταδίκαζε ναζισμό και σταλινισμό και θα επιμείνει να ψηφιστεί.
Ο Ντράγκι δείχνει αναποφάσιστος μέχρι στιγμής να εφαρμόσει το Σύνταγμα και προτιμά να αφήσει την απόφαση στους εισαγγελείς.
Στο μεταξύ, ο εκλεκτός της Μελόνι Ενρίκο Μικέτι που θα αναμετρηθεί την Κυριακή με τον Ρομπέρτο Γκουαλτιέρι από το Δ.Κ. για τη δημαρχία της Ρώμης, μιλάει σε ραδιοφωνική εκπομπή για τον Χίτλερ και την «αποτελεσματικότητα της Βέρμαχτ» και αναρωτιέται «γιατί τόσος οίκτος για τους εβραίους; Μήπως επειδή είχαν τράπεζες;». Στη συνέχεια αναγκάζεται να ζητήσει συγγνώμη επειδή πλήγωσε τα αισθήματα της εβραϊκής κοινότητας.
Η θεωρία των δύο άκρων καλά κρατεί και στην Ιταλία, όπου οι νοσταλγοί της εποχής του φασισμού εκπροσωπούνται και στο Κοινοβούλιο. Η απάντηση θα έρθει από τον κόσμο της εργασίας.