Από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα, οι εργαζόμενοι/ες στη ΜΚΟ Άρσις, που εντάσσονται στο πρόγραμμα «Μέτοικος» του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, παραμένουν απλήρωτοι/ες. Μέχρι σήμερα δεν έχουν λάβει καμία σαφή ενημέρωση για το πότε θα αποπληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, ενώ δεν έχουν λάβει ακόμα ούτε το επίδομα αδείας του καλοκαιριού. Αρνούμενοι/ες να υπομείνουν αδιαμαρτύρητα αυτή τη συνθήκη, 43 εργαζόμενοι/ες από τις δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων αιτούντων ασύλου σε Ταγαράδες, Ωραιόκαστρο και Πυλαία, αποφάσισαν να προχωρήσουνε σε επίσχεση εργασίας (κάποιοι/ες από τις 20/09 και κάποιοι/ες από τις 4/10) διεκδικώντας την άμεση καταβολή του συνόλου των δεδουλευμένων τους. Επίσης απαιτούνε την ομαλοποίηση της διαδικασίας καταβολής της μισθοδοσίας τους καθώς και της χρηματοδότησης εν γένει. Την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της Άρσις στη Θεσσαλονίκη.
Σε ανακοίνωσή του το Σωματείο Βάσης στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας δηλώνει την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη του στον αγώνα των εργαζομένων της Άρσις και, στηρίζοντάς τους ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους, σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Οι συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας αλλά και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης από το εκάστοτε πρόγραμμα (στην προκειμένη το «Μέτοικος»), είναι για όλους και όλες εμάς μια συνθήκη που αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια και τείνει πλέον να γίνει καθεστώς. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, από εξάμηνες συμβάσεις, που υπογράφαμε στο παρελθόν, τον τελευταίο καιρό η οργάνωση μας δίνει να υπογράψουμε τρίμηνες, ενώ για τον Σεπτέμβριο, υπογράψαμε μηνιαία (!) παράταση της προηγούμενης σύμβασης. Με λίγα λόγια, ζούμε σε καθεστώς μόνιμης και απόλυτης εργασιακής επισφάλειας και δεν ξέρουμε με σιγουριά, αν θα έχουμε δουλειά τον επόμενο μήνα. Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι υπάρχουν συνάδελφοι/ισσες που δουλεύουν σε αυτές τις θέσεις σταθερά εδώ και χρόνια, κάποιοι/ες μάλιστα, πάνω από δεκαετία! Κάτι που, συμφωνά ακόμα και με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία (μετά, δηλαδή, από το νομοσχέδιο Χατζηδάκη), θα έπρεπε κανονικά να σήμαινε αυτονόητα ότι είναι αορίστου χρόνου.
Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για αυτήν την παρατεταμένη καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μη έγκαιρη καταβολή δηλαδή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Οι ευθύνες του υπουργείου είναι, φυσικά, αδιαμφισβήτητες. Από την αρχή του 2021 το πρόγραμμα «Μέτοικος» βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση "κενού". Επί τρεις μήνες (Ιανουάριος-τέλη Μάρτη) το υπουργείο δεν είχε δώσει καμία ενημέρωση για τη συνέχιση του προγράμματος, με αποτέλεσμα η σύμβαση του φορέα με το υπουργείο για τους μήνες Ιανουάριο-Μάιο 2021 να υπογραφεί με τρεις μήνες καθυστέρησης, γεγονός που φυσικά δημιούργησε καθυστερήσεις στις πληρωμές, καθώς ακόμα και η προκαταβολή του έργου δεν μπορούσε να εκταμιευθεί μέχρι την υπογραφή. Μετά τη λήξη της σύμβασης αυτής και πάλι το πρόγραμμα βρέθηκε εν κενώ και χωρίς ενημέρωση. Η πρόσκληση για το πρόγραμμα της περιόδου Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2021 δημοσιεύθηκε τέλη Ιουλίου και η σύμβαση της Άρσις υπογράφηκε τέλη Σεπτέμβρη… λίγες μέρες δηλαδή πριν το τέλος του προγράμματος. Μέχρι σήμερα το υπουργείο δεν έχει καταβάλει την αποπληρωμή για το πρόγραμμα Ιανουαρίου-Μαΐου 2021. Την ίδια στιγμή δεν έχει καταβάλει ούτε καν την προκαταβολή για το πρόγραμμα Ιουνίου-Σεπτεμβρίου 2021. Και φυσικά, για ακόμα μία φορά δεν έχει δώσει καμία ενημέρωση για το τι μέλλει γενέσθαι από τον Οκτώβριο και μετά.
Τι ισχύει όμως αναφορικά με την καθυστέρηση της χρηματοδότησης; Ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Οι εργαζόμενοι/ες έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας με την Άρσις. Εκείνη είναι ο εργοδότης τους, σε εκείνη παρέχουν την εργασία τους, από εκείνη, λοιπόν, απαιτούν να είναι τυπική στις υποχρεώσεις της απέναντί τους, όπως άλλωστε υπήρξανε και οι ίδιοι απέναντί της».