Κοσμοπλημμύρα αντιφασιστών (200.000 σύμφωνα με τους διοργανωτές) στην Ρώμη το Σάββατο 16 Οκτώβρη σε απάντηση της νεοφασιστικής επίθεσης ενάντια στα κεντρικά γραφεία του συνδικάτου Cgil, την 9η Οκτώβρη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης αντιεμβολιαστών. Παρόντες, εκτός από τους γραμματείς των τριών συνδικάτων και ο Κόντε, ο υπουργός Εργασίας Ορλάντο και ο υπουργός Υγείας Σπεράντσα.
Οι αντιφασίστες διαδήλωσαν με το σύνθημα «ποτέ πια φασισμός», τραγουδώντας το Bella Ciao και διατρανώνοντας την απαίτηση διάλυσης των φασιστικών ομάδων. Ο γραμματέας του συνδικάτου Cgil Μαουρίτσιο Λαντίνι, επικεφαλής της πορείας, δήλωσε ότι «πρόκειται για μια διαδήλωση που υπερασπίζει τη δημοκρατία όλων» και ζήτησε τη διάλυση των φασιστικών οργανώσεων.
Η δεξιά ήταν βέβαια απούσα από τη μεγάλη διαδήλωση με δικαιολογία την ανάγκη σιωπής την παραμονή του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών, ενώ ο Σαλβίνι επιτέθηκε στην υπουργό Εσωτερικών Λαμορτζέζε επειδή δεν τήρησε την τάξη.
Άραγε τι απέφερε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο η απαίτηση των συνδικάτων και του πλήθους των δημοκρατικών διαδηλωτών για τη διάλυση της νεοφασιστικής Forza Nuova; Τίποτε συγκεκριμένο. Η σχετική συζήτηση διεξήχθη στο Κοινοβούλιο στις 20 Οκτώβρη. Έπειτα από τέσσερις διαφορετικές προτάσεις του Δημοκρατικού Κόμματος, του Κινήματος 5 Αστέρων, των Ελεύθερων και Ίσων και της Italia Viva του Ρέντσι, κατέληξαν σε ένα κοινό κείμενο το οποίο έχει τον ίδιο στόχο, δηλαδή τη διάλυση της Forza Nuova, αλλά δεν υποδεικνύει το εργαλείο (νόμο ή νομοθετικό διάταγμα έπειτα από απόφαση δικαστηρίου). «Για να είμαστε σαφείς», λέει ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΚ Μαλπέτσι, «δεν πρόκειται για τη διάλυση της οργάνωσης από το Κοινοβούλιο». Επομένως, σύμφωνα με τον κανονισμό της Γερουσίας, η μόνη λύση ήταν να παρουσιαστεί η πρόταση ως ημερήσια διάταξη. Η λύση αυτή μπορεί να αναγνωστεί ως προσανατολισμός της κυβέρνησης, δηλαδή αναμονή της απόφασης των δικαστών σχετικά με τα γεγονότα της επίθεσης της 9ης Οκτώβρη.
Όσο για τη δεξιά, η συμπεριφορά της ποικίλει. Οι Αδελφοί της Ιταλίας υπογράφουν δύο προτάσεις. Η μια περιγράφει τα «εγκλήματα του κομμουνισμού» και ζητά από την κυβέρνηση να καταπολεμήσει όλους τους ολοκληρωτισμούς, καθώς και τον ισλαμικό εξτρεμισμό, ενώ στο τέλος προσθέτει τον αντισημιτισμό (τον είχαν ξεχάσει), αλλά με έμφαση κατά της αριστεράς. Η δεύτερη είναι όλης της δεξιάς και επιτίθεται κατά των κοινωνικών κέντρων, του Indymedia και του No Tav. Τέλος, ζητά από την κυβέρνηση «να υιοθετήσει κάθε μέτρο που προβλέπεται από το νόμο για να καταπολεμήσει, χωρίς να εξαιρεί καμία, όλες τις ανατρεπτικές οργανώσεις».
Η συνοχή της κυβέρνησης υπερισχύει και σ’ αυτή την περίπτωση, όμως η υποχώρηση της κεντροαριστεράς δημιουργεί μεγαλύτερους προβληματισμούς.
Ο δεύτερος γύρος
Κατά τα άλλα, το Δημοκρατικό Κόμμα γιορτάζει τον θρίαμβό του στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, με τον υποψήφιό του Γκουαλτιέρι να νικά στη Ρώμη με 60,2%, ενώ ο εκλεκτός της Μελόνι, Μικέτι, σταματά στο 39,8%. Στο Τορίνο, νικά επίσης ο υποψήφιος του Δ.Κ. Στέφανο Λο Ρούσο με 59%. Από τις μεγάλες πόλεις μόνο η Τεργέστη καταλήγει στη δεξιά, με 51,3%. Οι επιτυχίες αυτές ενισχύουν τον συνασπισμό Δ.Κ. -5 Αστέρων, αλλάζουν, όμως, με τη σαφή υπεροχή του Δ.Κ., τον συσχετισμό στο εσωτερικό του.
Μελανό σημείο η προσέλευση των ψηφοφόρων που φθάνει το 43,94%, κατά 9 μονάδες μικρότερη από το 52,67 του πρώτου γύρου.
Οι πονοκέφαλοι, όμως, για την ετερόκλητη ιταλική κυβέρνηση δεν είναι λίγοι.
Το σχέδιο προϋπολογισμού
Τις τελευταίες μέρες είχε να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις στην καθολική εφαρμογή του πράσινου πιστοποιητικού κατά του κορονοϊού στους χώρους εργασίας με κλείσιμο των λιμανιών και συγκρούσεις αστυνομίας- λιμενεργατών στην Τεργέστη, με τη διαμαρτυρία να επεκτείνεται σε όλη την Ιταλία, ενώ στην Τεργέστη αποδυναμώνεται.
Στις 20 Οκτώβρη, το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε αρχικά το σχέδιο προϋπολογισμού, ίσο με 23 δισ., 1,2% του ΑΕΠ. Μεταξύ των άλλων προβλέπει 8 δισ. για τη μείωση του φορολογικού βάρους, 8,8 δισ. για το Εισόδημα του Πολίτη, 1 δισ. για τη μείωση των λογαριασμών ενέργειας για το 2022, καθώς και 2 δισ.κάθε χρόνο επιπλέον μέχρι το 2024 για την Υγεία. Η Λέγκα διαφωνεί με την κατάργηση του «ποσοστού 100», δηλαδή της δυνατότητας συνταξιοδότησης στα 62 χρόνια με 38 χρόνια εισφορών, και αντικατάστασή της με το «ποσοστό 102», δηλαδή ηλικία 64 ετών και 38 χρόνια εισφορών ή ηλικία 63 ετών και 39 χρόνια εισφορών, ή το «ποσοστό 104» από το 2023 (ηλικία 65 χρόνια και 39 χρόνια εισφορών). Ο καβγάς συνεχίζεται.
Η ιταλική κυβέρνηση εξακολουθεί να κινείται με υποχωρήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές, πάνω σε τεντωμένο σκοινί, σε μια πολύ δύσκολη ισορροπία αταίριαστων εταίρων.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τα αποτελέσματα και τη διάρκεια αυτής της περίεργης «συμμαχίας» για την εξουσία.