Ο Τάσος Μαρινάκης, από τους βασικούς στυλοβάτες της Κινηματογραφικής Λέσχης Χαϊδαρίου από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής της, τον Γενάρη του 1991, «έφυγε» ξαφνικά το περασμένο Σάββατο το πρωί, σε ηλικία μόλις 63 ετών. Είχε διαγνωσθεί με σοβαρό πρόβλημα υγείας, μόλις προ δύο εβδομάδων, ωστόσο τίποτα δεν προμήνυε αυτή την τραγική εξέλιξη τόσο σύντομα, γεγονός που προκάλεσε σοκ στους δικούς του ανθρώπους.
Ο Τάσος συμμετείχε για πρώτη φορά στα πολιτιστικά πράγματα του Χαϊδαρίου στο πλαίσιο του Μορφωτικού Συλλόγου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Εκεί ασχολήθηκε, μεταξύ άλλων, εκτός από το σινεμά και με το σκάκι, που ήταν μια δεύτερη μεγάλη αγάπη του. Ήταν πρωτεργάτης στην πρώτη πολύ δημιουργική περίοδο της Κινηματογραφικής Λέσχης (1990–1995), όταν αυτή αγκαλιάστηκε από μεγάλο αριθμό Χαϊδαριωτών. Είχε παραχωρηθεί από τον δήμο στη Λέσχη η χειμερινή αίθουσα Σινέ Άνοιξη για την πραγματοποίηση των προβολών της. Ο Τάσος εργάσθηκε για την καλή συνεργασία με τον τότε αντιδήμαρχο Πολιτισμού, εξασφαλίζοντας την αναγκαία στήριξη για την καλή λειτουργία της Λέσχης. Εκείνη τη «χρυσή περίοδο» της Λέσχης, κάθε βδομάδα μεγάλος αριθμός από τα σαράντα περίπου ιδρυτικά μέλη της Λέσχης συναντιόταν στο Παλιό Δημαρχείο Χαϊδαρίου, για να συζητήσουν για την επιλογή των ταινιών και για την οργάνωση των προβολών. Αυτή η ζωντανή και υγιής λειτουργία της Λέσχης έγινε αφορμή για να δημιουργηθούν πολλές φιλίες, οι οποίες διαρκούν μέχρι σήμερα.
Ο Τάσος, διαχρονικά βασικό στέλεχος της Λέσχης, είχε εξουσιοδοτηθεί από τα υπόλοιπα μέλη να συνεργάζεται με τις εταιρείες διανομής για το «κλείσιμο» των ταινιών που θα προβληθούν. Επίσης, είχε επιλεγεί να εκπροσωπεί τη Λέσχη στην ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος). Διετέλεσε γραμματέας της ΟΚΛΕ για αρκετά χρόνια τη δεκαετία του 1990. Το 1996, όταν και θεσπίστηκε ο θεσμός των δημοτικών κινηματογράφων από τον τότε ΥΠΠΟ Σταύρο Μπένο, ο Τάσος, εκπροσωπώντας τη Λέσχη, ανέλαβε –στο πλαίσιο των προβλέψεων του νέου θεσμού– καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή του νεοϊδρυθέντος θερινού δημοτικού κινηματογράφου Σινέ Κατερίνα. Τότε, δημιουργήθηκε στη χώρα, με την υποστήριξη του ΥΠΠΟ, δίκτυο δημοτικών κινηματογράφων. Ένας βασικός σκοπός του δικτύου ήταν η υποστήριξη κατά πρώτον των ελληνικών και κατά δεύτερον των ευρωπαϊκών ταινιών, τηρώντας ένα ελάχιστο ποσοστό επί του συνόλου των προβολών. Οργανώθηκαν από τη Λέσχη πολλές σπουδαίες εκδηλώσεις αφιερωμένες σε έλληνες δημιουργούς, ξεχωρίζουν εκείνες για Αγγελόπουλο, Κούνδουρο και Δαμιανό. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 ο θεσμός των δημοτικών κινηματογράφων παράκμασε και σταμάτησε να υπάρχει ο ρόλος της Λέσχης και του Τάσου στο Σινε Κατερίνα.
Ο Τάσος, όμως, παρέμενε πάντα παθιασμένος και δημιουργικός πάνω στο αντικείμενο του κινηματογράφου και παρέμεινε πρωτεργάτης της Λέσχης και μετά το 2010, όταν αυτή λειτουργούσε με βιντεοπροβολές. Διαμόρφωσε το υλικό για ένα εξαιρετικό πρόγραμμα βιντεοπροβολών στον εναλλακτικό χώρο «ΙΣΤΟΣ» (2013–2014) και έκανε μέχρι πρόσφατα, σε σταθερή βάση, πολύ ενδιαφέρουσες σινεφίλ αναρτήσεις στο facebook της Κινηματογραφικής Λέσχης Χαϊδαρίου, λειτουργώντας παιδευτικά για όσους παρακολουθούσαν τα δρώμενα της Λέσχης.
Ο Τάσος ήταν πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στην Αριστερά από τα φοιτητικά του χρόνια, όταν σπούδαζε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και στη συνέχεια μέλος του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική του λειτουργία χαρακτηριζόταν από τη διεισδυτική ματιά του, τόσο στα τεκταινόμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο και στην κομματική πραγματικότητα. Η σκέψη του δεν εγκλωβιζόταν στις τέσσερις πλευρές των εκάστοτε πολιτικών πλαισίων και αυτό το εξέφραζε στις σχετικά λίγες, τα τελευταία χρόνια, δημόσιες πολιτικές εκφράσεις του. Ήταν πάντα ένας πόλος κριτικής και αμφισβήτησης. Η αμφισβήτηση είναι η άμμος και όχι το λάδι στο γρανάζι του κόσμου. Ωστόσο, αυτοί οι κόκκοι της αμφισβήτησης μπορούν να γίνουν δημιουργικοί σπόροι για την κοινωνία, την πολιτική και την τέχνη.
Γιώργος Μαλιώτης,
για την Κινηματογραφική Λέσχη Χαϊδαρίου