«Dialogues for Solo Piano»
Dimitris Koukos
Στις πρόσφατες συνθήκες της διαδικτυακής μουσικής υπερπαραγωγής και στην επικρατούσα αισθητική, όπου η ζήτηση ενός δίσκου προσδιορίζεται από τις μάλλον περιορισμένες απαιτήσεις του ακροατή, όπως αυτές έχουν προπάντων διαμορφωθεί από τις μουσικές εκπομπές και τα ραδιόφωνα, η πορεία ενός καλού δίσκου προς το ευρύ κοινό είναι δύσκολη και συχνά αδιέξοδη. Σε αυτή την τάξη των πραγμάτων οι «Διάλογοί για σόλο πιάνο» παρουσιάζουν κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρον και ως ενδεικτικό παράδειγμα της άποψης: ένας δίσκος, αν αξίζει, βρίσκει οπωσδήποτε το κοινό του. Εν προκειμένω, όσον αφορά τον παρόντα δίσκο, η παρέμβαση της κριτικής έρχεται να υπογραμμίσει την ήδη καλή αποδοχή, όχι μόνο από τους ακροατές του πιανιστικού ρεπερτορίου αλλά και από τους φίλους της καλής μουσικής. Οι «Διάλογοι για σόλο πιάνο» είναι τέσσερα έργα, εξαιρετικό δείγμα της σύγχρονης μουσικής γλώσσας και πως την αρθρώνει με τους πιανιστικούς του δαχτυλισμούς ο Δημήτρης Κούκος. Τα έργα αναμφισβήτητα έχουν δομηθεί πάνω στη δεξιοτεχνία και τη δυνατότητα της έκφρασης του πιανίστα και οι δημιουργοί τους: Άλκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Δροσίτης, Κωνσταντίνος Φλεριανός και Κωνσταντίνος Γρηγορίου τα έχουν αφιερώσει σε αυτόν.
Το πρώτο έργο «Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας» (Gravity's Rainbow) του Άλκη Παπαδόπουλου είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Τόμας Πίντσον. Έργο υποβλητικό, γεμάτο συμβολισμούς και μεταφυσική ατμόσφαιρα. Σε αντίθεση, τα «Τρία πρελούδια για πιάνο» (3 Preludes) του Γιάννη Δροσίτη αρχίζουν με ρυθμικά και μελωδικά ηχοχρώματα και ολοκληρώνονται με λυρισμό και σαφείς αναφορές στον Μπαχ. Ακολουθεί «Το όνειρο» (The Dream) του Κωσταντίνου Φλεριανού, βασισμένο πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού. Ο συνθέτης χρησιμοποιεί μινιμαλιστικά στοιχεία για να αποδώσει έννοιες όπως η απόγνωση και η ελπίδα. Το άλμπουμ κλίνει με τα «Τέσσερα Νυχτερινά» (4 Nocturnes) του Κωνσταντίνου Γρηγορίου, έργο αρκετά σύνθετης και πολύπλοκης γραφής που εντυπωσιάζει με το δραματικό τελευταίο μέρος. Ο συνθέτης το έχει αφιερώσει στη μνήμη του Νίκου Παπαγεωργίου, ιδρυτή του Εθνικού Ωδείου Παραρτήματος Θήρας. Η συνθετική σφραγίδα των συνθετών είναι έκδηλη σε κάθε έργο ξεχωριστά. Τα έργα αυτά δεν προσφέρονται για βιαστική ακρόαση, απαιτούν την προσοχή μας καθώς η ουσία τους βρίσκεται σε ένα πλούσιο σε ιδέες μουσικό υλικό. Ο Δημήτρης Κούκος δείχνει να έχει κατανοήσει εις βάθος τα έργα και τα ερμηνεύει λαμβάνοντας υπόψιν το όραμα του κάθε συνθέτη συμβάλλοντας έτσι στην αναδημιουργία του μουσικού κειμένου. Στις αρετές της ερμηνείας του συγκαταλέγεται η άνεση που ανταποκρίθηκε στις υπερβατικές συνθετικές απαιτήσεις. Ο ταλαντούχος αυτός πιανίστας ανήκει στη νέα γενιά των σολίστ του πιάνου. Γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Είναι γιος του συνθέτη Περικλή Κούκου που με τον διπλό ρόλο του πατέρα και του δασκάλου τον βοήθησε να ανακαλύψει, να μελετήσει και τέλος να γοητευτεί από την μουσική. Έχει κάνει σοβαρές σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες και ξένους μαέστρους. Στη σολιστική του καριέρα βαδίζει με σταθερά βήματα και έχει συμπράξει ως σολίστ με το σύνολο εγχόρδων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Συμφωνική του Δήμου Αθηναίων, την Czech Camber Philharmonic, την Sofia Simfonieta, τους Virtuosi De Prague, την ορχήστρα Sympfonica de San Remo, την Camerata Europaea και την Camerata Europea Youth.
Πρόκειται για έναν πιανίστα με διακριτό, απολύτως προσωπικό ερμηνευτικό ύφος και μας προσφέρει ένα ελκυστικό άκουσμα. Ο ήχος είναι εξαιρετικός καθώς οι ηχογραφήσεις, οι μίξεις, το μάστερ έγιναν με την επιμέλεια του έμπειρου Νικόλα Δημοσθένους στο πιάνο Fazioli-F 156 του Irida Recording Studio.Την παραγωγή υπογράφουν ο Άλκης Παπαδόπουλος και ο Νικόλας Δημοσθένους για λογαριασμό της Irida Classical. Αρ. Καταλόγου: IRIDA 030
Καλή σας ακρόαση.