Πρωτοφανής η δημοσιότητα που απολαμβάνει το ΚΙΝΑΛ ενόψει της εκλογής νέου προέδρου. Πώς το εξηγείτε;

Η απρόσμενη απώλεια της Φώφης Γεννηματά και η πανελλαδική συγκίνηση που αυτή προκάλεσε, είναι το ένα στοιχείο. Το δεύτερο, αναμφίβολα, είναι η είσοδος του Γιώργου Παπανδρέου στην κούρσα της διαδοχής. Ωστόσο, ας μη γελιόμαστε, το μετεκλογικό σκηνικό που θα προκύψει από την απλή αναλογική και το ενδεχόμενο συνεργασιών, διεγείρει τη φαντασία και τα σενάρια σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος και των μέσων ενημέρωσης. Αυτό είναι το τρίτο στοιχείο και, μάλλον, το πιο ουσιαστικό.

 

Πολλοί κάνουν λόγο για θετικό μομέντουμ που ευνοεί την κεντροαριστερά. Υπάρχει; Μπορούν να το αξιοποιήσουν οι 6 υποψήφιοι;

Η συγκυρία σίγουρα πυροδοτεί το ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κόμματος. Όμως, εκείνο που διακρίνει κανείς εύκολα είναι μια ρευστότητα που προκύπτει από τις αποκλίνουσες απόψεις των υποψηφίων για την ταυτότητα και τη στρατηγική του ΚΙΝΑΛ. Περιμένουμε να δούμε το κλίμα που θα διαμορφωθεί από τον μεταξύ τους δημόσιο διάλογο αλλά και τις δυνάμεις που θα κινητοποιηθούν γύρω από τον κάθε υποψήφιο. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: με ποιον τρόπο θα συντεθούν τόσο οι θέσεις όσο και οι επιδιώξεις των εσωκομματικών αντιπάλων.

 

Προφανώς, αυτό συνδέεται με τη διαδικασία εκλογής του αρχηγού…

Έτσι ακριβώς. Το κόμμα δεν κάνει συνέδριο των μελών του και μετά εκλογή των οργάνων του, δηλαδή και του προέδρου του. Εκλέγεται πρώτα ο αρχηγός από ένα απροσδιόριστο εκλογικό σώμα και έπεται η πολιτική διαδικασία του συνεδρίου. Κατά τη γνώμη μου, αυτό συνιστά μεγάλη προσβολή για τα μέλη και τα στελέχη που είναι ενεργά και δίνουν υπόσταση στη λειτουργία του κόμματος. Επιπλέον, ενισχύεται η αδιαφάνεια των επιλογών της ηγεσίας καθώς, ως μονοπρόσωπο όργανο, δεν λογοδοτεί στα συλλογικά όργανα. Βεβαίως, δεν λογοδοτεί ούτε στο εκλογικό σώμα που την ανέδειξε, καθώς αυτό είναι μιας χρήσης και ανύπαρκτο μετά από την ψηφοφορία. Θυμίζω ότι αυτή η διαδικασία υιοθετήθηκε το 2004 για την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου –μοναδικού υποψήφιου τότε–  από ένα εκατομμύριο πολίτες. Θυμίζω επίσης, ότι το 2007, στην σκληρή αναμέτρηση Παπανδρέου - Βενιζέλου, φάνηκε πόσο προβληματική ήταν αυτή η διαδικασία. Όχι γιατί εξελέγη ο Παπανδρέου αλλά γιατί δεν αναπτύχθηκε ουσιαστικός πολιτικός διάλογος. «Ψήφισα τον Γιώργο επειδή είναι γιός του ιδρυτή»,  ήταν η απάντηση πολλών ψηφοφόρων σε δημοσκόπηση της εποχής. Αλλά αυτό δεν είναι πολιτικό επιχείρημα. Πολύ φοβάμαι ότι και η τωρινή διαδικασία εκλογής προέδρου θα σημαδευτεί από την έλλειψη ουσιαστικών επιχειρημάτων.

 

 Πώς είναι δυνατό όλοι οι υποψήφιοι να ομνύουν στο μέλλον και την προοπτική της παράταξης χωρίς το κόμμα να έχει κάνει έναν στοιχειώδη απολογισμό, για την περίοδο από το 2009 μέχρι σήμερα; Για τα μνημόνια και τη συνεργασία με τη Ν.Δ.;

Έχετε απόλυτο δίκιο. Κοιτάξτε. Ο πρώην πρωθυπουργός, κατ’ αρχήν, δεν έχει δώσει απαντήσεις. Ούτε και στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1.  Βασικό ερώτημα: όταν το 2009 κέρδισε τις εκλογές, ήξερε τι παραλάμβανε; Σημειώνω εδώ ότι ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ισχυρίστηκε ότι τον είχε ενημερώσει. Δεύτερο ερώτημα: γιατί αποφάσισε μνημόνιο, χωρίς να ρωτήσει το λαό; Γιατί δεν έκανε εκλογές; Και, τρίτο: όταν θυμήθηκε να κάνει δημοψήφισμα το 2011, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Τότε αναφέρθηκε σε συνωμοτικά σχέδια των αντιπάλων του, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ποια ήταν αυτά και τι ρόλο έπαιξαν τότε και τώρα; Δεν έχουν δικαίωμα οι έλληνες πολίτες να γνωρίζουν, την ίδια ώρα που ακόμη και ο Ντάισελμπλουμ έχει παραδεχτεί ότι  το μνημόνιο  ήταν το εργαλείο για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες και όχι η Ελλάδα;  Για να είμαστε όμως δίκαιοι, ούτε και όσοι συνέχισαν την πολιτική των μνημονίων έχουν δώσει απαντήσεις. Για παράδειγμα, ο Ανδρέας Λοβέρδος, που υπήρξε υπουργός και του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά. Όπως και πολλοί άλλοι φυσικά, είτε είχαν είτε δεν είχαν κυβερνητικές θέσεις, που υποστήριξαν την πολιτική των μνημονίων. Ανάμεσά τους, ο Παύλος Γερουλάνος και ο Νίκος Ανδρουλάκης –ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, με πρόεδρο τον Ευάγγελο Βενιζέλο– και οι δύο επίσης υποψήφιοι για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ.

 

Πάντως, Παπανδρέου και Λοβέρδος ίδρυσαν και δικά τους κόμματα.

Είναι γεγονός. Και οι δυο δοκίμασαν, ανεπιτυχώς, μια άλλη πολιτική πορεία, με το ΚΙΔΗΣΟ και την «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» αντίστοιχα. Όπως είναι γεγονός ότι και οι δυο επιχειρούν μια, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, διαχείριση των συμβόλων του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.

 

Τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης από τον Παπανδρέου και τα περί υπαρξιακού αντιπάλου –ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ– του Λοβέρδου, αποτελούν υπαρκτά και σοβαρά πολιτικά διλήμματα;

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το παλιό ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Οι ψηφοφόροι του έχουν επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ως τον βασικό πυλώνα της δημοκρατικής παράταξης. Ένα μικρότερο ποσοστό έχει πάει στη ΝΔ. Αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου εξακολουθεί να θεωρείται αντιδεξιός, ενώ ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι αυθεντικός εκπρόσωπος του αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, το οποίο ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Εάν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ διχάζονται ανάμεσα στην προοπτική συνεργασιών με ένα από τα μεγάλα κόμματα και την αυτόνομη πορεία. Ανεξάρτητα όμως από τις προσωπικές προτιμήσεις, επιλογές και στρατηγικές, όλα θα κριθούν από το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών που γίνουν με την απλή αναλογική. Τότε θα κριθούν τα πραγματικά διλήμματα.

 

Επομένως, πώς βλέπεις να διαμορφώνεται ο ρόλος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ σε αυτή το πλαίσιο;

Δεν είναι πια ο πυλώνας της δημοκρατικής παράταξης. Τουλάχιστον σήμερα. Είναι, εκ των πραγμάτων, ένα κόμμα μπαλαντέρ. Μπορούν να γίνουν και χρήσιμοι εταίροι. Αρκεί, φυσικά,  να συμφιλιωθούν με το ρόλο τους.

 

Έχεις κάποια εκτίμηση για το ποιος θα εκλεγεί;

Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί. Φαίνεται ότι οι δυο που θα ξεχωρίσουν και θα πάνε στο δεύτερο γύρο, θα είναι ανάμεσα στους Παπανδρέου, Ανδρουλάκη και Λοβέρδο. Για τους Γερουλάνο, Καστανίδη και Χρηστίδη υπάρχει το ερώτημα: θα αντέξουν ως το τέλος; Η εκλογή αναμένεται αμφίρροπη και, με αυτό ως δεδομένο, ο ρόλος του τρίτου και των «μικρών» είναι κρίσιμος. Αλλά και για μετά την εκλογή τίθεται ένα επίσης ένα κρίσιμο ερώτημα: θα μείνουν όλοι στο ίδιο κόμμα; Πολλά θα εξαρτηθούν και από τη συμπεριφορά του νικητή, καθώς είναι γνωστό ότι οι «εμφύλιοι πόλεμοι» είναι οι πιο αιματηροί….

ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet