Η πορεία της μέρας του Πολυτεχνείου στην Θεσσαλονίκη είχε τα δικά της χαρακτηριστικά και τη δική της σημειολογία. Το μήνυμα της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, να εμπνέει και να κινητοποιεί μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Η συγκέντρωση έξω από το Πολυτεχνείο ήταν τεράστια, με μεγάλη συμμετοχή νεαρόκοσμου στα μπλοκ του αντιεξουσιαστικού χώρου και του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ. Ο φοιτητικός χώρος έδωσε βροντερό παρών, χωρισμένος κυρίως σε δύο μπλοκ: των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και των αυτόνομων σχημάτων. Στην ροή των συνθημάτων υπήρξε μια ενδιαφέρουσα αντίστιξη. Στο κλασικό σύνθημα των αριστερών οργανώσεων «Φονιάδες των λαών – Αμερικάνοι», τα αυτόνομα σχήματα απαντούσαν «Γέμισε η θάλασσα κορμιά μεταναστών – Είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών». Ένα σύνθημα που κάποιοι το θεώρησαν ακραίο κι ότι δεν ταιριάζει να εκφωνείται τη μέρα του Πολυτεχνείου. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένα τολμηρό σύνθημα που υπονομεύει τις κυρίαρχες εθνικές βεβαιότητες κι αναδεικνύει τις εγκληματικές μεθόδους της ρεαλιστικής αστικής πολιτικής. Μου φαίνεται ότι τέτοια συνθήματα απηχούν περισσότερο στον ριζοσπαστικό χαρακτήρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!
Όσο προσεκτικός παρατηρητής και να ήσουν, διασχίζοντας την συγκέντρωση μπροστά στο Πολυτεχνείο δεν θα έβρισκες κανένα ίχνος παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Που ήταν, λοιπόν, το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όπως αρέσκεται να λέει ο, αποκαλούμενος και αριστερή συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης; Αποκλείεται να απουσίαζε από την διαδήλωση, αυτό ήταν σίγουρο. Η απάντηση δόθηκε σύντομα. Όταν η πορεία ξεκίνησε και έφτασε στο ύψος της εμπορικής εισόδου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, είδαμε ένα πολύ μικρό μπλοκ, δυσανάλογο με το μέγεθος του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, να περιμένει να περάσει ο μεγάλος όγκος του ΚΚΕ και να σταματήσει το υπόλοιπο κομμάτι της πορείας ώστε να μείνει κενός χώρος εισόδου στην διαδήλωση. Αυτό ήταν το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αμέσως γεννιέται το ερώτημα: που οφείλεται αυτή η διάσταση μεγέθους; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κατεβάσει τον κόσμο του σε μια πορεία σαν κι αυτή του Πολυτεχνείου; Γιατί κάθεται «σαν τον ψωριάρη χώρια» και περιμένει να χωθεί εμβόλιμα σε μια κινητοποίηση όπου η παρουσία του θα έπρεπε να είναι περήφανη και κυρίαρχη; Γιατί, επίσης, αποκόπτεται βιαστικά κατά τη διάρκεια της πορείας και διαλύει το μπλοκ του στο άγαλμα του Λαμπράκη ενώ η διαδήλωση συνεχίζεται; Ποιος ευφάνταστος κομματικός τελετάρχης σκέφτεται και υλοποιεί τέτοιες ιδέες;
Η απάντηση που δίνεται συνήθως γι’ αυτή την εικόνα είναι ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται λόγω των προπηλακισμών που έχουν γίνει αρκετές φορές. Όντως υπάρχουν κάποιοι θερμοκέφαλοι πιτσιρικάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου που προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες θρασύδειλου τραμπουκισμού και οι αντίστοιχοι ανεγκέφαλοι μέντορές τους που καλλιεργούν και συντηρούν πολιτικά αυτές τις απαράδεκτες πρακτικές. Το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα μπορούσε, βέβαια, να αντιμετωπίσει αυτό το κλίμα επιβάλλοντας την παρουσία του σε κινητοποιήσεις όπως του Πολυτεχνείου, με έντονη, ογκώδη και μαζική παρουσία των μελών και των φίλων του. Γιατί δεν το κάνει; Δεν θέλει ή δεν μπορεί; Πρέπει ένα κόμμα της Αριστεράς να ισχυροποιεί την κινηματική του παρουσία στον δρόμο διαπαιδαγωγώντας κατάλληλα και τα μέλη του; Γιατί στην εποχή του 5,5%, τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πόλος έλξης για πολύ κόσμο και σε πολλά κινηματικά γεγονότα μείζονος σημασίας, όπως το Φόρουμ, ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε τον τόνο; Μήπως στο πλαίσιο της Προοδευτικής Συμμαχίας, η κινηματική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι περιττή πολυτέλεια και είναι πολύ πίσω στις προτεραιότητες του κόμματος; Μήπως στο κομματικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ παγιώνεται η λειτουργία ενός αρχηγικού μοντέλου πλαισιωμένου με θινκ-τανκ ειδημόνων, σαν κι αυτό που ανακοινώθηκε πρόσφατα, με τα όργανα, τις οργανώσεις μελών και την παρουσία τους στο δρόμο να έχουν όλο και περισσότερο τυπικό χαρακτήρα; «Ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος» λέγαμε κάποτε. Πόσο μακριά είναι ένα τέτοιο σύνθημα από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ;