Έναυσμα για τη σύνταξη αυτού του άρθρου αποτέλεσε η επιστολή αγανάκτησης του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Καλλιτεχνικού Σχολείου Περιστερίου προς το υπουργείο Παιδείας, που δημοσιεύθηκε σε γνωστή ιστοσελίδα του εκπαιδευτικού χώρου, η οποία αναφέρει κυρίως τις ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό ειδικοτήτων ενώ πλησιάζουν οι εορτές των Χριστουγέννων και ζητούν την άμεση κάλυψη τους.
Επειδή ανάλογα προβλήματα εμφανίζονται και στα υπόλοιπα Καλλιτεχνικά Σχολεία, θα πρέπει η πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά και υπεύθυνα με το ρόλο και τη σημασία που διατελούν μέσα στην άχρωμη και καλλιτεχνικά φτωχή παιδαγωγική πραγματικότητα της χώρας μας.
Παρόλο που από το 2017 αυξήθηκαν από 3 σε 8 τα σχολεία σε όλη την επικράτεια, οι κυβερνώντες δεν έχουν κατανοήσει ακόμα το πλαίσιο των ιδιαίτερων αναγκών για την εύρυθμη λειτουργία τους. Ο ρόλος τους αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα και λυκειακή διέξοδο, καθώς με μια απόφαση της υπουργού Παιδείας το καλοκαίρι του 2020 κατάργησε κάθε ίχνος Καλλιτεχνικής Παιδείας (μαθήματα) σε όλα τα Γενικά Λυκεια της χώρας.
Ο σκοπός της συγκρότησης και της λειτουργίας των καλλιτεχνικών σχολείων είναι η εξοικείωση, η προετοιμασία, η ενθάρρυνση και η υποστήριξη του ενδιαφέροντος των μαθητών για τις Καλές Τέχνες. Η καλλιέργεια και η εκπαίδευση των δεξιοτήτων τους στις κατευθύνσεις των Εικαστικών Τεχνών, του Θεάτρου - Κινηματογράφου και του Χορού.
Αίτημα πολλών γονέων-μαθητών και τοπικών κοινωνιών αποτελεί η άμεση ίδρυση Καλλιτεχνικών Σχολείων σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Σταδιακά θα πρέπει να επεκταθεί η ίδρυση σχολείων, σε ένα ανά νομό και η αύξησή τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη λόγω των μεγάλων πληθυσμιακών αναγκών.
Η ίδρυσή τους μαζί με ένα αυτόνομο δίκτυο συγκοινωνιακής κάλυψης θα συνέβαλε στην επίλυση του προβλήματος της μετακίνησης σε μεγάλες αποστάσεις, για την προσέλευση των μαθητών από διαφορετικές περιοχές, τη διεξαγωγή περιπάτων, την αποχώρηση των μαθητών σε περίπτωση αδιαθεσίας ή την εφαρμογή μέτρων λόγω Covid-19.
Η δομή αυτών των σχολείων πρέπει να περιέχει την πρόβλεψη κτιριακών εγκαταστάσεων ικανών να καλύψουν τις ιδιαίτερες λειτουργικές ανάγκες τους (αίθουσες χορού με ξύλινο πάτωμα, αίθουσα θεάτρου με σκηνή και εργαστήρια εικαστικών με νεροχύτες). Η πρόχειρη συστέγασή τους με άλλους τύπους σχολείων δυσχεραίνει τη συνύπαρξη λόγω του μεγάλου ηλικιακού φάσματος αλλά και του μορφωτικού προσανατολισμού.
Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη έλλειψη υλικών, εργαλείων και ηχητικού εξοπλισμού, για εκδηλώσεις και δραστηριότητες που είναι τόσο αναγκαίες όσο και υποχρεωτικές, όπως αναφέρει και το ΦΕΚ ίδρυσής τους.
Επείγει η δημιουργία οργανικών θέσεων και ο μόνιμος διορισμός για τους καθηγητές χορού και θεάτρου σε όλα τα Καλλιτεχνικά Σχολεία. Πρέπει να σταματήσει η ετήσια καθυστερημένη πρόσληψη ωρομισθίων διδασκόντων ειδικότητας από το Δεκέμβριο μέχρι και τον Απρίλιο. Οι ωρομίσθιοι καθηγητές (χορού και κινηματογράφου) δεν αναπληρώνουν κανένα μόνιμο. Είναι τυπικά ωρομίσθιοι, καθώς η ειδικότητά τους είναι αδιαβάθμητη λόγω έλλειψης Πανεπιστημιακής Σχολής στην Ελλάδα. Προφανώς επιβάλλεται να γίνει ειδική νομοθετική ρύθμιση.
Τα Καλλιτεχνικά Σχολεία δεν πρέπει να λειτουργούν στηριζόμενα μόνο στο φιλότιμο των υπαρχόντων καθηγητών οι οποίοι καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να καλύψουν τις ελλείψεις, ώστε να μη απογοητεύσουν τους μαθητές που τα επέλεξαν και τους γονείς που τα εμπιστεύτηκαν.
Υπάρχει ανάγκη για συγκρότηση στο ΥΠΑΙΘ μιας αμιγώς καλλιτεχνικής επιτροπής αποτελούμενης από καθηγητές των ειδικοτήτων που διδάσκουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα, που θα γνωρίζει καλύτερα τις ανάγκες της αισθητικής αγωγής και θα μπορούσε να εισηγείται και να υποστηρίζει κεντρικά την ορθή επίλυσή τους.
Πρέπει επιτέλους να στηριχθούν έγκαιρα και ορθά αυτές οι οάσεις μορφωτικής αντίστιξης μέσα στο θολό τοπίο της καλλιτεχνικής Παιδείας στην Ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η διδασκαλία της τέχνης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μορφωτική πολυτέλεια αλλά ως δικαίωμα και βασικό συστατικό της πολύπλευρης ψυχοσωματικής συγκρότησης του νέου ανθρώπου.