Μια οικογένεια που ίσως να ζει στην Ιταλία, την Ελλάδα ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος στον πλανήτη. Τα κύρια χαρακτηριστικά της; Το χάσμα γενεών, η έλλειψη επικοινωνίας και πάνω από όλα η αγάπη, που υπάρχει πάντα στο τέλος. Το θέατρο Altera Pars παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων δημιουργίας, το βραβευμένο έργο του νεαρού ιταλού συγγραφέα και σκηνοθέτη Pier Lorenzo Pisano, «Για το καλό σου», σε μετάφραση από τα ιταλικά και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου.
Ο μεγάλος γιος μιας οικογένειας επιστρέφει το Σαββατοκύριακο στο πατρικό του για να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Στο σπίτι τον περιμένουν μια μητέρα πανταχού παρούσα, ένας μικρότερος αδερφός απαιτητικός και αντιδραστικός, ένας πατέρας παρών-απών και μια γιαγιά που ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα να κακομαθαίνει τα εγγόνια της. Κι ενώ όλα μοιάζουν ίδια όπως πάντα στο οικογενειακό περιβάλλον, ένα απροσδόκητο νέο έρχεται να διαταράξει τις ισορροπίες και να υπενθυμίσει στους ήρωες πως τίποτα δεν παραμένει αιωνίως στατικό, ούτε καν η μοναδική μας σταθερά: το φαινομενικά αμετάβλητο οικογενειακό συμπάν.
Γραμμένο μόλις το 2017, το έργο έχει βραβευτεί ως το καλύτερο θεατρικό έργο στο σημαντικότερο διαγωνισμό της Ιταλίας, τα βραβεία Riccione στην κατηγορία «Pier Vittorio Τondelli». Παρά τις αντιξοότητες της πανδημίας, έχει διαγράψει αξιοσημείωτη πορεία στις θεατρικές σκηνές και τα διεθνή φεστιβάλ της Ευρώπης, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
Με τρόπο πρωτότυπο, προσωπικό και στοχαστικό, χωρίς να λείπει και η αίσθηση του χιούμορ, ο Pier Lorenzo Pisano θίγει με αγανακτισμένη ευαισθησία παράπλευρα θέματα που σκιαγραφούν τον σύγχρονο κόσμο, ένα κόσμο επισφαλή, μπερδεμένο, επιφανειακό, αντιφατικό και μοναχικό, που αναζητά διαρκώς την επικοινωνία, η οποία όμως πάντα μπλοκάρεται.
Το «Για το καλό σου» είναι ένα έργο διαχρονικό για όλη την οικογένεια και κάθε οικογένεια, καθώς κατορθώνει να διεισδύσει στις οικογενειακές σχέσεις αποκαλύπτοντας τον πυρήνα τους. «Στην ουσία ανακαλύπτουμε την αγάπη, όταν είναι αργά», εξηγεί στην Εποχή η Μίνα Χειμώνα, που ερμηνεύει τους ρόλους της μητέρας και της γιαγιάς στο έργο. «Δεν αφιερώνουμε τον χρόνο που ο καθένας έχει ανάγκη. Αυτό είναι και το κεντρικό σημείο του έργου, δηλαδή, δεν υπάρχει χρόνος και ουσιαστική επαφή. Συνήθως δεν μιλάμε πολύ, υπάρχουν μεγάλες παύσεις, αμηχανία και δεν έχουμε τι να πούμε. Τις περισσότερες φορές, όταν θέλουμε να πούμε κάτι πιο σοβαρό ή εσώψυχο, όπως μια ασθένεια, αυτό δεν λέγεται άμεσα, αλλά από "άλλο δρόμο". Δεν φτάνουμε ποτέ στον πυρήνα του πράγματος και οι σχέσεις είναι επιφανειακές. Όταν υπάρξει ρωγμή στη σχέση, τότε ανοίγουν άλλοι δρόμοι και τα πράγματα λέγονται με ουσιαστικό τρόπο. Οι μάσκες πέφτουν και δείχνουμε τον αληθινό χαρακτήρα μας. Όταν ανοιγόμαστε σε έναν άνθρωπο, ίσως οι σχέσεις να γίνονται βαθύτερες».
Το «Για το καλό σου» θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη τετριμμένο έργο για την οικογένεια, για την οποία γράφονται εκατοντάδες σελίδες στο σύγχρονο θέατρο. Αντίθετα, πρόκειται για ένα ώριμο κείμενο με μια καλά καθορισμένη φόρμα. Ο συγγραφέας δείχνει προσοχή στην ψυχολογία και τη σύγκρουση ανάμεσα στις γενιές, αποκαλύπτοντας την εξαιρετική ικανότητά του να αγγίζει θέματα και πιεστικά ερωτήματα. Βρίσκει μια νέα οπτική γωνία για να μιλήσει για τον δεσμό ανάμεσα σε μια μητέρα και το παιδί της με εκπληκτική ζωντάνια. Παράλληλα, χρησιμοποιεί ένα απλό και άμεσο στιλ γραφής, μερικές φορές σχεδόν «αποπροσωποποιημένο». Θέλοντας να συνομιλήσει με κάθε οικογένεια ανεξαρτήτως εποχής και γεωγραφικής θέσης, ο συγγραφέας επιλέγει να μην ονομάσει τα πρόσωπα του έργου. Η Μίνα Χειμώνα σχολιάζει: «Τα μέλη της οικογένειας είναι σύμβολα και μέσα από αυτά πλάθονται και οι χαρακτήρες».
Το χάσμα των γενεών είναι εμφανές στα μέλη της οικογένειας. Μπορεί ωστόσο να καλυφθεί; «Οι διαθέσεις και η ψυχολογία των ανθρώπων πρέπει να συγκλίνουν προς το να επουλωθούν αυτά τα χάσματα. Πρέπει να υπάρχει αγάπη, θέληση και πραγματικό ενδιαφέρον. Στις νεότερες ηλικίες το χάσμα είναι πιο μεγάλο. Δεν υπάρχει η συνειδητοποίηση και το βίωμα. Οι άνθρωποι, μεγαλώνοντας, συνειδητοποιούν πώς θα έπρεπε να είχαν φερθεί τόσο στους γονείς όσο και στους άλλους ανθρώπους γύρω τους, για να καλύψουν αυτό το βιωματικό κενό και το χάσμα της σχέσης. Κάποια στιγμή, όταν σου συμβεί κάτι άσχημο, σκέφτεσαι πώς θα έπρεπε να πράξεις, λειτουργώντας με flash back. Αυτό μάς βάζει σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού μιας σχέσης για να προσπαθήσουμε να καλύψουμε οποιοδήποτε κενό έχει δημιουργηθεί».
»Απ’ την άλλη, η επικοινωνία έχει να κάνει με τη διαπαιδαγώγηση και τον χαρακτήρα των παιδιών, όπως έχει διαμορφωθεί από την οικογένεια, το σχολείο και γενικότερα την κοινωνία. Στη σημερινή εποχή τα παιδιά αποδιοργανώνονται. Τα περισσότερα έχουν μια πάρα πολύ καλή σχέση με την τεχνολογία και την εικονική πραγματικότητα και όχι με την αληθινή ζωή, την ουσιαστική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί. Δεν υπάρχει η συνάντηση. Όλα γίνονται μέσω διαδικτύου, δημιουργώντας αποξένωση. Ό,τι συμβαίνει είναι εικονικό. Η ανθρώπινη επικοινωνία πάντα ήταν σημαντική και παραγωγική», αναφέρει η ηθοποιός.
Το «Για το καλό σου» θα κάνει πρεμιέρα στις αρχές του 2022.