Όσες φορές και αν το διαβάσεις, σου φαίνεται αδιανόητο. Παιδιά σε ορφανοτροφείο της Αθήνας όχι μόνο είχαν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους αλλά, σύμφωνα με καταγγελίες, έπεφταν συνεχώς θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από εργαζόμενους οι οποίοι αρέσκονταν στο να παρακολουθούν τα παιδιά να έχουν ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ τους.
Νηπιαγωγός που δούλεψε στο ίδρυμα για περίπου ένα μήνα κατήγγειλε όσα έζησε (και τα οποία κατέγραφε καθημερινά σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους της που δεν έκαναν το ίδιο, όπως η ίδια καταγγέλλει). Και με την καταγγελία να δημοσιοποιείται (πομπωδώς μάλιστα) από την υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, το ξετύλιγμα του κουβαριού ήταν μάλλον θέμα χρόνου.
Τα παιδιά, πάντα σύμφωνα με τις καταγγελίες, βίωναν μία κόλαση. Τα χτυπούσαν, ανεξαρτήτως ηλικίας, πολλές φορές και στο πρόσωπο. Το φαγητό τους ήταν χαμηλής ποιότητας, από κέτερινγκ. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν κατά τη διάρκεια των δύο λοκντάουν ήταν βρίσκονταν σε θέση να παρακολουθούν τα μαθήματά τους με τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης. Τους χορηγούσαν μέχρι και ληγμένα φάρμακα! Ακόμα και η ατμόσφαιρα που περιέγραφε στα έργα του ο Κάρολος Ντίκενς ωχριούσε μπροστά σ' αυτή τη δυστοπία.
Και πάνω απ' όλα η σεξουαλική κακοποίηση που είχε πολλές οδυνηρές συνέπειες. Παιδιά επτά χρόνων να μιλούν συνεχώς για το σεξ και να μοιάζουν εθισμένα σ' αυτό. Επιθετικότητα που μαρτυρούσε κακομεταχείριση (το λιγότερο).
Χωρίς έλεγχο
Οι υπεύθυνοι; Εδώ αρχίζει ένα πολύ μεγάλο σίριαλ που αναμένεται να έχει πολλά επεισόδια ακόμα. Όταν η Δόμνα Μιχαηλίδου έκανε τις σχετικές ανακοινώσεις, άφησε να εννοηθεί ότι δεν είχε ιδέα για το τι ακριβώς συνέβαινε και ότι η κυβέρνηση συνολικά αιφνιδιάστηκε. Δεν πρόλαβε όμως να στεγνώσει το μελάνι από τις καταγγελίες και τις δηλώσεις της υπουργού και το Δίκτυο Αναδόχων Γονέων, δια της προέδρου του, γνωστοποίησε ότι είχε εδώ και μήνες ενημερώσει το υπουργείο γραπτώς ότι τα παιδιά σε όλα τα ιδρύματα παιδικής προστασίας της χώρας έχουν αφεθεί στη μοίρα τους.
Η κα Γεωργάρου τόνισε (μιλώντας στο Open) ότι «επανειλημμένα έχω απευθυνθεί στο υπουργείο. Λείπουν οι συστηματικοί έλεγχοι. Τα παιδιά είναι στο έλεος των κακών διοικήσεων και των κακών υπαλλήλων. Στις 24 Απριλίου έστειλα επιστολή που παρέλαβε ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης και κοινοποίησα στην κα. Μιχαηλίδου στην οποία έγραφα ότι επειδή ανησυχούμε βαθύτατα για την κατάσταση όλων των ανηλίκων που ζουν στα ιδρύματα τον τελευταίο χρόνο της πανδημίας και του αποκλεισμού, επειδή φοβόμαστε προβλήματα αυθαιρεσίας και κακής μεταχείρισης στα παιδιά, ζητάμε από εσάς προσωπικά να κάνετε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε οι περιφερειάρχες όλης της χώρας να διενεργήσουν τους απαιτούμενους ελέγχους».
Προβληματικός ο τρόπος διαχείρισης του περιστατικού
Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε με παιδιά, άρα με ένα εξόχως ευαίσθητο θέμα, το κατά πόσο η δημοσιότητα που έσπευσε να δώσει ο υπουργός εξυπηρετεί στη λύση του δράματος (γιατί περί δράματος μιλάμε, αν οι παραπάνω καταγγελίες ευσταθούν) είναι ιδιαίτερα αμφίβολο. Πηγές με τις οποίες συνομίλησε η «Εποχή» ανέφεραν ότι η αποκάλυψη των πάντων την ώρα που η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα και προβληματική, με την έννοια ότι ρίχνει το μεγεθυντικό και αδιάκριτο φακό των ΜΜΕ πάνω στη δομή και τα παιδιά που τώρα έχουν ανάγκη από ηρεμία περισσότερο από ποτέ.
Έπειτα, υπάρχουν και τα άλλα ερωτήματα, τα καθαρά πολιτικά, ή μάλλον παραπολιτικά: Μήπως η επικοινωνιακή εργαλειοποίηση ενός τόσο σοβαρού ζητήματος όπως είναι η παιδική κακοποίηση σε ορφανοτροφείο επιχειρήθηκε για να προσφερθεί αποσυμπίεση στο κυβερνητικό στρατόπεδο, την ώρα που η λαϊκή δυσαρέσκεια για θέματα όπως είναι αυτό της ακρίβειας ή της διαχείρισης της πανδημίας συνεχώς γιγαντώνεται;
Η κυβέρνηση, άλλωστε, με τον τρόπο που πολιτεύεται σε όλες τις σημαντικές υποθέσεις μέχρι στιγμής, δείχνει ότι δίνει προτεραιότητα στην επικοινωνιακή διαχείριση και δευτερευόντως στην ουσία, αυτό αποτελεί πια κοινό τόπο για όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς προσεκτικά την κυβερνητική δραστηριότητα από τον Ιούλιο του 2019 και μετά.
Αλλά ακόμα και αν ξεφύγουμε από αυτή τη λογική, δύσκολα μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα σε τι εξυπηρετούν τα πρωτοσέλιδα και οι συνεχείς αναφορές των σάιτ. Tα παιδιά της δομής που βρίσκονται μεταξύ 7 και 11 ετών έχουν οδηγηθεί ήδη στο νοσοκομείο Παίδων για εντατική παρακολούθηση, ψυχολογική και όχι μόνο. Η σχετική διαδικασία, λόγω και των αργιών των ημερών, αποκλείεται να ολοκληρωθεί σε διάστημα μικρότερο των 15 ημερών. Μέχρι τότε όμως τα κανάλια θα έχουν κάνει φύλλο και φτερό την υπόθεση κάτι που σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν προκάλεσε παρανοήσεις, βιασύνες και εύκολα συμπεράσματα.
«Το κράτος, ιδιαίτερα σ' αυτά τα θέματα, οφείλει να δρα προληπτικά» υπογραμμίζει άλλη πηγή, με μεγάλη τεχνογνωσία, στην «Εποχή». «Έπρεπε να υπάρχουν ήδη οι σχετικοί μηχανισμοί που θα βρίσκονταν κοντά στα παιδιά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολική δημοσιότητα. Με την τροπή που έχει πάρει το ζήτημα, φανταστείτε πώς θα νιώθουν τα παιδιά που διαβιούν στη συγκεκριμένη δομή», συμπληρώνει.
Η λέξη κλειδί εδώ είναι η διακριτικότητα, όχι όμως με την έννοια της αποφυγής του σκανδάλου αλλά μ' αυτήν της μέγιστης προστασίας των παιδιών που άλλωστε είναι και το τελικό ζητούμενο.
.jpg)
Παιδική Προστασία και κυβέρνηση: Όλα λάθος
Σε ό,τι αφορά πάντως τις εν γένει επιδόσεις της κυβέρνησης στο θέμα της παιδικής προστασίας, αυτές χαρακτηρίζονται μάλλον φτωχές. Το υπουργείο Δικαιοσύνης ουσιαστικά διέλυσε τις δομές του «Σπιτιού του Παιδιού», που είχε ετοιμάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σαμποτάροντας την προσπάθεια αλλά 2,5 χρόνια αργότερα ο υπουργός Κώστας Τσιάρας «εγκαινίασε» το Σπίτι του Παιδιού στην Αθήνα, ονομάζοντάς το Κέντρο Ημέρας.
Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ότι σε πέντε μεγάλα αστυνομικά τμήματα της χώρας θα υπάρχουν «δομές» παιδικής κακοποίησης, αν και η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφία δείχνουν ότι πάση θυσία πρέπει να αποφεύγονται χώροι όπως τα αστυνομικά τμήματα για να δίδονται καταθέσεις ανηλίκων που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης.
Αυτή ήταν έτσι και αλλιώς η χρησιμότητα των δομών του «Σπιτιού του Παιδιού», στα οποία οι καταθέσεις θα γίνονταν σε φιλικό περιβάλλον και μόνο μία φορά έτσι ώστε το θύμα να μην μπαίνει στη δυσάρεστη θέση να ανασύρει συνεχώς από τη μνήμη του τα δυσάρεστα γεγονότα που το βαραίνουν. Ο κ. Τσιάρας όμως επέτρεψε να περάσουν 2,5 χρόνια εντελώς ανεκμετάλλευτα για να έρθει να εγκαινιάσει μία δομή που υπάρχει ήδη από το 2019 και χωρίς να ξέρει κανείς αν οι καταθέσεις θα βιντεοσκοπούνται όπως προβλέπεται από το νόμο. Κοντολογίς, άλλο ένα επιτελικό φιάσκο.