Η πρώτη εβδομάδα πραγματικής διαπραγμάτευσης με τους εκπροσώπους των δανειστών δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι οι πιέσεις, ιδίως ως το τέλος του χρόνου, θα είναι ασφυκτικές. Τόσο ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, κ. Ντομπρόβσκις, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, κ. Σταϊνμάγερ, έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρηθούν κατά γράμμα. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, κ Μάρτιν Γιέγκερ, μάλιστα, υπενθύμισε ότι ήδη η συμφωνία, δηλαδή το μνημόνιο 3 « περιέχει ήδη πολλή ευελιξία, ήμαστε πολύ γενναιόδωροι με την Ελλάδα και δεν υπάρχει τώρα κανένας λόγος να παρεκκλίνουμε απ’ αυτό»! Εννοούσε προφανώς τα βάρη της προσφυγικής κρίσης.
Εντούτοις, η προσφυγική κρίση αποκάλυψε ότι καμία χώρα, ούτε και η πανίσχυρη Γερμανία, δεν είναι άτρωτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εφόσον η ίδια η ένωση είναι ασθενής και με λάθος ως και καταστροφικό προσανατολισμό. Στις μάχες οπισθοφυλακών αυτές, που δίνει η Γερμανία με τους συμμάχους της, απαιτείται ισχυρή αντίσταση από την ελληνική πλευρά, όπως και τις άλλες χώρες που υποβάλλονται στην κούρα της λιτότητας.
Η κυβέρνηση οφείλει να απομακρυνθεί από μια γραμμική αντίληψη για τις εξελίξεις και να οργανώσει την αντίστασή της στην τιμωρητική λογική, που εξακολουθεί να διαπερνά τη γερμανική οπτική, όπως φαίνεται για μια ακόμη φορά από την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει τα βάρη που επωμίζεται η ελληνική πλευρά.