Ο Φαμπιέν Ρουσέλ, υποήφιος του ΚΚΓ
Ο Εμμάνουελ Μακρόν πιστός στην τακτική του, που εφάρμοσε το 2017, συνεχίζει την αμφίπλευρη διεύρυνσή του από δεξιά και από αριστερά. Γι’ αυτό υποδέχεται στις τάξεις του στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των Ρεπουμπλικανών. Στο στρατόπεδο της Δεξιάς και της Άκρας Δεξιάς, με τη Β. Πεγκρές, την Μ. Λεπέν και τον Ζαμούρ, συνεχίζεται ο διαγκωνισμός για το ποιος ή ποια θα επικρατήσει στον χώρο. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν το προβάδισμα στην Πεγκρές με 18%. Η Λεπέν στρέφεται κατά του Ζαμούρ γιατί στο στρατόπεδό του έχουν εισχωρήσει ναζιστικά στοιχεία. Ο Ζαμούρ φαίνεται να χάνει από την αρχική του λάμψη. Παρ’ όλα αυτά, ο χώρος της Άκρας Δεξιάς συνεχίζει να εμφανίζεται με περίπου 30% των ψήφων και να καταλαμβάνει το 51% της προβολής από τα ΜΜΕ, σύμφωνα με σχετική έρευνα.
Αριστερά: μια χαμένη ευκαιρία;
Στην Αριστερά η εικόνα παραμένει αμετάβλητη: πολυδιάσπαση και στασιμότητα. Η ευκαιρία που δόθηκε με τη «λαϊκή προκριματική εκλογή», για την επιλογή κοινού υποψηφίου στις προεδρικές, χάθηκε. Η διαδικασία που ξεκίνησε με την πρωτοβουλία πολιτών, κυρίως νέων και διανοουμένων, βρήκε μεγάλη ανταπόκριση –και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα δήλωσαν συμμετοχή 467.100 πολίτες. Από αυτούς ψήφισαν ηλεκτρονικά 393.000. Το αποτέλεσμα αυτής της ενδιαφέρουσας πρωτοβουλίας ήταν να αναδειχθεί ως «η καλύτερη από καλή» η Κριστιάν Τομπιρά, γνωστή από τους αγώνες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακολούθησαν οι υποψήφιοι των Πρασίνων, Γιανίκ Ζαντό, ευρωβουλευτής, ο Ζαν Λυκ Μελασνσόν της Ανυπότακτης Γαλλίας, ο Πιέρ Λαλατούρ και, τέλος, η Αν Ινταλγκό –δήμαρχος, υποψήφια του ΣΚ. Η Κριστιάν Τομπιρά, μετά την εκλογή της, μίλησε για την ανάγκη της ενότητας της Αριστεράς και της Οικολογίας, προκειμένου να δώσει τη μάχη «για τα ιδανικά του σοσιαλισμού, της οικολογίας, του κομμουνισμού και της ριζοσπαστικής αριστεράς». Το μήνυμά της δεν βρήκε ανταπόκριση από τους άλλους ηγέτες οι οποίοι, θα πρέπει να σημειωθεί, δεν είχαν καν δεχτεί τη διαδικασία αυτή. Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν δήλωσε μάλιστα πως «η διαδικασία δεν ήταν ούτε λαϊκή, ούτε προκριματική. Ήταν διασπαστική».
Η συμμετοχή δεν μπορεί να υποτιμηθεί, ούτε να αγνοηθεί
Στη συζήτηση αυτή παρενέβη και το περιοδικό Politis με άρθρο του, που αναφέρει: «Οι εκλογές αυτές δεν μπορούν να υποτιμηθούν ούτε να αγνοηθούν… Οι πολίτες που δέχτηκαν την πρόσκληση συμμετοχής, έστειλαν με τον δικό τους τρόπο το μήνυμα για την ενότητα της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που βρίσκεται στην πιο αδύναμη θέση. Στη θέση αυτή δεν βρέθηκε τυχαία παρά μετά την παταγώδη αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΚ επί προεδρίας του Φρανσουά Ολάντ. Συνεπώς θα πρέπει να ξεκαθαριστεί για ποιο σοσιαλισμό μιλάμε. Γι’ αυτόν που συνέλαβε ο Ζαν Ζορές ή για τον σοσιαλφιλελευθερισμό που οδήγησε στις καταστροφικές ήττες. Σήμερα υπάρχει το παράδειγμα από την εκλογική νίκη στη Χιλή και την Πορτογαλία. «Έτσι περάσαμε –χωρίς να το ομολογήσουμε– από τον στόχο της ενότητας της Αριστεράς και του κοινού υποψηφίου για τις προεδρικές, στο ζήτημα της ανασύνθεσης της Αριστεράς», καταλήγει ο Politis.
Μετά τις προκριματικές, οι υποψήφιοι δήλωσαν πως θα συνεχίσουν και θα φτάσουν μέχρι το τέρμα. Δύσκολη υπόθεση… Η πρώτη δυσκολία ήρθε με τις δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο υποψήφιος των οικολόγων και η Κ. Τομπιρά φαίνεται να βρίσκονται κάτω από το 4%, η Αν Ινταλγκό στο 1,5%, ο Ζ.Λ. Μελανσόν κατορθώνει να βρίσκεται στο 9–10%. Μόνη εξαίρεση σε αυτό το θολό περιβάλλον είναι η αύξηση του ποσοστού του Φαμπιέν Ρουσέλ –υποψήφιου του ΚΚΓ– από το 2% στο 4%. Η αύξηση αυτή δεν είναι τυχαία.
Δυναμική επιστροφή του ΚΚΓ;
Ο υποψήφιος του ΚΚΓ κατάφερε, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, να βάλει στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Να ξεπεράσει τις ανιαρές συζητήσεις για τις ταυτότητες και την ξενοφοβία και να συμπαρασύρει τους συνομιλητές του να πάρουν θέση, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, όπου η υποψήφια των ρεπουμπλικανών Πεγκρές παραδέχτηκε πως υπάρχει πρόβλημα για τους μισθούς –το οποίο, όμως, θα πρέπει να λυθεί με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Ο Φαμπιέν Ρουσέλ τόλμησε να θέσει, σύμφωνα με την Journal DD, το πρόβλημα της ειρήνης στην Ευρώπη και την ανάγκη των συνομιλιών ΕΕ – Ρωσίας, μακριά από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Να θέσει ακόμα προβλήματα δύσκολα για την Αριστερά, για τη διατροφική ασφάλεια, την ασφάλεια των πολιτών –ιδιαίτερα στις λαϊκές συνοικίες– και τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Ο υποψήφιος του ΚΚΓ δεν απέφυγε τις συζητήσεις, όσο δύσκολες κι αν ήταν. Η εφημερίδα σημειώνει ακόμα ότι έχει την ικανότητα να ανοίγει διάλογο με το ακροατήριο. Ο Ρουσέλ έγινε γρήγορα γνωστός και σήμερα συγκεντρώνει το 47% της συμπάθειας των πολιτών της Αριστεράς έναντι του 51% του Μελανσόν. Η επιρροή του επεκτείνεται και πέρα από τον χώρο της Αριστεράς. Έτσι, στελέχη από το ΣΚ, την Ανυπότακτη Γαλλία, συνδικαλιστικά στελέχη και τοπικοί άρχοντες, έχουν ήδη εκφράσει την υποστήριξή τους στο πρόσωπό του. «Η συμπάθεια αυτή εκτείνεται ακόμα και σε δεξιούς ψηφοφόρους, όμως αυτή δεν είναι δεδομένο ότι θα μετατραπεί και σε ψήφο στην κάλπη. Η απόσταση είναι μεγάλη». Και η γαλλική Parisien έγραψε πως «ο Φ. Ρουσέλ φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα, όχι βέβαια να περάσει στον β’ γύρο, αλλά να επαναφέρει το ΚΚΓ στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας». Να δώσει από καλύτερες θέσεις τη μάχη για τις βουλευτικές εκλογές, καλώντας και τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς να δώσουν τον αγώνα από κοινού «για μια πλειοψηφική Αριστερά στο κοινοβούλιο». Η μάχη αυτή είναι εξίσου σοβαρή γιατί στο κοινοβούλιο ψηφίζονται οι νόμοι και οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Όχι στο μέγαρο Ηλυσίων.