Μετά από τρία περίπου χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, η ελληνική κοινωνία ζει το μαρτύριο της διάψευσης όσων προεκλογικά πίστεψε. ΗΗ πανδημία και κυρίως η ακρίβεια στραγγαλίζουν καθημερινά και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας αυτής της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το ΚΙΝΑΛ έχουν ιστορική ευθύνη για τη συνέχιση ή την ανατροπή πολιτικών, οι οποίες οδηγούν την κοινωνία σε αφόρητη, αποπνικτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Όσοι αντιλαμβάνονται ένθεν και ένθεν την ιστορική ευθύνη αυτών των δύο χώρων, εργάζονται και πρέπει να εργάζονται με πίστη στην άμβλυνση όσων ζητημάτων γεννούσαν την πολιτική απόσταση σε αυτούς τους δύο χώρους.
Τη στιγμή που ο κόσμος υποφέρει από τις νέο φιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ δεν υπάρχει η πολυτέλεια να ζητάμε πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης από το ΚΙΝΑΛ δίνοντας παράλληλα πολιτική ζωή σε εκείνα τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ που απεχθάνονται κάθε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ο κοινός στόχος που θα πρέπει να ενώσει και όχι να χωρίζει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις από το ΚΙΝΑΛ μέχρι το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση της κοινωνικής αδικίας και των ανισοτήτων.
Πράγματι στο παρελθόν υπήρξαν δύσκολες στιγμές ανάμεσα σε αυτούς τους χώρους και ακούστηκαν δυστυχώς και από τις δύο πλευρές υπερβολές, ακόμη και ακρότητες. Για αυτά πρέπει να εργαστούμε, προκειμένου να ξεπεραστούν. Αυτό απαιτεί η πολιτική συγκυρία, αν θέλουμε να υποστηρίζουμε με ειλικρίνεια ότι είμαστε χάριν της κοινωνίας και όχι η κοινωνία χάριν ημών.
Όσοι ξέρουμε πολιτική ιστορία, γνωρίζουμε καλά ότι, από το 1932 ως το 1981, οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου είχαν την πλειοψηφία στο λαό. Παρά ταύτα κυβερνούσε η δεξιά λόγω του κατακερματισμού των δημοκρατικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να βιώσει ο λαός τις γνωστές συνέπειες από τη δεξιά των κοινωνικών φρονημάτων, του χωροφύλακα, των προσβολών και των διώξεων.
Οι συνθήκες που βιώνουμε είναι κοινωνικά άγριες και θα γίνουν αγριότερες, δεν έχουμε την πολυτέλεια του να «τρωγόμαστε» μεταξύ μας αλλά ούτε και να ψάχνουμε πόσα μας χωρίζουν από όσα μας ενώνουν με κόμματα του προοδευτικού χώρου που αντιμάχονται, τις δεξιές πολιτικές. Ας προσπαθήσουμε όλοι να εργαστούμε σε μία λογική συλλογικής και όχι προσωπικής στρατηγικής και ας αναλάβει στο τέλος ο καθένας από εμάς και ο κάθε πολιτικός χώρος τις ευθύνες του αν σταθεί απέναντι από αυτήν την λογική.
Η σημερινή πολιτική συγκυρία που διευρύνει τις ανισότητες, υποτάσσει το «εμείς» στο «εγώ», φέρνει πείνα, ανέχεια, ενεργειακή και υγειονομική φτώχεια, ανεργία, εργασιακή ανασφάλεια, αδιαφάνεια και περίεργες αναθέσεις, πρέπει απνευστί να ανατραπεί. Και για την ανατροπή αυτών των αντικοινωνικών, νεοφιλελεύθερων και απάνθρωπων πολιτικών, υπάρχει μια μόνο πολιτική συνταγή: Μετεκλογική προγραμματική σύγκλιση όμορων προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων.
Ας εργαστούμε προσυνεδριακά, χωρίς ενοχοποιήσεις και ας αφήσουμε το ΚΙΝΑΛ και τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις να κατανοήσουν μόνοι τους ποιος είναι ο φυσικός του σύμμαχος και ποιος ο φυσικός του αντίπαλος. Γιατί οι παράταιρες πολιτικές συνεργασίες του 1989 και του 2012, οφείλουν να διδάξουν όλους.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από τη δημιουργία ενός διεκδικητικού, δημοκρατικού πολιτικού μετώπου που θα διαβάσει τη πολιτική πραγματικότητα και θα ξεδιπλώσει προτάσεις, επεξεργασμένες, κοστολογημένες, υλοποιήσιμες, ικανές να πείσουν ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση.
Ιδού η Ρόδος. Το συνέδριο ας αποτελέσει το έναυσμα μιας εμπνευσμένης συνεγερτικής προσπάθειας. Ας κάνουμε το «εγώ» ένα προοδευτικό δημοκρατικό, συλλογικό εμείς.
Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι μέλος της ΚΕΑ και της Β ΟΜ Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.