Το έργο το έχουμε ξαναδεί και σε άλλες χρονικές στιγμές και σε διαφορετικές παραλλαγές. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ να βρίσκουν εύκολα τρόπους συνεργασίας με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της ΝΔ, αρκεί να ικανοποιήσουν τον πρωταρχικό τους στόχο: την απομόνωση των άλλων παρατάξεων της Αριστεράς που, όπως φαίνεται καθαρά, αποτελούν τον κύριο αντίπαλο για την πολιτική ηγεμονία του ΚΚΕ στον αριστερό χώρο. Αποδεικνύεται ότι η Δεξιά, ως ταξικός και ιδεολογικός αντίπαλος, έπεται σε σχέση με τους «συγγενείς αντιπάλους» εντός της Αριστεράς. Κι οι χρόνιες παρενέργειες, η παράλυση των αντιστάσεων κι ο εγκλωβισμός του συνδικαλιστικού κινήματος σε αδιέξοδες αντιπαραθέσεις, ελάχιστα ενδιαφέρουν τον κεντρικό σχεδιασμό του Κόμματος.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτελεί η στρεβλή και παραλυτική κατάσταση που επικρατεί στο Διοικητικό Συμβούλιο της Δ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης που προέκυψε από τις πρόσφατες εκλογές του Δεκέμβρη. Σ’ αυτό το σωματείο των εκπαιδευτικών λειτουργεί η Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Κίνηση (ΑΡΚ), μια παράταξη που δημιουργήθηκε μετά την μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και συνεχίζει τη δράση της συνεργαζόμενη με τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Εκπαιδευτικών. Η ΑΡΚ έχει πολύ καλή παρουσία τα τελευταία χρόνια και μάλιστα κατάφερε, στις τελευταίες εκλογές, να βγει πρώτη δύναμη σε ψήφους, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στην ΔΑΚΕ η οποία έχασε την πρωτιά και την προεδρία του σωματείου. Επίσης δεν άρεσε ούτε στο ΠΑΜΕ που, όπως φαίνεται ξεκάθαρα, προτιμούσε στη θέση του προέδρου έναν δεξιό κυβερνητικό συνδικαλιστή παρά τον «εσωτερικό εχθρό» μιας άλλης αριστερής παράταξης.
Μέσα στην βαθιά αλλοτρίωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αυτό που κυριαρχεί είναι οι επιδιώξεις των κομματικών προϊσταμένων των παρατάξεων. Βλέπουμε, λοιπόν, από το ΚΚΕ μια κοντόφθαλμη και καταστροφική διαχείριση των συνδικαλιστικών ζητημάτων. Χρησιμοποιεί αποσπασμένα, που έχουν χρόνια να δουλέψουν στο σχολείο, κομματικά στελέχη που μεταφέρουν απαρέγκλιτα την κομματική γραμμή και δεν διστάζουν να συμμαχήσουν και με τον διάβολο αρκεί να πλήξουν κάποια παράταξη της Αριστεράς για την οποία πιστεύουν ότι τους παίρνει την εκλογική «πελατεία». Στην Δ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης η παράταξη του ΠΑΜΕ έχει εδώ και καιρό εγκαινιάσει ένα άτυπο πάρε-δώσε με την ΔΑΚΕ. Ψηφίζουν μαζί, η ΔΑΚΕ στηρίζει ανέξοδα προτάσεις και ψηφίσματα που προωθούν τις στενές επιδιώξεις του ΠΑΜΕ, και αθροίζοντας απόλυτη πλειοψηφία περνούν ό,τι θέλουν. Κανονικά συνεταιράκια! Κύριο μέλημα και των δύο είναι να απομονωθεί η πρώτη παράταξη που προέκυψε από τις εκλογές και να ακυρωθεί ο ρόλος του προέδρου που προέρχεται από μια ανεξάρτητη, Αριστερή κίνηση εκπαιδευτικών.
Και καλά, η ΔΑΚΕ την δουλειά της κάνει. Εκμεταλλεύεται κάθε τι που θα δώσει άλλοθι στην κυβέρνηση και θα την διευκολύνει να πετύχει σε κάθε μέτρο που προωθεί ενάντια στους εκπαιδευτικούς και στο δημόσιο σχολείο. Δυστυχώς, όμως, και το ΚΚΕ φαίνεται να κάνει κι αυτό την δουλειά του. Έχει καταστήσει το ΠΑΜΕ τσιφλίκι του, με εγκάθετους κομματικούς υπαλλήλους που λύνουν και δένουν στα συνδικαλιστικά πράγματα, προωθεί ως πανάκεια την καταγέλαστη πλέον «αυθεντία» του, λειτουργεί εχθρικά απέναντι στις άλλες παρατάξεις της Αριστεράς καθιστώντας άπιαστο όνειρο κάθε προσπάθεια κοινής δράσης και προτιμά να στήνει τοπικές «ανίερες» συμμαχίες με ιδεολογικούς αντιπάλους έχοντας ως στόχο ανούσια μικροκομματικά οφέλη. Είναι πλέον ένας ερμητικά ελεγχόμενος μηχανισμός που ενδιαφέρεται μόνο για την στείρα αναπαραγωγή του, στραγγαλίζοντας κι αφομοιώνοντας κάθε προβληματισμό ή διαφοροποίηση σε σχέση με την απόλυτη αλήθεια της κεντρικής «γραμμής».
Υ.Γ. Ένα ακραίο παράδειγμα οπορτουνισμού και τακτικισμού. Σε πρόταση ψηφίσματος υποστήριξης της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη και της ιστοσελίδας alterthess.gr, λόγω της αγωγής εναντίον τους εκ μέρους στελέχους της εταιρίας «Ελληνικός χρυσός», το ΠΑΜΕ στην Δ΄ΕΛΜΕ απάντησε αρνητικά…