«Υπάρχει ένα τεράστιο κύμα οργής απέναντι σε ό,τι έχει συμβεί το τελευταίο διάστημα σε βάρος των γυναικών: από τις επιθέσεις της ίδιας της κυβέρνησης απέναντί μας, μέχρι τις ιστορίες των βιασμών και των γυναικοκτονιών, που έρχονται ολοένα στη δημοσιότητα. Έτσι, λοιπόν, η φετινή 8η Μάρτη θα είναι μια μίνι πανεργατική απεργία, με συμμετοχή πολλών συνδικάτων, αλλά και της ΑΔΕΔΥ και του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, στα συλλαλητήρια και στη στάση εργασίας», τονίζει στην «Εποχή» για τη μεγάλη κινητοποίηση που αναμένεται, η Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός στο Γεννηματά, μέλος της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη και της γραμματείας Ισότητας της ΑΔΕΔΥ.
Μετά από έναν πυκνό χρόνο, με τις συνέπειες της πατριαρχίας και του σεξισμού στην καθημερινότητα των γυναικών να φωτίζονται στη δημόσια σφαίρα όσο ποτέ άλλοτε (την Πέμπτη πάλι σημειώθηκε μία ακόμα γυναικοκτονία στη Θεσσαλονίκη) και τη χώρα να καταγράφει τη χαμηλότερη θέση στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων στην ΕΕ, το φεμινιστικό κίνημα φαίνεται να αναθερμαίνεται και να κινητοποιεί και πάλι γυναίκες, αλλά και άνδρες, στη διεκδίκηση πολιτικών ισότητας και απελευθέρωσης.
«Το γεγονός ότι φέτος δεκάδες σωματεία έχουν προκηρύξει στάση εργασίας δείχνει αυτό που χρόνια προσπαθούμε ως Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη να πετύχουμε: να μετατρέψουμε το ατομικό σε συλλογικό. Και όχι γενικώς και αορίστως συλλογικό, αλλά συλλογικό μέσα από τις τάξεις μας. Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή που θέλαμε: από απογευματινά ποτά με τις φίλες μας, η 8 Μάρτη ξαναγυρνά στις ρίζες της, αφού δεν ξεχνάμε ότι καθιερώθηκε από τις επαναστάτριες της εποχής το 1910, την Κλάρα Τσέτκιν κ.ά, ως διεθνής ημέρα διεκδίκησης για την ισότητα των γυναικών», εξηγεί η Αργυρή Ερωτοκρίτου.
Τραγική ειρωνεία ότι αντίστοιχα με τα επόμενα χρόνια της πρώτης αυτής κινητοποίησης, που έλαβε αντιπολεμικό χαρακτήρα, καθώς ξεκινούσε ο Α’ Παγκόσμιος, όπως συμπληρώνει η ίδια, η φετινή 8η Μάρτη γίνεται σε ένα κλίμα πολέμου. «Γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος θέτει τις γυναίκες σε ιδιαίτερη ευάλωτη θέση, από τις επιθέσεις που δέχονται, μέχρι την προσφυγιά και τις επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης που θα έχουν, αλλά και την εργασιακή τους εκμετάλλευση μετέπειτα, όπως ήδη έχουμε δει ότι συνέβη στις παλιότερες προσφύγισσες από το πρώην ανατολικό μπλοκ». Και δυστυχώς ήδη στη χώρα μας είδαμε τον σεξισμό που περιμένει τις ουκρανές προσφύγισσες, με άθλια σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μπροστά σ’ αυτό το ζοφερό κλίμα, λοιπόν, που έχει διαμορφωθεί μέσα από τις τοξικές νεοφιλελεύθερες, ιμπεριαλιστικές και πατριαρχικές πολιτικές, η 8η Μάρτη αποτελεί το έναυσμα των διεκδικήσεων του κινήματος για ένα καλύτερο αύριο: «Πρώτον, διεκδικούμε ισότητα στον τομέα εργασίας, τον ελεύθερο χρόνο, την υγεία, την παιδεία και τα διεκδικούμε μαζί με τους άνδρες συναδέλφους μας απέναντι στην κυβέρνηση και το σύστημα. Δεύτερον, θέλουμε να πάρουμε πίσω όλο το ξήλωμα του κράτους πρόνοιας που συντελέστηκε σε δομές και επιδόματα και ζητάμε περισσότερους δημόσιους παιδικούς σταθμούς, ασφαλή γηροκομεία και δομές για τις κακοποιημένες γυναίκες. Από εκεί και πέρα, μέσα από αυτούς τους αγώνες μας, θα είμαστε ακόμα πιο ενδυναμωμένες για να παλέψουμε κάθε αδικία που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας», καταλήγει η Αργυρή Ερωτοκρίτου.