Ή αλλιώς, από το ατελιέ του καλλιτέχνη πριν την τελική «πινελιά»

 

Σε μια εποχή που η κυρίαρχη άποψη θέλει τα πάντα έτοιμα, τυποποιημένα, ευκολοχώνευτα, καλογυαλισμένα έως απαστράπτοντα και προπαντός ολοκληρωμένα και βέβαια για τον εαυτό τους, το να στήσεις μια ομαδική έκθεση που έχει τον υπαινικτικά προβοκατόρικο τίτλο Open-ended και φέρνει σε πρώτο πλάνο την αξία του «έργου σε εξέλιξη» και τη γοητεία του ατελούς, προϋποθέτει σχετική τόλμη, διάθεση ρίσκου και υπονοεί μια αίσθηση αβεβαιότητας, που μόνο προσόν είναι στην πραγματικότητα στις μέρες μας, αρκεί να διαθέτει κανείς στοιχειώδη επίγνωση της ρευστότητας του καιρού μας.

Η Γεωργία Λιάπη συγκέντρωσε στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, έργα από 20 καλλιτέχνες, που μέσα από ένα μεγάλο φάσμα τεχνικών και υλικών αναδεικνύουν την καλλιτεχνική διαδικασία ως αξία καθαυτή και προκρίνουν τη σύλληψη της δημιουργικής ιδέας, την πρόκληση της φαντασίας και την αποκάλυψη επιρροών και αναφορών έναντι των ολοκληρωμένων έργων και τελεσίδικων προτάσεων, καλώντας παράλληλα τον θεατή να συμπληρώσει το παζλ με τη δική του διάθεση και φαντασία. Η όλη ιδέα και διαδικασία περιέχει γόνιμο στοχασμό και δείχνει μια παιγνιώδη διάθεση που μερικές φορές είναι προτιμητέα από μια άγονη ή μέτρια προσπάθεια που πολλοί δυστυχώς δεν αποφεύγουν τελικά.

Η έκθεση κατευθύνει το βλέμμα του θεατή στη διαδικασία παραγωγής των έργων και αποκαλύπτει τη μεθοδολογία της κατασκευή τους φέρνοντας στους τοίχους της γκαλερί κομμάτια κι αποσπάσματα εργασιών, που διαφορετικά θα έμεναν αθέατες στο αρχείο των δημιουργών τους ή θα τις βλέπαμε σε άλλη μορφή, τόπο και χρόνο με άλλο φυσικά αποτέλεσμα.

Για την ιστορία, στην έκθεση υπάρχουν έργα μεταξύ άλλων των Ν. Αλεξίου, Μαρίνας Βελισιώτη, Θωμά Διώτη, Δημήτρη Εφέογλου, Βασιλικής Κούκου, Αλέξανδρου Κωτούλα, Νίκου Μόσχου, Βένιας Μπεχράκη, Ξενοφώντα Μπήτσικα, Φωτεινής Παλπάνα, Σοφίας Παπακώστα κ.ά.

Δημήτρης Τρίκας Περισσότερα Άρθρα
Tags:
ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet