Μερικά χρόνια πριν, κάνοντας ζάπινγκ στην ελληνική τηλεόραση, πρωί- μεσημέρι –απόγευμα, έβλεπα τα ρεπορτάζ γύρω από τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών που εργάζονταν στο μάζωμα της φράουλας. Τόνοι τα δάκρυα από τους δημοσιολογούντες και τους δημοσιογραφούντες, οι εργατολόγοι κατακεραυνώνουν -δικαίως- την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των εργασιακών σχέσεων, ο κόσμος της πολιτικής σύμπας, συμπολίτευση - αντιπολίτευση, συμπάσχει και υπόσχεται, η σόου μπίζ εξανίσταται και αρχίζει την κριτική για τους καημένους τους «λαθρομετανάστες» που τους στοιβάζουν στους στάβλους. Τα αγροτικά, για μια ακόμα φορά, στους δέκτες της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, οι εργατικές οργανώσεις τελούν εν υπνώσει, ο χειμώνας των μνημονίων τους έπεσε λίγο βαρύς
Το αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα κάνει πως δεν καταλαβαίνει πως δεν το αφορά. Οι υπόλοιποι, εμείς;
Άσε, ο λαός ξέρει. Με το αλάθητο αισθητήριό του θα δώσει τη λύση. Όλοι μας είμαστε ευχαριστημένοι. Το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά μέσα στο κόκαλο, το’ χουμε μάθει πια το παραμύθι.
Την επομένη, το θέμα το σκέπασε η φωτιά, η πλημμύρα, το χιόνι. Τα φώτα φεύγουν, οι μνήμες ασθενούν και καθεστηκυία τάξη επανήλθε στη θέση της . Τέλος καλό, όλα καλά. Μα οι μετανάστες εκεί, να ξεπαγιάζουν τον χειμώνα και να τσουρουφλίζονται από τον ήλιο το καλοκαίρι, στοιβαγμένοι ακόμα στις ίδιες με χθες άθλιες από νάιλον εγκαταστάσεις.
Έτσι ο καιρός περνάει, κόσμος πάει κι έρχεται, οι πολιτικοί εναλλάσσονται , οι μετανάστες εκεί το ίδιο και απαράλλαχτοι, λες και το επιδιώκει η ψυχή τους να μένουν στις ξελώντζες.
Φέτος το χειμώνα, στο μάζωμα της ελιάς, παρατηρήθηκε μεγάλη αναταραχή. Δεν υπήρχαν εργατικά χέρια. Οι φίλοι μας οι Αλβανοί την έκαναν για Γερμανία μεριά, οι Βούλγαροι λίγοι, οι Ρουμάνοι το ίδιο. Οι Έλληνες «έλα μωρέ, με τις ελιές θα ασχοληθούμε; Προτιμούμε τη … Φάρμα». Οι Πακιστανοί , οι Ινδοί, οι Μπαγκλαντεσιανοί, δίνουν μια ανάσα. Τα καφενεία ηρεμούν. Αρχίζουν οι ετοιμασίες, οι στάβλοι και τα ερειπωμένα ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους εργάτες, φορώντας τα κουρέλια τους.
Ο αγρότης καβάλα -στο προσφάτως αγορασθέν, και κατόπιν επιδοτήσεως- τρακτέρ του ή και στο -με τον ίδιο τρόπο αγορασμένο- 4x4, κάθε πρωί παραλαμβάνει από τις τρώγλες τους εργάτες μετανάστες, στοιβάζοντάς τους στην καρότσα μαζί με τα εργαλεία και τα ελαιόπανα. Ωραίες εικόνες, ρομαντικές…
Όλα λοιπόν καλά, πάλι βολευτήκαμε και φέτος. Γλιτώσαμε και από τις φασαρίες να τρέχουμε και να διαδηλώνουμε.
Αυτό το αφήνουμε για τον Φλεβάρη, τότε θα δοθεί η μάχη για τις τιμές. Όχι καλέ αυτές του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εργατών γης, της ισοτιμίας των ανθρώπων , της αλληλεγγύης, αυτές τις ανθρωπιάς που θα’ λεγαν και κάποιοι αλλοπαρμένοι.
Η συζήτηση για το εργόσημο έχει σταματήσει - πού καιρός για τέτοια σκέψη - άλλωστε όλοι τούτοι είναι «λαθρομετανάστες», δεν φτάνει που τους φιλοξενούμε παρέχοντάς τους στέγη στα χθεσινά μαντριά, θα θέλουν και ασφάλιση; Καλά, δεν συζητάμε για μπάνιο, κουζίνα, τουαλέτες και άλλα καλούδια.
Μα, υπάρχει ακόμα ένα πρόβλημα: ποιος θα συνεννοείται μαζί τους αφού δεν ξέρουν γρι ελληνικά; Πάντα υπάρχει λύση, ο καλός ο καπιταλισμός τα έχει όλα ρυθμίσει. Πώς λέμε ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα; Έτσι κι εδώ, βρέθηκε η λύση. Η πρόσληψη, λέει, δεν θα γίνεται απευθείας από τον αγρότη, αλλά θα γίνεται μέσω του γραφείου που κάποιος παλαιότερος μετανάστης έχει στήσει. Αυτός πληρώνεται από τον αγρότη-παραγωγό, αυτός πληρώνει όσο θέλει τους εργάτες γης, αυτός ρυθμίζει πού θα πάει ο καθένας από τους εργάτες και σε ποιον θα εργαστούν την επόμενη μέρα. Αν σας πω ότι αυτό μου θυμίζει κάτι από εμπόριο όμοιο με αυτό της εμπορίας λευκής σάρκας, θα με πείτε πάλι γκρινιάρη και μίζερο.
Οι αρχές του τόπου καμαρώνουν και μετρούν πόσο θα ανέβει το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της περιοχής από την αυξημένη παραγωγή και από την καλή τιμή που -κατόπιν ενεργειών τους- επετεύχθη, σμίγοντας πάντα αυτόν που θα έχει 500 κιλά παραγωγή με αυτόν που θα έχει παραγωγή 30 τόνους ή και παραπάνω.
Ο Δήμαρχος περιοδεύει στα χωριά, συνομιλεί με τους αγρότες, τους χτυπάει με το χέρι στην πλάτη. Ο Περιφερειάρχης στα κανάλια διαβεβαιώνει για το άριστο του λαδιού της περιοχής, που είναι ΠΟΠ, και κατά πόσο η Περιφέρεια έχει συμβάλλει στο μικρό αυτό θαύμα. Ο Πρωθυπουργός με διάγγελμά του εξαγγέλλει την νέα ΚΑΠ τονίζοντας πόσο δύσκολες είναι οι διαπραγματεύσεις και μιλά για τους πακτωλούς εκατομμυρίων που θα εισρεύσουν στη χώρα και θα διοχετευτούν στους αγρότες τα επόμενα χρόνια έτσι ώστε αυτοί δεν θα υπάρχει ανάγκη να εργαστούν. Ο κρατικός μηχανισμός… Άσε, φρόντισαν τα μνημόνια και η πανδημία για αυτό. Κι εμείς όλοι σήμερα, συζητάμε για τις τιμές του λαδιού...
Μία μέρα του περασμένου Δεκέμβρη, κουβάλησα στα «παλάτια» τους εργάτες που είχα στο χωράφι μου. Τότε είδα, μα το προσπέρασα. Το βράδυ, όμως, το καμπανάκι χτύπησε…
Μετά από αρκετές μέρες, σκαρφίστηκα να μοιραστώ μαζί σας την σκέψη μου. Αύριο, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σκαρφιστούμε όλοι όσοι αποτελούμε την ΚΟΙΝΣΕΠ Μεσσήνης Γαία, παρέα με αυτούς που αποτελούν την ΚΟΙΝΣΕΠ Soli Expo.
Ίδωμεν…