Στις 14-3-2022 δημοσιεύτηκαν οι αποφάσεις 547-548-549/2022 της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ειδικότερα, με την απόφαση υπ’ αριθ. 547/2022, ακυρώνεται το σύνολο του master plan του ΟΛΠ ΑΕ (COSCO), καθώς και οι πράξεις της «Επιτροπής Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Λιμένων» (ΕΣΑΛ), με τις οποίες είχαν εγκριθεί τα έργα που συνιστούν τις υποχρεωτικές και πρόσθετες επενδύσεις βάσει της σύμβασης παραχώρησης του 2016. Κατά το ΣτΕ δεν είχε προηγηθεί των εγκριτικών πράξεων των επενδύσεων «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ)», κατά παράβαση της ευρωπαϊκής οδηγίας (2001/42/ΕΚ), δεδομένου ότι το εύρος και η κλίμακα των έργων είναι τέτοιες που ενδέχεται να επιφέρουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής.
Μία από τις διοικητικές πράξεις που ακυρώθηκαν αφορά την εμβληματική επένδυση, μεταξύ όλων εκείνων που περιλαμβάνονται στην ανωτέρω σύμβαση παραχώρησης του ΟΛΠ ΑΕ στην κινεζική COSCO (Ν. 4404/2016), που είναι το έργο της νότιας επέκτασης των προβλητών στον Πειραιά για κατασκευή δύο επιπλέον θέσεων κρουαζιερόπλοιων, πέρα των εννέα υπαρχουσών εντός του λιμένα. Να σημειωθεί ότι το συνολικό μήκος των προβλεπόμενων κρηπιδωμάτων ανέρχεται σε 2.700 μέτρα και ήδη έχει ξεκινήσει να «μπαζώνεται» η θάλασσα, για να καταστεί χερσαίος χώρος επιφανείας 153.000 τμ, επί του οποίου θα αναγερθούν φαραωνικά κτίρια χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων.
Οι ανωτέρω κατασκευές είναι σε απόσταση 100 μέτρων από το ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλέους και την απόληξη του άριστα σωζόμενου αρχαιολογικού μνημείου των «Κονώνειων τειχών» (394–391 πΧ), που οχύρωναν τον Πειραιά και τον συνέδεαν μέσω των Μακρών Τειχών με την αρχαία Αθήνα. Επιπλέον, να σημειωθεί ότι για τις βυθοκορήσεις του ανωτέρω έργου είχε εκδοθεί, μετά από αίτημα των πολιτών, η από 11-6-2020 Προσωρινή Διαταγή του ΣτΕ, που απαγόρευε την απόρριψη των επικίνδυνων υλικών στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αίγινας και Σαλαμίνας.
Το παραπάνω έργο χρηματοδοτείται με 114 εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ και εν μέρει από το ελληνικό δημόσιο, ενώ ο κινέζικος ΟΛΠ ΑΕ θα συνεισφέρει μόνο 6 εκατομμύρια ευρώ, πράγμα που εξηγεί γιατί προτιμήθηκε από τον κινέζικο κολοσσό. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η περιφέρεια Αττικής, που διαχειρίζεται τα κονδύλια της ΕΕ, έχει μέχρι τις 31-12-2021 εκταμιεύσει 22.500.000 ευρώ με υπογραφή του κ. Πατούλη, παρά τις δεκάδες έγγραφες προειδοποιήσεις πολιτών και φορέων για τις παραβιάσεις της ελληνικής και ενωσιακής νομοθεσίας.
Με βάση τα ανωτέρω, προκύπτουν προφανώς ευθύνες για τον κ. Πατούλη, το υπουργείο Ναυτιλίας και το υπουργείο Περιβάλλοντος, διότι ενώ γνώριζαν ότι τα έργα του master plan του ΟΛΠ ΑΕ (COSCO) παραβιάζουν την εθνική και ενωσιακή νομοθεσία, επέμεναν να απαντούν δημόσια ότι τα έργα είναι νομίμως αδειοδοτημένα και πρέπει να υλοποιηθούν.
Εκείνο, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το γεγονός ότι τον δικαστικό αγώνα στήριξαν μέχρι τέλους, με όλες τους τις δυνάμεις, αποκλειστικά πολίτες του Πειραιά που δραστηριοποιούνται στο κίνημα και μάλιστα το έκαναν κόντρα στη δημοτική αρχή Πειραιά και εν απουσία, δυστυχώς, τμήματος της δημοτικής Αριστεράς της πόλης. Η νίκη αυτή εντάσσεται στις αντίστοιχες νίκες των κινημάτων πολιτών στην Ευρώπη, που ανέτρεψαν τα σχέδια για ανάπτυξη των υποδομών κρουαζιέρας, όπως στη Βενετία, στο Ντουμπρόβνικ, στη Βαρκελώνη και στη Μασσαλία. Νίκες που έλαβαν τη μορφή είτε νομοθετικών παρεμβάσεων είτε δικαστικών αποφάσεων, όπως εν προκειμένω.
Τέλος, εξάγεται ένα διπλό συμπέρασμα. Πρώτον, οι αγώνες που χάνονται είναι αυτοί που δεν δίνονται, διότι παρά την ανισορροπία ισχύος μεταξύ των απλών πολιτών και των πανίσχυρων –οικονομικά και πολιτικά– επιχειρήσεων, δεν πρέπει να υποτιμούμε τη δύναμη των θεσμικών οργάνων της πολιτείας, όταν αυτά λειτουργούν με ανεξαρτησία και αμεροληψία. Δεύτερον, όταν η Αριστερά δεν πρωτοστατεί στους αγώνες των πολιτών, τότε εισπράττει τα επίχειρα, που δεν είναι άλλα από την αποστροφή των ενεργών πολιτών από αυτή. Και αν αυτό συνέβαινε στο παρελθόν, δεν μπορεί να συμβαίνει σήμερα την εποχή της κλιματικής –και γενικότερα της περιβαλλοντικής– κρίσης, που έχουν προσλάβει υπαρξιακό χαρακτήρα. Κοντολογίς, λοιπόν, η Αριστερά ή θα είναι οικολογική ή θα εξαφανιστεί.