Δεκάδες μετανάστες σε μια φτενή βάρκα, για την οποία πλήρωσαν σε κάποιο διακινητή το υστέρημα μιας ζωής, να τους περάσει απέναντι, πέρα από τον πόλεμο, γυρεύοντας μια ακτή που να βγάζει σε κάποιο μέλλον. Η πιο χιλιοειπωμένη ιστορία. Ο διακινητής εγκαταλείπει τη βάρκα για να μη διακινδυνεύσει τη σύλληψη. Ένας από όλους αρπάζει το τιμόνι και προσπαθεί να σώσει ανθρώπους από πιθανότατο πνιγμό. Οι αρχές τον συλλαμβάνουν να κρατά το τιμόνι και τον θεωρούν διακινητή. Η Δικαιοσύνη αποφασίζει ότι η ποινή για τον Μοχαμάντ θα είναι 142 χρόνια φυλάκιση. Κρίθηκε διακινητής και για την άλλη ζωή, ο απελπισμένος διακινούμενος που προσπάθησε να σώσει ζωές. Η Δικαιοσύνη αποφάσισε ότι η ποινή για τον Αμίρ και τον Ακίφ θα είναι 50 χρόνια φυλάκιση. Ο Ν., συντετριμμένος από τον πνιγμό του 6χρονου γιου του στο Αιγαίο, θα αντιμετωπίσει τη Δικαιοσύνη τον Μάιο υπό την απειλή 230 χρόνων φυλάκισης για διακίνηση και παραμέληση ανηλίκου.
Στις 17 Μαρτίου είχε οριστεί δικάσιμος για την έφεση του Αμίρ και του Ακίφ. Το προηγούμενο βράδυ, η πρωτοβουλία «Καλλιτέχνες υπέρ μιας δίκαιης δίκης για τον Μοχάμαντ και κάθε Μοχάμαντ» διοργάνωσε συναυλία συμπαράστασης στη Μυτιλήνη, στο χώρο του καφέ «Πανελλήνιον». Η είσοδος ήταν ελεύθερη, ενώ υπήρχε η δυνατότητα προσφοράς συσκευασμένων τροφίμων μακράς διαρκείας, που θα διατεθούν σε πρόσφυγες και ευάλωτους. Μια παρέα καλλιτεχνών* θελήσαμε να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για να δώσουμε δημοσιότητα στον αγώνα του Αμίρ και του Ακίφ.
Το θέμα το ανέδειξαν οι «New York Times». Σε όλον τον κόσμο γινόμαστε ρεζίλι για τις επαναπροωθήσεις και τη μεταχείριση των προσφύγων και στην Ελλάδα εκδιώκεται μία δημοσιογράφος που τόλμησε να ρωτήσει για το θέμα τον πρωθυπουργό. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι διασώστες μιλούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όταν αναφέρονται στις πολιτικές και τη νομοθεσία που αφορούν το προσφυγικό. Τους πρώτους έξι μήνες του 2021, σύμφωνα με νέα έκθεση που κυκλοφόρησε από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ), οι πνιγμοί στη Μεσόγειο διπλασιάστηκαν σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2020.
Έτυχε να κάνω τη μουσική σε ένα ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία και σενάριο του Γιώργου Μουτάφη**, στο οποίο για 15 χρόνια ένας φωτορεπόρτερ γίνεται ο αυτόπτης μάρτυρας της ροής των μεταναστών, ακολουθώντας τους στα σκοτεινά περάσματα των ευρωπαϊκών συνόρων. Οι εικόνες που είδα -άλλες που συμπεριλήφθηκαν στην τελική ταινία, άλλες όχι- ήταν φοβερά σκληρές. Αν όλοι μας βλέπαμε αυτές τις εικόνες ίσως να άλλαζε η οπτική μας. Ο κόσμος δεν γνωρίζει τι γίνεται γιατί του αποκρύπτεται συστηματικά. Η δημοσιογραφία δεν λειτουργεί στην Ελλάδα. Η Δικαιοσύνη θέλω να πιστεύω ότι λειτουργεί, ότι θα λειτουργήσει και για τον Αμίρ και τον Ακίφ. Με την ουσία του νόμου και όχι με το γράμμα του.
Πριν λίγο πέρασα από το Καρά Τεπέ. Ζωές σε αναστολή. Τι ακριβώς περιμένουμε να γίνει; Ένα καινούργιο κύμα προσφύγων φτάνει στην Ευρώπη, θύματα ενός καινούργιου πολέμου. Ένας ακραίος λαϊκισμός διαχωρίζει τους πρόσφυγες σε «πραγματικούς» και μη «πραγματικούς». Πραγματική πρέπει να είναι η ανθρωπιά μας και η αλληλεγγύη μας σε κάθε πρόσφυγα.
Τη συναυλία άνοιξε ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος, αλλά δεν θυμάμαι να σας πω τι ακριβώς είπε γιατί είχα πλημμυρίσει από θαυμασμό και συγκίνηση. Εξακόσιοι άνθρωποι περίπου συγκεντρώθηκαν στη συναυλία αλληλεγγύης για να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στην αδικία εις βάρος των δύο προσφύγων. Κάποια στιγμή πρέπει να πάψει να υπάρχει η ανάγκη να συγκεντρωνόμαστε για τέτοιους λόγους. Μέχρι τότε το σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε πάψει να μαζευόμαστε. Και οι νεότερες γενιές των μουσικών που έρχονται είναι ακόμα πιο συνειδητοποιημένες.
* Στο κάλεσμα συμμετείχαν οι: Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μητσοτάκης, Δημήτρης Μυστακίδης, Μαρία Παπαγεωργίου, Κώστας Πλατανιάς, Φώτης Σιώτας, Νεφέλη Φασουλή, Μάρθα Φριντζήλα και οι SaLia Balia Band.
** Το ντοκιμαντέρ του Γ. Μουτάφη «Το Άλλο Μισό» προβάλλεται σήμερα Σάββατο και αύριο Κυριακή online στο πλαίσιο του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (www.filmfestival.gr/el/section-tdf/movie/14215).