Οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί. Σκίτσο: Chrispy Shift (πηγή: ZackieOh Justice Watch)
Προς το τελικό στάδιο οδεύει η δίκη για το άγριο λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου, καθώς την Τρίτη 22 Μαρτίου ξεκίνησε η διαδικασία των απολογιών των κατηγορουμένων.
«Η οικογένεια του Ζακ περίμενε έστω αυτή τη στιγμή οι κατηγορούμενοι να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους και να πουν ένα συγγνώμη, όμως κάθε άλλο παρά αυτή ήταν η στάση τους», επισημαίνει στην «Εποχή» η Ζωή Κόκκαλου, μέλος της πρωτοβουλίας Justice for Ζak/Zackie.
Πράγματι, οι τέσσερις πρώτοι κατηγορούμενοι που απολογήθηκαν (ο κοσμηματοπώλης, ο μεσίτης και δύο εκ των αστυνομικών), θεώρησαν λογική τη στάση τους προς τον Ζακ και προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν πλήρως την πραγματικότητα, όπως έχει κατατεθεί τόσο από τους μάρτυρες και τους ιατροδικαστές, αλλά και όπως έχουμε δει όλοι από τα βίντεο–ντοκουμέντα.
Παρά τα στοιχεία, ο κοσμηματοπώλης κ. Δημόπουλος κατά την απολογία του είπε πως ο Ζακ στην ουσία πέθανε από μόνος τους, αφού, κατά τον ίδιον, είχε πάθει ήδη ισχαιμικό πριν εισέλθει στο μαγαζί, υποστηρίζοντας, βέβαια, παράλληλα (το αντιφατικό επιχείρημα προς το εγκεφαλικό) πως είχε μπει για να κλέψει, παραδεχόμενος ταυτόχρονα πως δεν έλειπε τίποτα και ότι ο Ζακ ήθελε απλά να φύγει. Από τη μεριά του μεσίτη κ. Χορταρέα περιγράφθηκε πως ο ίδιος κλωτσούσε μόνο τον αέρα και τα γυαλιά, για να μπορέσει να βγει ο Ζακ, που όμως παράλληλα ήθελε να τον εμποδίσει να φύγει… Αντίστοιχες ήταν και οι απολογίες των δύο αστυνομικών, με αντιφάσεις και θράσος, αφού σε ερώτηση ενόρκου για το ποιος τελικά ήταν το θύμα και ποια η δική τους δουλειά ως αστυνομία, η απάντηση ήταν πως «ο Κωστόπουλος ήταν το θύμα και τον προστατεύσαμε», προκαλώντας σε όλους ανατριχίλα πως μπορούν να εννοούν την προστασία μέλη της αστυνομίας…
«Αυτό που μας πονάει όλο αυτό το διάστημα, είναι πως σε όλη τη διάρκεια της δίκης, όπως και τώρα κατά τις πρώτες απολογίες, επιχειρείται συνεχώς να αντιστραφεί η πραγματικότητα και ότι έχει κανονικοποιηθεί η δολοφονία χαρακτήρα του Ζακ. Η υπεράσπιση αντί να αναφέρεται σ’ αυτόν ως θύμα, τον χαρακτηρίζει συνεχώς σαν δράστη, τη στιγμή που άλλοι είναι οι κατηγορούμενοι που δικάζονται. Αυτό το στοιχείο θα πρέπει να μας απασχολήσει ως κοινωνία και ευρύτερα της συγκεκριμένης υπόθεσης, δηλαδή με ποιο τρόπο διεξάγονται οι δίκες, χωρίς να μπαίνει κανένα όριο σεβασμού», τονίζει η Ζωή Κόκκαλου.
Η δίκη, άλλωστε, για τη δολοφονία του Ζακ είναι ιδιαίτερα σημαντική εν γένει για την κοινωνία, καθώς παρουσιάζει πολλά ενδεικτικά χαρακτηριστικά για τα προβλήματα που κυριαρχούν τόσο σε επίπεδο κουλτούρας, όσο και σε επίπεδο θεσμών. Από τους όρους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε τη «διαφορετικότητα» και τι θεωρούμε επικίνδυνο, την υποβάθμιση της αξίας της ζωής σε σχέση με την ιδιοκτησία, μέχρι τη λειτουργία της αστυνομίας και της αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών, αλλά και των ΜΜΕ. «Όπως όλοι ξέρουμε, ό,τι γράφεται, μένει. Ακόμα και αν τώρα πια έχει αποκρυσταλλωθεί από τα ΜΜΕ ότι ο Ζακ δεν είχε μπει να ληστέψει, εκείνη η πρώτη είδηση που μεταδόθηκε χωρίς καμία διασταύρωση, έχει μείνει στο μυαλό μερίδας πολιτών, που ούτως ή άλλως ήταν πρόθυμη να πιστέψει κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα ακόμα να ακούγονται σχόλια πως “ήταν κλέφτης και καλά του κάνανε”. Πρέπει, λοιπόν, να δούμε και τη στάση των ΜΜΕ, αλλά και γιατί ακόμα κάποιοι στην κοινωνία μας προτιμούν και τους είναι πιο οικείο να πιστεύουν αυτή τη διαστρέβλωση», σημειώνει το μέλος της πρωτοβουλίας.
Μέχρι τότε, αυτό που προέχει και αναμένουμε, είναι να υπάρξει δικαίωση για τον Ζακ και την οικογένειά του. Μια δικαίωση που μπορεί να έρθει πραγματικά μόνο με αλλαγή του κατηγορητηρίου από θανατηφόρο σωματική βλάβη σε ανθρωποκτονία από πρόθεση, όπως φώναξαν δεκάδες κόσμου που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το δικαστήριο την Τρίτη. «Μετά τις απολογίες είναι η πιο κατάλληλη στιγμή, σύμφωνα και με το αίτημα της πλευράς της οικογένειας, να μετατραπεί το κατηγορητήριο, καθώς έγινε ξεκάθαρο κατά τις μαρτυρίες, αλλά και μέσα από τις απολογίες τους, πως είναι αμετανόητοι, ότι καταλάβαιναν ακριβώς τι έκαναν εκείνη τη στιγμή και ότι θα το επαναλάμβαναν», εξηγεί η Ζωή Κόκκαλου και προσθέτει:
«Είναι πια η ώρα να δοθεί σαφές μήνυμα πως η κοινωνία μας δεν μπορεί να δεχτεί άλλο το μίσος και το σκοτάδι να πληγώνει το φως. Υπάρχει μια γραμμή αίματος που εκτείνεται, το λιντσάρισμα του Ζακ ήταν μία στάση σε αυτή γραμμή και έχουμε ευθύνη ως κοινωνία να την σταματήσουμε και να υπάρξει λογοδοσία, ώστε να παύσουν να χάνονται ζωές που κρίνονται από κάποιους ότι δεν αξίζουν να υπάρχουν, είτε είναι κουήρ, είτε είναι γυναίκες, είτε πρόσφυγες και οτιδήποτε άλλο “διαφορετικό”».