Συναυλία αφιερωμένη στα θύματα του πολέμου
Η Ουκρανή Ντιάνα Τιστσένκο και η Ρωσίδα Αλένα Μπάεβα σε μια συναυλία ιδιαίτερης σημασίας και με υψηλότατο συμβολισμό. Οι δυο κορυφαίες βιολονίστριες θα εμφανιστούν μαζί για πρώτη φορά στο ΠΣΚΗ, σε μια συναυλία αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, μια συναυλία που αποδεικνύει ότι η Τέχνη ενώνει τον κόσμο. Μαζί τους, διάσημοι σολίστ, όπως η λετονή βιολίστα Σάντα Βίζινε, ο ισραηλινός - πορτογάλος τσελίστας Κιρίλ Ζλότνικοφ, ο υυζμπεκιστανός-γερμανός πιανίστας Μιχαήλ Λίφιτς και άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΣΚΗ και παρουσιάζουν από το Ηράκλειο κορυφαία έργα που αντλούν την έμπνευσή τους από τα δεινά που επιφέρει ο πόλεμος, μεταφέροντας το πανανθρώπινο μήνυμα της ειρήνης και της αγάπης για όλο τον κόσμο.
Στη συναυλία περιλαμβάνονται έργα, όπως το Adagio του Μπάρμπερ, το θέμα από την κινηματογραφική παραγωγή «Η Λίστα του Σίντλερ», η Πρώτη Μπαλάντα του Σοπέν, η «Παθητική» Σονάτα του Μπετόβεν, καθώς και το «Ενθύμιο από τη Φλωρεντία» του Ρώσου συνθέτη Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, καθώς και έργα των Αλμπινόνι και Μασενέ. Αξίζει να τονιστεί ότι όλοι οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς, ενώ τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν για τη στήριξη των θυμάτων του πολέμου στην Ουκρανία.
Το Σάββατο 2 Απριλίου, στις 9μμ, στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου, στην Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού» του ΠΣΚΗ.
Η Maria João Pires στο Φεστιβάλ της Άνοιξης
Η κορυφαία πιανίστα Maria João Pires έκανε το ντεμπούτο της σε ηλικία μόλις 4 ετών. Έχει μακρά διεθνή πορεία, με πάμπολλες βραβεύσεις και αμέτρητες διθυραμβικές κριτικές που επαινούν τη γαλήνια δύναμη των ερμηνειών της, την εκπληκτική μουσική μνήμη της και την απέριττη εκφραστικότητά της. Η σπουδαία πορτογαλίδα σολίστ έχει στο βιογραφικό της δισκογραφικές καταθέσεις αναφοράς αλλά και σημαντικές ζωντανές ερμηνείες στο κλασικό και το ρομαντικό ρεπερτόριο. Από τη δεκαετία του 1970, αφοσιώθηκε σε έναν σημαντικό στόχο, την απήχηση της επιρροής της τέχνης στη ζωή, στην κοινότητα και στην εκπαίδευση, προσπαθώντας να ανακαλύψει νέους τρόπους για να ωθήσει την κοινωνία να υιοθετήσει έναν καινούργιο τρόπο σκέψης. Οι δύο βασικοί άξονες της προσέγγισής της είναι ο σεβασμός της εξέλιξης των ατόμων και των διαφορετικών πολιτισμών καθώς και η ενθάρρυνση της ανταλλαγής ιδεών. Στο ένα και μοναδικό ρεσιτάλ της, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ της Άνοιξης, της νέας πρωτοβουλίας του Μεγάρου που φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε σημαντικό θεσμό της πολιτιστικής μας ζωής, η Maria João Pires θα μοιραστεί μαζί μας μερικές από τις ομορφότερες σελίδες της γερμανικής και γαλλικής εργογραφίας: την αριστουργηματική Σονάτα αρ. 13 σε λα μείζονα, D. 664 και του Franz Schubert, μία από τις πιο ονειρικές συνθέσεις του Claude Debussy τη Σουίτα από το Μπέργκαμο, από την οποία ξεχωρίζει το κοσμαγάπητο «Σεληνόφως» («Clair de lune») και την τεχνικά απαιτητική Σονάτα για πιάνο αρ. 32 σε ντο ελάσσονα του Ludwig van Beethoven, την τελευταία –και ίσως πιο πολυσυζητημένη– που έγραψε ο λαμπρός γερμανός μουσουργός.
Τη Δευτέρα 4 Απριλίου, στις 8.30μμ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.
Φεστιβάλ Πιάνου Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ
Ο κύκλος συναυλιών Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής και το Φεστιβάλ Πιάνου της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφουν σε ένα ενιαίο πρόγραμμα με έργα λατρευτικής μουσικής για σόλο πιάνο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Τραγουδώντας την απώλεια. Ο θάνατος, όπως και ο φόβος για τον θάνατο αλλά και η λυτρωτική του διάσταση, αποτελούν σημαντικούς πυλώνες διαμόρφωσης της πίστης σε διαφορετικές θρησκείες. Από τις 7 έως και τις 10 Απριλίου θα παρουσιαστούν τέσσερα μοναδικά ρεσιτάλ πιάνου διακεκριμένων σολίστ σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης και σε επιμέλεια του Χαράλαμπου Αγγελόπουλου.
7 Απριλίου, στις 8.30μμ: Ρεσιτάλ Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου. Στο πρόγραμμα της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου τελετουργικοί χοροί της απώλειας και μοιρολόγια συνδιαλέγονται με καντάτες του Μπαχ – οι τελευταίες σε μεταγραφή για σόλο πιάνο από την ίδια τη σολίστ. Αντίθετα, στον «Ταφικό χορό» του Γάλλου Ζολιβέ η θρηνητική ατμόσφαιρα απορρέει από την τελετουργική επαναληπτικότητα –με πολιτισμικές αναφορές στην Αφρική– και καταλήγει σε μια αναπόφευκτη κραυγή απόγνωσης. Η στιλιζαρισμένη Παβάνα του Ραβέλ προσφέρει μια από τις πιο συγκινητικές και χαρακτηριστικά μελωδικές ηχητικές αποδόσεις της πιο σκληρής απώλειας: ενός παιδιού.
8 Απριλίου, στις 8.30μμ: Ρεσιτάλ Δανάης Καρά. Η συναυλία αποτυπώνει ηχητικά τον κατανυκτικό στοχασμό απέναντι όχι μόνο στο θείο αλλά και στις ελληνικές ιστορικές μνήμες. Η μουσική του Αλέκου Ξένου, με ιδιότυπες αναφορές στους μανιερισμούς της ελληνικής εθνικής σχολής αλλά και στη μουσική του Σοστακόβιτς, φέρει τις μνήμες του εμφυλίου μέσα από μια οπτική αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο για την Ελλάδα. Η Σονατίνα του Μίκη Θεοδωράκη, εκφράζει την αμεσότητα της καλλιτεχνικής βίωσης των πολιτισμικών και πολιτικών δημοσίων συζητήσεων. Ο δέκτης της αφιέρωσης της Σονατίνας Μάνος Χατζιδάκις στη Ρυθμολογία αναζητά τη βαθιά ώσμωση των στοιχείων της ρωμαίικής του ταυτότητας (δημοτικό τραγούδι / ρεμπέτικο) και την καλλιτεχνική του λύτρωση στους καημούς, τα οράματα, τις ευαισθησίες και τις διαψεύσεις μιας γενιάς που αναζήτησε την έκφραση της ελληνικότητας μέσα από την ελπίδα, τον στοχασμό αλλά και την αυτοκριτική – το έργο γράφτηκε στο Λονδίνο στη διάρκεια της δικτατορίας.
9 Απριλίου, στις 8.30μμ: Ρεσιτάλ Βασίλη Βαρβαρέσου. Το ρεσιτάλ του Βασίλη Βαρβαρέσου ξεκινάει με «το θέμα του Θεού» του Μεσσιάν και τον ήχο του πιάνου να παραπέμπει σε ένα στοχαστικό χορικό με αστρικές πινελιές. Στη συνέχεια, το Σκέρτσο αρ. 3 του Σοπέν εμβαθύνει σε μια πιο κοσμική αποτύπωση του χορικού, αλλά και της μνήμης που έφερε το περιβάλλον του εγκαταλελειμμένου μοναστηριού της Μαγιόρκας όπου έγινε η σύνθεσή του. Χορικά, αλλά με σαφή αναζήτηση του άγνωστου απείρου, θυμίζουν και ορισμένες από τις ιδιοσυγκρασιακές Προσευχές του Ρώσου μυστικιστή μοντερνιστή Ομπούχοφ. Το πρελούδιο και η φούγκα του Μπαχ που ακολουθούν προσφέρουν μια γήινη αποτύπωση του αέναου. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με την υπερβατικής τεχνικής δυσκολίας Σονάτα του Λιστ, στην οποία γινόμαστε μάρτυρες της απύθμενης πνευματικής πάλης του ανθρώπου ανάμεσα στην ενοχή και στη χωρίς δεσμεύσεις αναζήτηση των χαρών και των ηδονών της ζωής.
10 Απριλίου, στις 7.30μμ: Ρεσιτάλ Γιώργου Φράγκου. Στο πρόγραμμα του Γιώργου Φράγκου επικεντρωνόμαστε σε δύο συνθέτες οι οποίοι αναζήτησαν με απίστευτη φαντασία και ευρηματικότητα την καλλιτεχνική έκφραση της βαθιάς τους καθολικής πίστης. Στα έργα που θα ακουστούν, παρά τη χρονολογική απόσταση που τα χωρίζει, το πιανιστικό ηχόχρωμα γίνεται το όχημα της καλλιτεχνικής εξερεύνησης για την απόδοση της λατρείας προς τον Θεό και τη δημιουργία του. Η απαστράπτουσα πιανιστική ψηλή περιοχή άλλοτε παραπέμπει σε αστερισμούς και χαρμόσυνες καμπάνες και άλλοτε απεικονίζει την προσπάθεια εξύψωσης του ανθρώπου στο θεϊκό ανάστημα. Η σκοτεινή και μουντή χαμηλή περιοχή του πιάνου πρωταγωνιστεί σε στιγμές θρήνου και απόγνωσης, ενώ η μεσαία περιοχή, η οποία πλησιάζει περισσότερο στην καθημερινή ανθρώπινη ομιλία, δεσπόζει σε υφές παρακλητικών ή δοξαστικών χορικών και μελωδιών. Η συναυλία ολοκληρώνεται με την αποθεωτική πιανιστική αποτύπωση της φύσης ως έκφρασης του υπέρτατου θεϊκού μεγαλείου.