Οκτάβια Ε. Μπάτλερ « Εξ αίματος», μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής, Εκδόσεις Αίολος, 2021
Εξαιρετική η περίπτωση της αφοαμερικανής συγγραφέως Οκτάβιας Ε. Μπάτλερ: Δυσλεκτική και εσωστρεφής, χάνει νωρίς τον πατέρα της και μόλις δέκα χρόνων αρχίζει να γράφει. Θητεύει δίπλα στον γνωστό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Χάρλαν Έλισον και με την υποστήριξη του αρχίζει να εκδίδει το 1976. Τρία χρόνια μετά γράφει το «Εξ αίματος», βιβλίο όπου το φανταστικό στοιχείο συνδυάζεται απολαυστικά με το ιστορικό μυθιστόρημα. Άλλα έργα ακολούθησαν μέχρι το τελευταίο της, το 2005. Έναν χρόνο μετά φεύγει, σε ηλικία 58 ετών, λόγω σοβαρών θεμάτων υγείας. Βιβλία της διδάσκονται στα πανεπιστήμια καθώς η Μπάτλερ αποδομεί εξουσιαστικά σχήματα σχετικά με τη φυλετική καταγωγή, την ταξικότητα και το φύλο.
Αφορμή για τούτη τη δουλειά ήταν όταν σπουδάστρια, αρχές του ’70, σε κολέγιο της Πασαντίνα, άκουσε ομήλικό της, επηρεασμένο από το κίνημα της Black Power, να απαξιώνει τους γονείς του για τη δουλοπρέπεια τους απέναντι στους ρατσιστές λευκούς εργοδότες και πολιτικούς. Ήταν αδύνατο να κατανοήσει τις θυσίες των πρεσβυτέρων προς επιβίωση και διαιώνιση της οικογένειάς αλλά και της δικής του. «Ήθελα να το ξεκαθαρίσω αυτό», λέει η Μπάτλερ, «σε ανθρώπους σαν εκείνο τον νεαρό. Ήθελα να τους συγκινήσω με τρόπο που η ιστορία δεν μπορεί να το κάνει».
Η πλοκή αποτελεί ένα πίσω-μπρος στον χρόνο: Στα 1976, η 26χρονη μαύρη, εκκολαπτόμενη συγγραφέας, Ντέινα, παντρεμένη με τον λευκό και μάλλον γνωστό λογοτέχνη Κέβιν επιπλώνει το καινούριο της σπίτι στο Λος Άντζελες. Αίφνης, ενώ τοποθετεί τα βιβλία της, λιποθυμάει. Όταν ανοίγει τα μάτια της κείτεται δίπλα σε ένα ποτάμι. Ένα μικρό παιδί πνίγεται. Πέφτει και το σώζει. Όταν πατάει το πόδι της στην όχθη ένας άνδρας την απειλεί με το πιστόλι του. Και ενώ είναι σε κίνδυνο, ξυπνάει μουσκεμένη στο διαμέρισμά της. Τρομοκρατημένη διηγείται την περιπέτειά της στον σύντροφό της. Αυτό το μεταφυσικό ταξίδι θα πραγματοποιηθεί αρκετές φορές με σκηνικό τη φάρμα ενός ιδιοκτήτη σκλάβων του σωτηρίου έτους 1815! Ο μικρός Ρούφους έχει την ικανότητα να καλεί την Ντέινα όποτε κινδυνεύει η ζωή του. Η χειραφετημένη γυναίκα ανακαλύπτει με δέος τη ζωή των υπόδουλων μαύρων και αναπτύσσει μια ιδιόμορφη σχέση με τον Ρούφους και τον πατέρα-αφέντη. Στα διαχρονικά ταξίδια της, ενίοτε και με τον Κέβιν, θα υποστεί και η ίδια όλα όσα βίωναν οι ομόφυλοι της και τότε θα κατανοήσει πως «η δουλεία ήταν μια μακρόχρονη διαδικασία, όπου τα πάντα γίνονται αδιάφορα», καθώς οι μαύροι σκλάβοι προσαρμόζουν τη ζωή τους για να γλυτώσουν τον θάνατο και την εξαφάνιση της φυλής τους.