Η Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν είναι μια χώρα με πληθυσμό 220 εκατομμυρίων κατοίκων, βρίσκεται στην περιοχή που ενώνονται η Νότια Ασία, η Κεντρική Ασία και η Μέση Ανατολή. Στα 75 χρόνια της ανεξαρτησίας της σημαδεύτηκε από έντονες ταραχές και συχνά πραξικοπήματα και ποτέ κανένας πρωθυπουργός δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του. Μία από τις ιδιαιτερότητες του Πακιστάν είναι η κατοχή πυρηνικών όπλων. Ο πρωθυπουργός Ίμραν Χαν ανατράπηκε την προηγούμενη Κυριακή, μετά από πρόταση μομφής. Το κοινοβούλιο αρνήθηκε να του δώσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Θεωρείται ότι οι πακιστανικές ελίτ δεν τον δέχτηκαν ότι είναι «δικός τους» και συχνά τον αντιπολιτεύονταν, από την αρχή της θητείας του. Επίσης εκτιμούσαν ότι ήρθε πολύ κοντά με την Κίνα και τη Ρωσία. Ο Ίμραν Χαν, αντιλαμβανόμενος ότι δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, ζήτησε από τον Πρόεδρο Αρίφ Αλβί να διαλύσει τη βουλή και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Το συνταγματικό δικαστήριο, όμως, έκρινε ότι είναι απαραίτητο να ζητηθεί ψήφος εμπιστοσύνης, όπου 174 βουλευτές σε σύνολο 342 προχώρησαν σε άρση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του.
Εσωτερικές και εξωτερικές αιτίες
Οι αιτίες που δεν επέτρεψαν στον Ίμραν Χαν να ολοκληρώσει την πρωθυπουργική του θητεία ήταν εσωτερικές και εξωτερικές. Η χώρα τα τελευταία χρόνια ήταν στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Η οικονομία της βρισκόταν σε βαθύτατη ύφεση και επιβίωνε με δανεικά. Είχε περιέλθει στη δίνη ενός φαύλου κύκλου. Αδυνατούσε να αποπληρώσει τα τοκοχρεολύσια των δανείων που είχε λάβει και απευθύνθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο για να δώσει δάνειο ενός εκατομμυρίου δολαρίων, ζήτησε να αυξηθούν οι φόροι και τα τιμολόγια της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι εξελίξεις αυτές αποτέλεσαν τη θρυαλλίδα για τη διόγκωση της λαϊκής οργής.
Οι άρχουσες ελίτ του Πακιστάν κινούνται, εδώ και αρκετές δεκαετίες, γύρω από δύο κέντρα εξουσίας, την οικογένεια Μπούτο και την οικογένεια Σαρίφ. Ο Ίμραν Χαν δεν ανήκε σε καμιά από τις δύο. Πρωθυπουργός αναδείχτηκε λόγω της μεγάλης δημοτικότητάς του ως διεθνής παίκτης και αρχηγός της εθνικής ομάδας του κρίκετ που κατάκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1992. Κατά τη συζήτηση της πρότασης μομφής, εναντίον του ψήφισαν και είκοσι από τους βουλευτές του κόμματός του.
Νέος μεταβατικός πρωθυπουργός
Νέος πρωθυπουργός ορίστηκε ο 70χρονος Σαμπάζ Σαρίφ, ο οποίος βρισκόταν στην αντιπολίτευση τα τελευταία 3,5 χρόνια και υποστηριζόταν από το κόμμα Pakistan Tehreek-e-Insaf, το οποίο διοικείται από την οικογένεια Σαρίφ.
Ο Ίμραν Χαν θεωρεί ότι δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης λόγω της πίεσης που ασκήθηκε από τις ΗΠΑ. Αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας στράφηκε εναντίον των αμερικανικών καταχρήσεων στη χώρα του, απαγόρευσε τους προληπτικούς βομβαρδισμούς σε πακιστανικά εδάφη από αμερικανικά ντρόουν και έδωσε εντολή να καταρρίπτονται. Ταυτόχρονα ενίσχυσε τις πολιτικές, διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα. Το Ισλαμαμπάντ αρνήθηκε να καταδικάσει τη γενοκτονία των Ουιγούρων, όπως υποστήριζαν οι ΗΠΑ.
Ο Ίμραν Χαν επισκέφθηκε τη Μόσχα στις 24 Φεβρουαρίου, την ημέρα που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο επίκεντρο των συνομιλιών ήταν η υπογραφή συμφωνίας για την κατασκευή από τη Ρωσία του αγωγού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) “Pakistan Stream”, μήκους 1,1 χιλιάδες χιλιόμετρα, δυναμικότητας 16 δισ. κυβικά μέτρα/χρόνο και αξίας 2 – 2,5 δισ. δολάρια, που θα συνέδεε το λιμάνι του Καράτσι με τη περιοχή Παντζάμπ στο βόρειο τμήμα του Πακιστάν. Η αμερικανική πλευρά τάχθηκε κατά της κατασκευής του αγωγού. Προκειμένου να μην κατασκευαστεί ο αγωγός από την Ρωσία οι ΗΠΑ αγνόησαν το γεγονός, ότι θα μπορούσε να δέχεται, εκτός των άλλων αμερικανικό LNG ή από τις χώρες του Κόλπου, όπως το Κατάρ και να μειωθεί η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, κάτι που ζητούν από τους συμμάχους τους, ιδιαίτερα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο πακιστανός πρωθυπουργός δέχθηκε έντονες πιέσεις να στοιχηθεί πίσω από τις δυτικές αντιρωσικές κυρώσεις, αλλά αντέδρασε δηλώνοντας ότι το Πακιστάν «δεν είναι δούλος για να εκτελεί διαταγές άλλης χώρας».
Το Πακιστάν, για πολλές δεκαετίες αποτελούσε τον κύριο σύμμαχο των ΗΠΑ στην Ασία. Τα τελευταία, όμως, χρόνια υπήρξε μεγάλη κινεζική διείσδυση. Το Πεκίνο πραγματοποιεί μεγάλες επενδύσεις και το Ισλαμαμπάντ συμμετέχει στα μεγάλα γεωστρατηγικά κινεζικά σχέδια.
Ο νέος μεταβατικός πρωθυπουργός Σαμπάζ Σαρίφ είναι αδελφός του Νουάζ Σαρίφ, παλιού πρωθυπουργού του Πακιστάν. Το Σεπτέμβριο του 2020 είχε συλληφθεί και φυλακίστηκε για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Μετά από κάθειρξη 1,5 χρόνου αποφυλακίστηκε με εγγύηση.
Ο Ίμραν Χαν, μετά την αποπομπή του από την πρωθυπουργία, δήλωσε, ότι η νέα κυβέρνηση είναι «εισαγόμενη» και συνεχίζει να απαιτεί τη διενέργεια πρόωρων εκλογών, τις οποίες ευελπιστεί ότι θα κερδίσει συνυπολογίζοντας τα υψηλά επίπεδα αντιαμερικανισμού και την ανικανότητα της μεταβατικής κυβέρνησης να επιλύσει τα οξύτατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Χιλιάδες υποστηρικτές του βγήκαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, σε ένδειξη συμπαράστασης.