Οι καταλήψεις πανεπιστημίων πυκνώνουν κάθε μέρα με το σύνθημα «Ούτε Μακρόν ούτε Λεπέν».
Την αρχή έκανε το πανεπιστήμιο της Σορβόνης από όπου και το στιγμιότυπο.
Οι γαλλικές εκλογές, με βάση τα δημοσιεύματα, μας δίνουν μερικά βασικά συμπεράσματα που έχουν σημασία για την Γαλλία και την Ευρώπη.
Μετά τη χαοτική καμπάνια του (πρώτου γύρου), σημειώνει ο γνωστός ιστορικός Ρ. Μαρτελί, προέκυψε ένα νέο πολιτικό τοπίο. Με την επικράτηση των τριών υποψηφίων Μακρόν, Λεπέν και Μελανσόν. Η άκρα δεξιά, με την παρουσία τριών υποψηφίων, εμφανίστηκε αρκετά ενισχυμένη, γεγονός που δεν πρέπει να υποτιμηθεί για τους κινδύνους που περικλείει. Η χρήσιμη ψήφος βοήθησε αρκετά και τους τρεις υποψηφίους και λειτούργησε υπέρ τους, την τελευταία στιγμή.
Η αριστερά, σε όλες της τις εκδοχές, παρά το γεγονός της σημαντικής αύξησης της εκλογικής δύναμης του Ζαν Λυκ Μελανσόν, με 21,95%, παραμένει ιστορικά αδύναμη. Έτσι για πρώτη φορά παρουσιάζεται να έχει αθροιστικά την ίδια δύναμη με την άκρα δεξιά. Παρ’ όλα αυτά έχει τη δυνατότητα να δράσει καταλυτικά εάν ξεπεράσει τις διαιρέσεις, τις αγκυλώσεις και τους ηγεμονισμούς.
Η άκρα δεξιά, για πρώτη φορά, βρίσκεται τόσο κοντά να διεκδικεί την προεδρική εξουσία. Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν 46 έως 49% στη Λεπέν έναντι 51 έως 54% στον Μακρόν και, στο ερώτημα πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, όλοι δείχνουν τον απερχόμενο πρόεδρο που ακολούθησε μια ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική και κοινωνική πολιτική, με αυταρχισμό και υιοθέτηση ακροδεξιών θέσεων για την εθνική ταυτότητα κ.λπ. Η πολιτική αυτή απομάκρυνε τα λαϊκά στρώματα και τα έφερε σε αντιπαράθεση με τον πρόεδρο (Κίτρινα γιλέκα). Μετά από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο που η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί τον Μακρόν ως τον πρόεδρο των πλουσίων. Ο ίδιος το αρνείται αυτό, όπως αρνήθηκε – ακολουθώντας μια τακτική υπεκφυγών – να μετάσχει στο δημόσιο διάλογο πριν από τον πρώτο γύρο. Ίσως γιατί, όπως σχολιάζεται, θεωρούσε πως οι ψηφοφόροι θα τον εμπιστεύονταν για μια ακόμη φορά μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο της άκρας δεξιάς, όπως και το 2017. Σήμερα επικαλείται και πάλι τους ίδιους λόγους και τους ίδιους κινδύνους, χωρίς όμως να βρίσκει την ίδια ανταπόκριση.
Η γραμμή για τον δεύτερο γύρο
Οι αριστερές δυνάμεις, από την Ανυπότακτη Γαλλία, τους Οικολόγους, το ΣΚ έως και το ΚΚΓ, τάχτηκαν κατηγορηματικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατά της ψήφου προς τη Λεπέν. Όμως, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, παρά το γεγονός ότι επισήμανε τον κίνδυνο ότι μια λάθος ψήφος στην κάλπη δεν διορθώνεται, από τα μίντια χρεώνεται ότι ένα 20% των ψηφοφόρων του προσανατολίζεται προς τη Λεπέν– όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Το 49% φαίνεται πως θα ψηφίσει Μακρόν και το υπόλοιπο θα ψηφίσει λευκό ή θα απέχει από τις κάλπες.
Ο γ.γ. και υποψήφιος του ΚΚΓ, Φαμπιέν Ρουσσέλ, σε ομιλία του στα στελέχη του κόμματος, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, δήλωσε ότι «η ψήφος στη Λεπέν θα ήταν ένα ιστορικό λάθος, θα έθετε σε κίνδυνο τη χώρα με τη διχαστική της πολιτική». Ταυτόχρονα τόνισε πως τώρα η μπάλα βρίσκεται στα χέρια του Μακρόν, ο οποίος θα πρέπει να δώσει δείγματα αλλαγής της πολιτικής του. Να εγκαταλείψει χωρίς χρονοτριβή «την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης».
Ο απερχόμενος πρόεδρος Μακρόν, δήλωσε μπροστά σε ένα αρκετά ζωηρό ακροατήριο, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο της βόρειας Γαλλίας, πως «η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης δεν είναι δόγμα», χωρίς όμως να δεσμευτεί συγκεκριμένα και με σαφήνεια. Στη συνέχεια μίλησε για την αύξηση των συντάξεων από τα 900 στα 1.100 ευρώ. Όμως, με ένα βήμα μπρός και δυο πίσω, δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των λαϊκών στρωμάτων.
Λεπέν: «Όλοι μαζί χωρίς τον Μακρόν»
Η υποψήφια του Εθνικού Συναγερμού, παρεμβαίνοντας στο δημόσιο διάλογο, επιχειρεί να διευρύνει το ακροατήριό της και να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση. Αφού αναφέρθηκε στην οικονομική και την κοινωνική πολιτική του Μακρόν, την οποία χαρακτήρισε τρομακτική, πρότεινε στις πολιτικές δυνάμεις γενικά, να προχωρήσουν όλοι μαζί χωρίς τον Μακρόν, ο οποίος δεν εκφράζει παρά τη μειοψηφία του 30% του πληθυσμού. Γνωρίζει βέβαια ότι η πρότασή της δεν μπορεί να έχει κάποια τύχη, ωστόσο επιμένει να επιβάλει τη δική της παρουσία, υιοθετώντας εσχάτως και πολιτικές της αριστεράς. Μιλάει για την αγοραστική δυνατότητα των μισθών, τάσσεται κατά της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης ακόμη και για την ανάγκη διατήρησης των 36 ωρών εργασίας. Τα προβλήματα αυτά είχαν τεθεί πριν από τον πρώτο γύρο και φυσικά πολύ πιο πριν από τα συνδικάτα, με τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Είναι όμως ενδιαφέρον ότι τα ΜΜΕ αναφέρονται τώρα τακτικά στον κατώτατο μισθό, την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ πρώτα τα αγνοούσαν.
Η Λεπέν επιχειρεί παράλληλα να επιβάλει την ατζέντα της και για τη μεταρρύθμιση των θεσμών με βάση την «εθνική προτίμηση». Δηλαδή με την εισαγωγή στο σύνταγμα των διακρίσεων ανάμεσα στο εθνικό και μη εθνικό επίπεδο, σε ό,τι αφορά την πρόσβαση στην εργασία, στον δημόσιο κοινωνικό χώρο, τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Πρόκειται για έναν εύσχημο τρόπο να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε αυτούς τους τομείς. «Με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων θα έχουμε μια ωμή καταπάτηση των συνταγματικών αρχών», υποστηρίζουν συνταγματολόγοι στην εφημερίδα Le Monde. Οι προτάσεις αυτές, καθώς και οι πολιτικές Μακρόν, δεν αποκλείεται να προκαλέσουν, άμεσα, αντιδράσεις. Ήδη, ομάδες φοιτητών έχουν προχωρήσει σε κατάληψη στη Σορβόννη, με το σύνθημα «ούτε Μακρόν ούτε Λεπέν».