Το Μεγάλο Σάββατο στο γήπεδο της Μαλεσιάδας ο Άρης, το ποδοσφαιρικό καμάρι του χωριού, αντιμετώπισε σε πασχαλινό ματς το Άρωμα Βαρετάδας! Ήταν ένα ματς γιορτή για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του Άρη (1982-2022) της «κιτρινόμαυρης» ομάδας που τα τελευταία χρόνια νέοι (και λιγότερο νέοι…) προσπαθούν να ανασυστήσουν. Οι ντόπιοι αγαπούν την ομάδα τους. Ο Άρης Μαλεσιάδας αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές ομάδες στην Αιτωλοακαρνανία, ενώ στις αρχές του 2000 έφτασε μια ανάσα από τη συμμετοχή του στη Δ’ Εθνική. Ο σύλλογος, ωστόσο, όπως και χιλιάδες ακόμη σ’ όλη την Ελλάδα, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, διαλύθηκε και δεν κατάφερε ποτέ ξανά να ορθοποδήσει. Πριν από μερικούς μήνες μερικά παιδιά από το χωριό που δεν είχαν προλάβει να φορέσουν τη φανέλα της ομάδας όσο ήταν ακόμη ενεργή -παρά μόνο να τη δουν από την κερκίδα- αποφάσισαν να την επανιδρύσουν και να δώσουν μερικά φιλικά παιχνίδια. Η συμμετοχή της ντόπιας νεολαίας ήταν μεγάλη. Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν παίκτες που άφησαν τις οικογένειές τους και έφτασαν στο χωριό από την Αθήνα και την Πάτρα μόνο και μόνο για να παίξουν στην ομάδα.
Ένας από τους ανθρώπους του πυρήνα της προσπάθειας για την ανασύσταση του Άρη Μαλεσιάδας είναι ο δημοσιογράφος Άκης Κατσούδας, που ανάμεσα στα άλλα συμμετέχει στην έκδοση του περιοδικού «Φουτμπολ», η έμπνευση του οποίου έχει τις ρίζες της στον τόπο καταγωγής του, την Μαλεσιάδα και την ομάδα της τον Άρη. Ο Άκης θυμάται να κατεβαίνει τα μεσημέρια του Σαββάτου και της Κυριακής, με τον αδερφό του στο γήπεδο για να παρακολουθήσει τους αγώνες του τοπικού Αιτωλοακαρνανίας. “Πάντα με συγκινούσε αυτό το ποδόσφαιρο γιατί, όποιος έχει ζήσει στην επαρχία, γνωρίζει πως οι ευκαιρίες για κοινωνική συνδιαλλαγή δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Γι’ αυτό και το ευχαριστιόμουν τόσο” θα πει.
Ο Άρης Μαλεσιάδας δημιουργήθηκε περίπου στις αρχές του 1980 και πήρε το όνομα αυτό με την πεποίθηση ότι εκπροσωπούσε τον θεό του πολέμου, έπαιζε στα τοπικά πρωταθλήματα της Αιτωλοακαρνανίας και έφτασε στα τέλη του 1980 να παίζουμε στην Β κατηγορία, ήταν τρεις οι κατηγορίες της Αιτωλοακαρνανίας τότε. Στις αρχές του 2000 ο Άρης έφτασε μία ανάσα από την Δ Εθνική, αλλά δεν τα κατάφερε. Παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη διάκριση της ομάδας.
Για τη σχέση του Άρη Μαλεσιάδας με τον «μεγάλο» Άρη Θεσσαλονίκης ο Άκης Κατσούδας μίλησε στο Yellow Radio λέγοντας: «Την εποχή που η ομάδα πάλευε να αγωνιστεί στην Δ Εθνική, υπήρχε μία φανέλα του Άρη Θεσσαλονίκης, η οποία είχε φορεθεί σε κάποια ματς και έχει χρησιμοποιηθεί στα χαρτάκια της Πανίνι. Έφτασε μέσω ενός γνωστού χωριανού που είχε επαφές με τον Άρη Θεσσαλονίκης και μας παραχώρησαν την φανέλα. Ξεκινήσαμε να παίζουμε με αυτή και με αυτή φτάσαμε στην Δ Εθνική (…) Δεν έχουμε κάποια επαφή με την ΠΑΕ, αλλά έχουμε φοβερή στήριξη από τους οπαδούς του Άρη, γιατί με το που ανεβάσαμε την φωτογραφία στα social media, ήταν αρκετοί που έγραψαν ότι ήθελαν να έρθουμε σε αγώνα και να μας υποδεχθούν. Εμείς απαντήσαμε ότι ευχαρίστως και θα θέλαμε και εκείνοι να έρθουν για να παρακολουθήσουν δικό μας φιλικό παιχνίδι, θα ήταν φανταστικό».
Για την προσπάθεια ανασύστασης του Άρη ο Άκης Κατσούδας ανέφερε: «Η επαρχία έχει ερημωθεί λίγο, έχουμε μείνει 200-400 άτομα, αλλά το παλεύουμε να ξαναχτίσουμε την ομάδα. Είχε σταματήσει να λειτουργεί για κάποια χρόνια, αλλά τώρα προσπαθούμε να δημιουργήσουμε φιλικά με τις ομάδες της περιοχής, να πείσουμε τα υπόλοιπα παιδιά, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο Άρης, κάτι που είναι πολύ δύσκολο. Πρώτον γιατί δεν έχουμε πολλά παιδιά που έχουν μείνει στην επαρχία και ζούμε σε εποχή κορονοϊού, άρα δεν είναι το πιο εύκολο να βρεις τα χρήματα για να κατέβεις σε πρωτάθλημα, ακόμα και στο τοπικό της Αιτωλοκαρνανίας».
Το Μεγάλο Σάββατο ο Άρης Μαλεσιάδας αντιμετώπισε το Αρωμα Βαρετάδας, στη ρεβάνς του αγώνα 26/12. Σ’ εκείνο το ματς το Αρωμα είχε νικήσει 6-2. Στο Πασχαλινό ματς ο Αρης νίκησε 3-1. Το κλίμα ήταν πολύ ζεστό. Πολλοί από τους θεατές του αγώνα είχαν να ιδωθούν Πάσχα, εδώ και 3 χρόνια. Το γήπεδο θύμιζε και, κυρίως, μύριζε άνοιξη. Όλοι έδωσαν ραντεβού για το καλοκαίρι.