Παραμονές της 21ης Απρίλη, παρακολουθούσα στο ραδιόφωνο τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη να εξιστορεί στιγμιότυπα από χουντική περίοδο κατά την οποία ήταν φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Παράλληλα, από την ειδησιογραφία της ίδιας ημέρας, μαθαίνω ότι σκηνές μοντέρνας χούντας εκτυλίσσονται μέσα και έξω από την Σχολή Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ) του ΑΠΘ. Η αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης κι ο άμεσος συνεργάτης της - όπως προκύπτει από τις ανακοινώσεις του, τις ευχαριστίες του και τις θερμές συναντήσεις του με τον πρώην κνίτη και νυν υπουργό Προστασίας του Πολίτη Θεοδωρικάκο – πρύτανης του ΑΠΘ Παπαϊωάννου, διάλεξαν πάλι εορταστικές αργίες για να γεμίσουν με μπάτσους το πανεπιστήμιο. Το «θεάρεστο» κατασταλτικό τους έργο που ξεκίνησε παραμονή Πρωτοχρονιάς και συνεχίζεται στις διακοπές του Πάσχα, αποδεικνύει, σημειολογικά και έμπρακτα, ότι τρέμουν το φοιτητικό κίνημα, δεν τολμούν να κάνουν τίποτα όταν το πανεπιστήμιο είναι σε λειτουργία κι οι φοιτητές είναι παρόντες κι ούτε φίδι στον κόρφο τους αν τολμήσουν να εγκαταστήσουν τη λεγόμενη πανεπιστημιακή αστυνομία που υποτίθεται ότι προετοιμάζουν.
Αντικείμενο της πασχαλιάτικης επέμβασης των ΜΑΤ στο ΑΠΘ ήταν πάλι η ιστορική κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό». Την πρωτοχρονιά τα ΜΑΤ φυλάγανε τα συνεργεία που γκρέμιζαν τους χώρους του στεκιού και το Πάσχα, μετά από τρεισήμισι μήνες, φυλάνε τους εργάτες που μαζεύουν τα μπάζα της πρωτοχρονιάς. Η αποθέωση της κατάντιας μιας συμπλεγματικής εξουσίας που νομίζει ότι με τέτοιες πρακτικές θα κάμψει την αντίσταση των φοιτητών. Δεν σκέφτεται, άραγε, ο πρύτανης Παπαϊωάννου ότι η εικόνα που θα αφήσει στις μελλοντικές γενιές, ως κορυφαίος ακαδημαϊκός παράγοντας, θα είναι τα δημοσιεύματα που ξεμπρόστιασαν την γελοία μικροπρέπεια του λουφαδόρικου εμβολιασμού του και την σχεδόν μόνιμη, επί των ημερών του, εμπλοκή της αστυνομίας στα πανεπιστημιακά πράγματα; Άξιος ο μισθός του…
Γνωρίζουμε ότι στους κύκλους των καθηγητών πανεπιστημίου δεν επικρατεί και το καλύτερο κλίμα. Στείρος ακαδημαϊσμός, ομαδοποιήσεις, κλίκες, ανίερες συμμαχίες στον βωμό της βαθμολογικής ανέλιξης και πολλά χειρότερα. Θα περιμέναμε, όμως, από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στους καθηγητές του ΑΠΘ να υπάρξουν καλύτερα αντανακλαστικά και να φανεί μια σαφής, δυναμική και διαρκής αμφισβήτηση του ρόλου της διοίκησης Παπαϊωάννου. Και, γιατί όχι, να αφήσουν την μούχλα των γραφείων τους και να βγουν έξω να στηρίξουν τους φοιτητές που κρατάνε Θερμοπύλες. Ευτυχώς υπάρχει και η παράταξη της «Πρωτοβουλίας Πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ» που σώζει την «χαμένη τιμή» του ακαδημαϊκού κόσμου:
«Από τις 18 Απριλίου 2022, Μ. Δευτέρα και συνεχίζοντας crescendo την Μ. Τρίτη, ο και πρύτανης των ΜΑΤ επιλεγόμενος, ως πρωθιερέας της καταστολής και της βίας οδηγεί την πανεπιστημιακή κοινότητα του ΑΠΘ σε μιαν ιδιότυπη εβδομάδα παθών. Διάφορα σώματα πολυάριθμων πραιτόρων-ένστολων και μη, αλλά οπωσδήποτε πάνοπλων, φροντίζουν να καλλιεργούν την δέουσα κατανυκτική ατμόσφαιρα των ημερών όχι μόνο με την ούτως ή άλλως βάναυση παρουσία τους μέσα στην πανεπιστημιούπολη αλλά και με καταιγιστική χρήση του εξοπλισμού τους καθώς και με δύο προκλητικές συλλήψεις προασπιστών του πανεπιστημιακού ασύλου.
Δεν μας καταπλήσσει η κατασταλτική στρατηγική της πρυτανικής αρχής Παπαϊωάννου, κατά τη στενή σύζευξή της με την κρατική δύναμη, ούτε για την εμπάθεια ούτε για την ωμότητά της. Στρέφεται από πέρυσι και συστηματικά εναντίον μη πειθήνιων φοιτητών και πανεπιστημιακών δασκάλων που αντιστέκονται στην άκρως αντιδραστική καπιταλιστική αντιμεταρρύθμιση του πανεπιστημίου, την οποία επιχειρεί η παρούσα κυβέρνηση με φανατισμό ταξικού ζηλωτή.
H πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει ότι σάπια είναι τα δομικά υλικά του αγοραίου ψευδοπανεπιστήμιου της «αριστείας» και της επιχειρηματικότητας. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει να μάχεται για το δημόσιο, κοινωνικό και δωρεάν πανεπιστήμιο».