Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
Ζούμε σε εποχές κρίσιμες. Μεγάλες ανατροπές του διεθνούς περιβάλλοντος και πόλεμος –υπαρκτός ή απειλούμενος– δημιουργούν νέες προκλήσεις και αβεβαιότητες. Η ΕΕ, στη δίνη επιμέρους κρατικών συμφερόντων, συχνά βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Τα αμερικανικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα προωθούνται στην ήπειρό μας και γίνεται ολοένα και πιο εμφανές ότι αυτό συμβαίνει εις βάρος των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Αυτή η διεθνής κατάσταση βρίσκει, δυστυχώς, τη χώρα μας να κυβερνάται από τη ΝΔ, που με την επικράτησή της το 2019 ανέκοψε τη δύσκολη προοδευτική πορεία της χώρας.
Εδώ και δυόμισι χρόνια, το ρεύμα ιδεών της «Ομπρέλας», ως μια συνάντηση ανησυχίας, επιμονής και νέας δημιουργίας, έκανε μια μεγάλη προσπάθεια για να εμβαθύνουμε την ενότητα και τη συλλογικότητα στο κόμμα μας, ώστε να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε και πάλι το καθήκον διακυβέρνησης που θα μας εμπιστευθεί, αν το θελήσει, ο λαός. Η πανδημία, αλλά και μια λειψή αποφασιστικότητα, καθυστέρησαν το Συνέδριό μας. Βεβαίως, και με τη δική μας συμβολή, εκλέχτηκαν οι νέες Νομαρχιακές Επιτροπές που βοήθησαν στη λειτουργία του κόμματος. Με επαρκή επιτυχία έγινε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη που κατέληξε στο σχέδιο Προγραμματικών Θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Όλα αυτά μας έδωσαν ώθηση, ώστε το κόμμα μας, όλες και όλοι μας, να παρεμβαίνουμε ακόμα πιο δυναμικά ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με αποκάλυψη και κριτική των αντικοινωνικών μέτρων, αλλά και με συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η πανδημία και ο κοινωνικός και οικονομικός της αντίκτυπος, η κρίση ακρίβειας με επακόλουθο την επιστροφή του πληθωρισμού, καθώς και η νέα μεγάλη οικονομική κρίση που προοιωνίζεται σε συνδυασμό με την ενεργειακή φτώχεια και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μην ξεχνάμε τις προτάσεις μας για τη δημόσια υγεία και την ενίσχυση του ΕΣΥ, την καθαρή θέση μας για τους εμβολιασμούς, για την προστασία της κοινωνίας από εκδικητικές συμπεριφορές, όπως η απειλή απόλυσης υγειονομικών. Όπως επίσης και τις προτάσεις μας –ήδη από τον Οκτώβριο του 2021– για τον έλεγχο της αγοράς καυσίμων και ειδών οικογενειακής κατανάλωσης, τη δραστική μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, τη μείωση του ΦΠΑ και τη φορολόγηση των ουρανοκατέβατων υπερκερδών των ιδιωτικών εταιριών ενέργειας κλπ. Για τη διαμόρφωση ενός νέου, βιώσιμου ενεργειακού μείγματος με κύριο μέσο τις ΑΠΕ –ΑΠΕ που χρειάζονται χωροθέτηση και κοινωνική συμμετοχή δια των ενεργειακών κοινοτήτων. Και στην ΕΕ, αξιοποίηση συμμαχιών με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απαίτησαν και πέτυχαν να πάρουν μονομερή μέτρα ανακούφισης των πολιτών.
Πολλά, όμως, και τα προβλήματα προς επίλυση. Με πρώτο και κύριο την κατάκτηση της συλλογικής συζήτησης και λειτουργίας του κόμματος μέσα στις κομματικές διεργασίες, αλλά και μέσα στην κοινωνία, πράγμα που –κατά την άποψή μας– θα έπρεπε να χαρακτηρίζει εξαρχής τη διεύρυνση. Η μαζικοποίηση θέλει, πρώτα και κύρια, μέλη ενεργά και δραστήρια σε όλο το φάσμα της κομματικής και κοινωνικής μας δουλειάς, και όχι μόνο ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο πλαίσιο εκλογικών διαδικασιών.
Η «υβριδική» περίοδος σχεδόν τριών χρόνων έχει αφήσει κάποια κατάλοιπα δυσλειτουργιών που από τις 16 του μήνα καλούμαστε να λύσουμε με συντροφικό τρόπο. Μεταξύ αυτών, η ύπαρξη κεντρικών οργάνων με εκλεγμένα και μη εκλεγμένα μέλη και η ελλιπής λειτουργία των οργανώσεων. Χρειαζόμαστε την ώσμωση μελών και ρευμάτων σκέψης προς το συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Απαιτείται να επιμείνουμε στον αριστερό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που τον ανέδειξε στην κυβέρνηση και είναι ο μόνος που μπορεί να σταθεί εμπόδιο και να ανατρέψει τη χειρότερη κυβέρνηση μετά τη Μεταπολίτευση, φέρνοντας μια νέα δημοκρατική διακυβέρνηση με ανοιχτό πνεύμα σε πολιτικές συνεργασίες που θα στηρίζονται σε κοινωνικές συμμαχίες. Όχι από ιδεοληψία, αλλά από ανάγκη της κοινωνίας. Γιατί οι λύσεις ή θα είναι αριστερές, ή δεν θα είναι λύσεις. Γιατί εκπροσωπούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γιατί ο μεσαίος (ή κεντρώος) χώρος κερδίζεται με αριστερή πρακτική και προτάσεις.
Έχουμε τα άμεσα μέτρα που πρέπει να πάρει αυτή η νέα διακυβέρνηση με βάση τα 5+1 σημεία που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στο Συνέδριο, τα οποία –κακά τα ψέματα– ξεκίνησαν από τα 21 σημεία που είχε καταθέσει η Ομπρέλα στον προσυνεδριακό διάλογο. Αυτή η δέσμη πρώτων ενεργειών θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα συνολικό κυβερνητικό πρόγραμμα με στόχο –μετά τον Αρμαγεδδώνα της κυβέρνησης Μητσοτάκη– την ανασυγκρότηση της χώρας και την ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αγροτών, των νέων, ιδιαίτερα των νέων επιστημόνων και δημιουργών, και της σύγχρονης διανόησης.
Με δυο λόγια, για να ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κυβέρνηση, και μάλιστα σταθερή, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι χρειαζόμαστε κόμμα ισχυρό και μεγάλο, με ενεργά μέλη. Κόμμα και όχι εκλογικό μηχανισμό που θα ενεργοποιείται μόνο σε εκλογικές διαδικασίες. Κόμμα δημοκρατικό, συλλογικό και συντροφικό. Κόμμα μακριά από αρχηγισμούς και φραξιονισμούς, με αξιοποίηση της πείρας και αναγνώριση της ανάγκης να υπάρχει συχνός επανέλεγχος της πορείας. Κόμμα με μέλη και όχι απλά κατάλογο μελών. Αριστερούς πολιτικούς και όχι πολιτικούς της Αριστεράς.
Θέλουμε, και στις δύο κάλπες της Κυριακής (για πρόεδρο και για Κεντρική Επιτροπή), να ψηφίσουν χιλιάδες μέλη. Έχοντας καθαρό στο μυαλό μας ότι μετά την 15η Μάη, υπάρχει η 16η, 17η κ.ο.κ. Και ότι όλοι και όλες πρέπει να συμβάλουμε στην ενότητα του κόμματος που είναι η βάση της ενότητας της Αριστεράς. Με όρεξη για δουλειά και αισιοδοξία. Κατανοώντας τις δυσκολίες και αναγνωρίζοντας τον αντίπαλο. Χωρίς αλαζονεία, αλλά με αποφασιστικότητα. Γνωρίζουμε ότι θα υπάρχουν και αποτυχίες και ήττες, με τη σιγουριά όμως της νίκης. Νίκη όχι για εμάς, αλλά για τον λαό και την κοινωνία.