«Τον στιγμάτισαν για την φτώχεια της οικογένειας και τα ρούχα του - Εγκατέλειψε νωρίς και έπιασε δουλειά - Στα γενέθλιά του πήρε όπλα και προετοίμασε την επίθεση. Στην εξαιρετικά δύσκολη παιδική και εφηβική ηλικία του δράστη του νέου μακελειού σε σχολείο των ΗΠΑ εστιάζουν δημοσιεύματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και διεθνώς, μεταφέροντας τις μαρτυρίες ανθρώπων που γνώριζαν τον ίδιο, είχαν επαφές μέσω των social media, ή είχαν γνώση των συνθηκών υπό τις οποίες ζούσε ο 18χρονος Σαλβαδόρ Ράμος.»
Πολλά δυστυχισμένα παιδικά χρόνια έχουν αιτία, το σχολικό εκφοβισμό. Τα παιδιά είναι αθώα λέμε, τα παιδιά είναι αγνά άρα τα παιδιά είναι καλά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από αυτή. Τα παιδιά είναι αθώα σαν τους πρωτόπλαστους στον Παράδεισο, γιατί δεν έχουν τη γνώση του καλού και του κακού, δεν έχουν μέτρο, δεν έχουν ενοχές. Είναι ακόμα στην αυγή της ανθρωπότητας και η κοινωνία πρέπει να τους διδάξει. Η γνώση του καλού και του κακού, έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα από τον παράδεισο της άγνοιας του θανάτου και μιας ζωής χωρίς κανόνες, χωρίς έγνοιες. Η γνώση τους χάρισε τον πόνο, τη σκέψη, τη συνεχή αναζήτηση, τη δημιουργία, τον πολιτισμό.
Όσα έζησε η ανθρωπότητα στη διάρκεια αιώνων πρέπει τα παιδιά να τα μάθουν και να τα βιώσουν με επώδυνο τρόπο, μέχρι την ενηλικίωση. Ένα υπέροχο βιβλίο, ο Άρχοντας των Μυγών, περιγράφει μια κοινωνία παιδιών, παιδιών που επέζησαν σε ένα έρημο νησί, χωρίς την παρουσία ενηλίκων. Μια κοινωνία σκληρή και πρωτόγονη, με μόνη έγνοια την επιβίωση.
Για τα παιδιά η διαφορετικότητα δεν είναι πλούτος αλλά απειλή. Θέλουν να ανήκουν σε μια ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά, δεν θέλουν να ξεχωρίζουν σε τρόπο ζωής, σε απόψεις, σε ντύσιμο, σε ενδιαφέροντα. Η κοινότητα των παιδιών αντιμετωπίζει τα αδύναμα μέλη με τη σκληρότητα που η Σπάρτη έστελνε στον Καιάδα ανάπηρους και φιλάσθενους, Αν είσαι τραυλός ή κουτσός και ακόμα αν είσαι ξυπόλητος ή ομοφυλόφιλος, η κοινότητα σε βάζει στο περιθώριο και σε τιμωρεί.
Οι φωτισμένοι δάσκαλοι και οι καλλιεργημένοι γονείς μπορούν και διαμορφώνουν χαρακτήρες, ενσταλάζοντας στα παιδιά τις αντιλήψεις που η πολιτισμένη κοινωνία διαμόρφωσε στη διάρκεια των αιώνων, με διαλείμματα βαρβαρότητας, όπως η Ιερά Εξέταση, το κυνήγι των μαγισσών, ο ναζισμός και τόσα άλλα δυστυχώς.
Στην εφηβεία γίνεται η σκληρότερη πάλη στις συνειδήσεις των παιδιών, ανάμεσα στην αρχέγονη τάση για το νόμο της ζούγκλας και την επιβίωση του ισχυρότερου, και στην ενσυναίσθηση που αποκτιέται μέσα από τη ψυχοδιανοητική ανάπτυξη, την Παιδεία και τις επιρροές του περιβάλλοντος. Οι ορμόνες και η ερωτική επιθυμία, καθώς και η πολλαπλότητα των κριτηρίων επιλογής που αποκτιέται με το χρόνο, αλλάζουν τις προτεραιότητες στην ιεραρχία της κοινότητας. Ο άσχημος, δειλός και αδύναμος συμμαθητής, αντικείμενο κοροϊδίας μέχρι πρότινος, ξεχωρίζει στο σχολείο, είναι ο πρώτος μαθητής. Ο φτωχός και άξεστος αλλά όμορφος συμμαθητής έχει το θαυμασμό των κοριτσιών. Η κόρη της καθαρίστριας ξεχωρίζει στα μαθηματικά, ή γίνεται η καλύτερη αθλήτρια.
Πολλά παιδιά καταστρέφονται σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, της πoρείας προς την ενηλικίωση. Όχι μόνο από τα θύματα που τραυματίζονται ανεπανόρθωτα, αλλά και από τους θύτες, που από αρχηγοί της αγέλης συχνά γίνονται αποτυχημένοι επαγγελματικά στην κοινωνία των ενηλίκων.
Ο σχολικός εκφοβισμός και οι επιπτώσεις του, όχι μόνο οι ακραίες συνέπειες, όπως αυτοκτονίες ή οι δολοφονίες στα σχολεία στην Αμερική, αλλά οι επιπτώσεις στη διαμόρφωση της κοινωνικής ψυχικής υγείας, και της ευτυχίας των ανθρώπων, είναι από τα κεντρικά ζητήματα με τα οποία όλος ο πολιτισμένος κόσμος, οφείλει να ασχοληθεί.
Γι’ αυτό και γίνεται πολλή συζήτηση στον επιστημονικό κόσμο για την υπεροχή της συναισθηματικής νοημοσύνης το λεγόμενο EQ, από την εν γένει νοημοσύνη το IQ.
Δεν υπάρχουν διλήμματα, ευφυΐα ή ενσυναίσθηση. Εξ άλλου η ευτυχία δεν αποκτιέται χωρίς αγάπη. Και η συμπόνια, η έγνοια για τους αδύναμους, είναι κομμάτι της προσωπικής ολοκλήρωσης. Κι ας μη ξεχνάμε. Κοινή γαρ η μοίρα και το μέλλον αόρατο.