Θέλεις να είσαι δυστυχισμένος; Κι όμως μπορείς! Η προκατάληψη ότι όλοι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι έλαβε τέλος. Πώς; Μέσα από δεκατρία απλά πρακτικά μαθήματα. «Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου» ονομάζεται η νέα πρωτοποριακή παράσταση της σκηνοθέτριας Γεωργίας Ανδρέου, που θα παρουσιαστεί από 15 έως 23 Ιουνίου για τέσσερις μόνο παραστάσεις, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9μμ, στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο (Πλατεία Ομονοίας 18).
Το Μπάγκειον, το ιστορικό ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, μεταξύ φθοράς και πολιτισμικού πλούτου, μεταμορφώνεται στον ιδανικό χώρο για να φιλοξενήσει την κωμωδία που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Πολ Βατζλάβικ (Εκδόσεις Αλήστου Μνήμης), σε διασκευή Γεωργίας Ανδρέου, μουσική Κώστα Δημουλέα, κοστούμια Βασίλη Μπαρμπαρίγου, χορογραφίες Ζέφης Μπαρτζώκα και φωτισμούς Βασιλικής Γώγου, με τους ηθοποιούς Αλεξάνδρα Ζώη, που δραστηριοποιείται στο εξωτερικό, και τέσσερις νέους ηθοποιούς, αποφοίτους της Ανώτερης Δραματικής Σχολής «Δήλος – Δήμητρα Χατούπη», τον Μάνο Ζούρα, τον Πάνο Κορογιαννάκη, τον Θωμά Σιέκα και τον Αντώνη Φλώρο.
Η σκηνοθέτις Γεωργία Ανδρέου μιλά στην Εποχή για αυτά τα δεκατρία ξεχωριστά μαθήματα, που μας θυμίζουν τη σημασία του να είσαι «δυστυχής».
Με ποια «συστατικά» μπορεί ένας άνθρωπος να φτιάξει τη δυστυχία του;
Η δυστυχία μας είναι απολύτως στο χέρι μας. Αρκεί να μην αναγνωρίζουμε ποτέ τις ανάγκες μας, να μην συμπεριλαμβάνουμε τους άλλους και να έχουμε το βλέμμα γερά καρφωμένο είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον, ποτέ στο τώρα. Πηγές της δυστυχίας είναι η άγνοια, η αμάθεια, η άρνηση, ο σκοταδισμός και το να μην παίρνεις θέση στα πράγματα. Η αποδοχή, η κατανόηση και η συμπερίληψη είναι το πρώτο βήμα για να βγει κανείς από τη δυστυχία. Όπως αναφέρουμε και στην παράσταση, ο Ντοστογιέφσκι λέει: «Ο άνθρωπος είναι δυστυχής, γιατί δεν ξέρει ότι είναι ευτυχής. Αυτό είναι όλο». Ο σκοταδισμός, η προκατάληψη και η μη αποδοχή αποτελούν εδώ και αιώνες τα αλάνθαστα συστατικά για να γίνονται οι άνθρωποι δυστυχισμένοι.
Τι προσπαθεί να μας «διδάξει» σήμερα αυτός ο πρακτικός οδηγός μέσω της παράστασής σας, δύο χρόνια μετά την πανδημία;
Τα απανωτά περιστατικά κακοποιητικού λόγου, ρατσιστικών συμπεριφορών και σεξιστικών επιθέσεων, ιδιαίτερα μετά τον εγκλεισμό του κορονοϊού, με έκαναν να αναρωτηθώ μήπως τελικά πηγαίνουμε πίσω αντί μπροστά και αν βρισκόμαστε στις παρυφές ενός νέου μεσαίωνα. Κατά τη γνώμη μου, όλος αυτός ο θυμός, το μίσος, η απαξίωση δεν κρύβουν παρά ένα πράγμα: φόβο. Τεράστιο φόβο και μεγάλο πόνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που επιτρέπουμε στους άλλους να μας φτιάχνουν τη δυστυχία μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε δυστυχισμένοι. Ας το κρατήσουμε για καλύτερους καιρούς.
Στο bras de frères δυστυχίας - ευτυχίας, ποιος υπερισχύει;
Εξαρτάται από τη θέση που παίρνει ο καθένας στα πράγματα. Είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για τις επιλογές μας, γιατί επιλογές έχουμε πάντα, ακόμα κι αν όλα πηγαίνουν στραβά. Άλλωστε, μπορεί να υπάρξει άνθρωπος που είναι μόνο ευτυχισμένος ή μόνο δυστυχισμένος; Και τα δυο εμπεριέχονται στη ζωή με δεκάδες άλλες ιδιότητες και εναλλάσσονται. Το τραγικότερο είναι να συνειδητοποιήσεις ότι έζησες μια δυστυχισμένη ζωή, λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, δηλαδή ότι δεν έζησες. Στην πορεία της ζωής θα συναντηθούμε συχνά με τον θυμό, τη στεναχώρια, την απώλεια. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς δύσκολα συναισθήματα. Το θέμα είναι πώς εγώ τα φέρω, τα χωράω μέσα μου και πώς αφήνω ψυχικό χώρο για να δεχτώ την ευτυχία. Γιατί στην τελική, αφού ζούμε, αναπνέουμε και αγαπάμε, είμαστε ευτυχισμένοι.
Κάθε φορά προετοιμάζετε πρωτοποριακές θεατρικές παραγωγές, όπως η «Λέσχη Γονεοκτόνων», η πρώτη μέταλ μουσικοθεατρική παράσταση που ανέβηκε το 2019 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Από που αντλείτε την έμπνευση σας και σε ποιο κοινό απευθύνεστε;
Η έμπνευση είναι ένα μυστήριο πράγμα. Όταν την χρειάζεσαι απεγνωσμένα, σου γυρνάει την πλάτη και όταν πραγματικά δεν την καλείς, σου σκάει στα μούτρα. Συνήθως εμπνέομαι ανάμεσα στην προσγείωση ενός έρωτα και την απογείωση ενός επόμενου. Δουλεύω από έξω προς τα μέσα, εμπνέομαι από ένα θέμα κι έπειτα μέσα από την έρευνα, μου αποκαλύπτεται η σύνδεση μου με αυτό. Πρωτίστως, όμως, κάνω θέατρο για να περνάω καλά και ελπίζω και οι άλλοι να διασκεδάζουν μαζί μου. Νομίζω πως οι καλλιτέχνες συνδεόμαστε με το έργο μας μέσα από τα τραύματά μας. Αν έχουμε θεραπευτεί ρέπουμε προς το φως. Αν τα σέρνουμε αγιάτρευτα, μένουμε στο σκοτάδι. Γιατί πάντα, επιμένω, υπάρχουν φωτεινοί και σκοτεινοί καλλιτέχνες. Απευθύνομαι στο κοινό που εξακολουθεί να μην μπερδεύει το θέατρο με την τηλεόραση. Και τα δύο είναι απαραίτητα, αλλά έχουν τελείως διαφορετική λειτουργία και επιτελούν άλλο σκοπό.
Ως ερευνήτρια, αυτή την περίοδο βρίσκεστε στη διαδικασία μελέτης και προετοιμασίας της πρώτης παράστασης με τεχνολογία blockchain και NFTs, που θα πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Κέντρο Επιμόρφωσης και διά βίου μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Παντείου Πανεπιστημίου. Τι είναι το κρυπτοθέατρο;
Πρόκειται για ένα από τα πρώτα εγχειρήματα αυτού του είδους παγκοσμίως. Το Μετασύμπαν, η Κρυπτοτέχνη και το Κρυπτοθέατρο, αποτελούν την απάντηση στους περιορισμούς που επέβαλε με βία στις ζωές μας η επώδυνη εμπειρία του Covid-19 και θεωρούμε ότι προσφέρουν μια νέα πρόταση πολιτισμού.