«Ξεκινάμε τις περιπολίες μας, κυνηγάμε μετανάστες. Δεν πρόκειται να μας ξεφύγουν (…) Αυτά τα μέρη είναι δικά μας. Δικά μας, καταλαβαίνεις; Και στα δικά μας μέρη δεν θα μείνει ούτε ένας ξένος. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Δεν θέλουμε τους ξένους. Τελεία και παύλα». Τα λόγια του, Γιώργου (ψευδώνυμο), μέλους της πολιτοφυλακής, τα οποία ακούμε με αλλοιωμένη φωνή, δείχνουν το απεχθές πρόσωπο της Ευρώπης η οποία υψώνει φράχτες και φυλάει τα σύνορά της από τους κυνηγημένους του κόσμου, θαρρείς και πρόκειται για πάνοπλους εισβολείς. Από τους ανθρώπους που περπατούν, όχι για να πάνε στη δουλειά τους ή να ψωνίσουν στα μαγαζιά, αλλά επειδή προσπαθούν να ξεφύγουν από τον θάνατο. Την ώρα αυτή χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο περπατούν, αναζητώντας την ανθρωπιά κάπου πέρα από τον ορίζοντα.
Ο Θωμάς Σίδερης με το «Θολό ποτάμι του Μπαασίμ» ακολουθεί τα βήματα του νεαρού Κούρδου πρόσφυγα, Ραφίκ Νταγόντ ο οποίος προσπαθεί από τη Συρία να φτάσει στην Ευρώπη αναζητώντας τον αδελφό του, Μπαασίρ. Τον γελαστό άνδρα, όπως μεταφράζεται το όνομά του, ο οποίος πήρε το δρόμο της προσφυγιάς πριν από 10 χρόνια. Μέχρι στιγμής όμως, ο Ραφίκ έχει καταφέρει να φτάσει μέχρι την Τουρκία ενώ δύο φορές απέτυχε να περάσει στην Ελλάδα. Η τελευταία φορά ήταν στις 18 Μαΐου 2022, μερικές μέρες πριν ολοκληρωθεί η ταινία. Νοερά όμως ακολουθεί τα βήματα του αδελφού του, τα οποία καταγράφει η κάμερα του Σίδερη. Βήματα μιας δύσκολης διαδρομής η οποία πάντοτε σταματάει είτε στους πολιτοφύλακες, σαν το Γιώργο, είτε μπροστά στην αστυνομία της Ουγγαρίας, της Σερβίας ή άλλων χωρών. Πάντοτε μπροστά σε φράκτες και σιδερόφρακτους άνδρες έτοιμους να αντιμετωπίσουν τους «εισβολείς». Όλο αυτό το ταξίδι γίνεται με τη συνοδεία στίχων του κούρδου ποιητή Ελμπεστέν Μερουάν Μπερεκάτ, στίχους σπαρακτικά αληθινούς οι οποίοι αποδίδουν τον πόνο και την ελπίδα όλων εκείνων των χιλιάδων ανθρώπων που περπατούν. «Υπήρχαν κάποτε μονοπάτια για τους ονειροπόλους, τώρα μονάχα φράχτες», λέει ο ποιητής, την ώρα που η κάμερα δείχνει κατεστραμμένες πόλεις, καταυλισμούς προσφύγων, συνοριοφύλακες. Και ο Μπαασίμ; Που είναι, ποιος είναι;
Στο πρόσωπό του συνοψίζεται η τραγωδία των προσφύγων και των μεταναστών.
Ένα ντοκιμαντέρ που δεν μασάει τα λόγια του, με βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση. Με τη χρήση πλούσιου αρχειακού υλικού, ο ρεπόρτερ-σκηνοθέτης δίνει ανάγλυφη εικόνα του σύγχρονου κόσμου υπενθυμίζοντας το δράμα των ανθρώπων που περπατούν και κοιμούνται στο χώμα, όχι επειδή το επέλεξαν αλλά επειδή η Δύση αρνείται να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα και να αποδεχτεί τις τεράστιες ευθύνες της.