Το Athens Pride 2022 ολοκληρώνεται το Σάββατο 18 Ιουνίου με την παρέλαση Υπερηφάνειας και συναυλία στην πλατεία Συντάγματος. Μουσικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, ταινίες, συζητήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις συμπεριλαμβάνονταν στο φετινό πλούσιο πρόγραμμα (10–18/06) του φεστιβάλ, που επέστρεψε μετά από δύο χρόνια απουσίας λόγω πανδημίας.
Άνευ Όρων
«Το φετινό κλίμα που επικρατεί είναι αυτό της επανασύνδεσης. Μετά από δύο χρόνια αναμονής, ζύμωσης και ενδοσκόπησης υπάρχει πλέον η ετοιμότητα και η ανάγκη να ξαναβγούμε στην επιφάνεια. Το 18ο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας είναι εδώ, πιο δυνατό από ποτέ να γιορτάσει, να διεκδικήσει και να θυμηθεί. Το Athens Pride 2022 αποδεικνύει πως η διεκδίκηση για ασφαλέστερους χώρους, χώρους που μπορούμε να υπάρξουμε ως ολότητες, χώρους Άνευ Όρων για εμάς και τις οικογένειές μας, είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Στο φετινό Athens Pride διεκδικούμε και γιορτάζουμε Άνευ Όρων. Για εκπαίδευση άνευ όρων, για ισότητα στον γάμο και την οικογένεια άνευ όρων, για ασφάλεια άνευ όρων, για συμπερίληψη άνευ όρων, για ζωή άνευ όρων. Εμείς και οι οικογένειές μας διεκδικούμε πραγματική ισότητα χωρίς “ναι μεν... αλλά”, χωρίς προϋποθέσεις και αστερίσκους», σχολίασαν στην «Εποχή» πρόσωπα από τον τομέα επικοινωνίας και οργάνωσης του Φεστιβάλ.
Τις τελευταίες ημέρες, η αρνητική απόφαση του Athens Pride στο αίτημα συμμετοχής στην παρέλαση Υπερηφάνειας της Ευρωπαϊκής ομάδας ΛΟΑΤΚΙ Αστυνομικών (European LGBT Police Association) προκάλεσε συζητήσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ προσώπων της κοινότητας.
«Με βάση τις πολύπαθες σχέσεις της LGBTQI+ κοινότητας με την αστυνομία, αλλά και τις πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στην υπόθεση της δολοφονίας του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου, η αστυνομική σας ταυτότητα, είτε με στολή, είτε με οποιοδήποτε διακριτικό στοιχείο που την υποδηλώνει, δεν έχει ακόμη χώρο στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας. Είναι ευρέως γνωστό ότι πολλά LGBTQI+ άτομα στην Ελλάδα έχουν επανειλημμένα κακοποιηθεί, προπηλακιστεί, αγνοηθεί μέχρι και δολοφονηθεί από αστυνομικούς. Έτσι, είναι όχι μόνο υποχρέωση, αλλά και ειλικρινής μας θέληση να προστατέψουμε τα άτομα με αυτά τα βιώματα από κάθε έκθεση σε καταστάσεις που μπορεί να γίνουν κακοποιητικές ή μπορεί να πυροδοτήσουν αντίστοιχα συναισθήματα. Παράλληλα, με αυτή τη βίαιη πραγματικότητα, δεν έχει γίνει ακόμα κάποια κίνηση αποδοχής, απόδειξης διάθεσης ουσιαστικής συνεργασίας και δημόσιας παραδοχής ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι καθολικά και αδιαπραγμάτευτα από την ελληνική αστυνομία. Τα LGBTQI+ άτομα στην Ελλάδα ζούμε σε ένα μόνιμο καθεστώς φόβου και νιώθουμε απροστάτευτα, καθώς η αστυνομία συχνά πράττει βάσει ομοφοβικών, σεξιστικών, ρατσιστικών, μισαναπηρικών και τρανσφοβικών πεποιθήσεων, καταπατώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα», όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, γνωστοποιώντας την απόφαση.
Μισά και ατελή νομοθετικά βήματα
Επικοινωνήσαμε με την Άννα Απέργη Κωνσταντινίδη, πρόεδρο του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ). «Σίγουρα δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση που ήμασταν πριν 10–15 χρόνια. Έχουν γίνει κάποια νομοθετικά βήματα για την προστασία των τρανς, αλλά και γενικότερα των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, όμως οι περισσότερες νομοθεσίες είναι μισές και ατελείς. Ας πούμε, η νομοθεσία για την ίση μεταχείριση και την απαγόρευση των διακρίσεων (νόμος 4443/2016) συμπεριλαμβάνει μόνο την απασχόληση και την εργασία, αλλά δεν συμπεριλαμβάνει τα ΛΟΑΤΚΙ στον τομέα της υγείας και της πρόνοιας, στην εκπαίδευση και στη στέγαση. Η νομοθεσία για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου (νόμος 4491/2017) είναι πολύ περιοριστική, η διαδικασία παραμένει δικαστική και δεν αντιμετωπίζει όλο το σύνολο των προβλημάτων. Η αντιρατσιστική νομοθεσία συμπεριλαμβάνει μόνο την υποκίνηση σε βία ή μίσος και όχι γενικότερα τη ρητορική του μίσους. Αυτό έχει συνέπεια ο ρατσιστικός λόγος στην ουσία να παραμένει ατιμώρητος, ενώ παράλληλα τον βλέπουμε καθημερινά να “ανθεί” από δημόσια πρόσωπα, ακόμη και μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να έχει και χαρακτηριστικά ενός θεσμοποιημένου ρατσισμού. Εν έτει 2022, συνεχίζονται ακόμα να πραγματοποιούνται κακοποιητικές επεμβάσεις, χωρίς να μπορεί να υπάρξει συναίνεση ακόμη και σε ίντερσεξ βρέφη και να παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη σωματική ακεραιότητα. Επίσης, στη νομοθέτηση της επέκτασης της αναδοχής ανεξαρτήτως φύλου των μερών που έχουν τελέσει σύμφωνο συμβίωσης, δεν επεκτάθηκαν τα δικαιώματα από κοινού επιμέλειας υπαρχόντων τέκνων, δεν επεκτάθηκε το δικαίωμα στην τεκνοθεσία, καθώς και το δικαίωμα στον γάμο. Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας», αναφέρει η πρόεδρος του ΣΥΔ σχετικά με τα θεσμικά βήματα που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια.
«Στη χώρα μας είμαστε ακόμη πολύ μακριά και χρειάζεται πολλή δουλειά, επιμονή και αγώνας για να πλησιάσουμε αυτό που ονομάζουμε ισότητα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην τρανς ή την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Αναφέρομαι γενικότερα στους πρόσφυγες και μετανάστες και αιτούντες άσυλο, που το τελευταίο χρονικό διάστημα τα δικαιώματά τους όλο και καταπατώνται, στα δικαιώματα των προσώπων που βρίσκονται υπό κράτηση ή στις φυλακές, στα ΑμεΑ, στα πρόσωπα που εργάζονται στο σεξ, στα άτομα που ζουν υπό καθεστώς αστεγίας. Εγώ θα έλεγα πριν μιλήσουμε για αγάπη και ισότητα, να μιλήσουμε για συμπερίληψη. Ας ξεκινήσουμε από εκεί λοιπόν», σχολίασε χαρακτηριστικά η Α. Απέργη–Κωνσταντινίδη.