Οι υπουργοί και τα στελέχη της ΝΔ αναπαράγουν τα τελευταία δύο χρόνια ένα παραπλανητικό αφήγημα, ένα σόφισμα στα θέματα της πολιτικής που αφορούν πρόσφυγες και μετανάστες. Λένε πως η πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση διαφοροποιείται από εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ ως προς δύο σημεία, τη φύλαξη των συνόρων και την αυστηρότητα.
Τους έχουμε κατ’ επανάληψη υποδείξει πως η φύλαξη των συνόρων είναι δικαίωμα και υποχρέωση της χώρας που πηγάζει από το διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό δίκαιο. Κάθε άλλη νύξη αποτελεί ασέβεια προς την αρχή της συνέχειας του κράτους, αλλά και προς τον ελληνικό λαό, που στα πιο δύσκολα χρόνια της οικονομικής ύφεσης αποτέλεσε παράδειγμα αλληλεγγύης.
Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο σκέλος της ρητορικής τους, την αυστηρότητα ή την αυστηροποίηση της νομοθεσίας, ένα αφήγημα «dura lex sed lex», αυτό είναι εξίσου ανυπόστατο. Η λογική του αυστηρού νόμου έχει ως όριο τις εγγυήσεις που τίθενται από το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και διεθνές Δίκαιο.
Σε κάθε φωνή που αμφισβητεί το «αξίωμα» της κυβέρνησης, που θέτει ερωτήματα για παραβίαση των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου κατά τη συνοριακή διαδικασία, ή για κακή ενσωμάτωση των οδηγιών και παραβίαση των εγγυήσεων που θέτουν, απαντούν με άναρθρες κραυγές περί φερέφωνων τουρκικής προπαγάνδας –άραγε η απαρέγκλιτη τήρηση του κράτους δικαίου είναι εις βάρος της χώρας;
Στελέχη της κυβέρνησης δεν διστάζουν, μάλιστα, να συμπεριλάβουν στην ομάδα των «πρακτόρων» την Ύπατη Αρμοστεία, την ευρωπαία Επίτροπο, το Συμβούλιο της Ευρώπης, βουλευτές, ευρωβουλευτές, δημοσιογράφους, δεν διστάζουν να κάνουν λόγο για οργανωμένο σχέδιο και «εθνοπροδότες», στοχοποιώντας ανθρώπους που αντιδρούν. Προσπαθούν να αναπαράγουν μια έξαρση ενός αδιέξοδου εθνικιστικού μίσους, όπως έκαναν και με τη συμφωνία των Πρεσπών, που, παρά τις –τότε– φωνές, σέβονται και σε μεγάλο βαθμό εφαρμόζουν.
Δεν εξηγούν, όμως, αν είναι όντως έτσι και όλα βαίνουν καλώς, για ποιο λόγο αναγκάστηκε σε παραίτηση ο επικεφαλής της Frontex, για ποιο λόγο αρνούνται τη δημιουργία ανεξάρτητου παρατηρητηρίου παρακολούθησης της συνοριακής διαδικασίας, όπως ζητά η κυρία Γιόχανσον;
Για να αντιστραφεί όλη αυτή η κατάσταση, για να υπάρξει η αυτονόητη απαρέγκλιτη τήρηση του διεθνούς Δικαίου και των αρχών του κράτους Δικαίου, χρειάζεται ένα ενιαίο μέτωπο στη Βουλή και στην κοινωνία με τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.
Πρέπει η κοινωνία να εμπεδώσει πως όταν ξεκινούν από τους πιο ευάλωτους, όπως αποδείχτηκε περίτρανα και αποδεικνύεται καθημερινά, έρχεται και η σειρά μετά των υπολοίπων. Το βλέπουμε γύρω μας, ο πληθωρισμός είναι στα ύψη, οι χρεώσεις του ρεύματος παραμένουν χωρίς έλεγχο και θα οδηγήσουν σε διακοπές, το ίδιο υψηλές και οι τιμές στα καύσιμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ πρέπει να συνδέσει όλο αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία με τη δική του γείωση σε αυτή και το προσφυγικό αποτελεί πεδίο για κάτι τέτοιο, καθώς είναι μια οριζόντια διαχωριστική γραμμή με τη Δεξιά. Ακόμη και όπου υπήρξαν αντιδράσεις για την εγκατάσταση δομών προσφύγων, σύντομα το μεγάλο μέρος των τοπικών κοινωνιών αντιλήφθηκε ότι μόνο πλούτος είναι αυτή η συνύπαρξη, κοινωνικά και οικονομικά, και, όσο και να το προσπαθεί η σημερινή κυβέρνηση, ένα κρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας δεν δηλητηριάζεται από τις ξενοφοβικές κορώνες.