Στη δοκιμασμένη από τις καταστροφικές πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού Βόρεια Εύβοια, ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή το 1ο Evia Film Project, με την προβολή της ταινίας «Ο δασοποιός», πρώτη ταινία-ντοκιμαντέρ στην καριέρα του μεγάλου σκηνοθέτη Φόλκερ Σλέντορφ. Η δε τελετή λήξης απέκτησε μεγαλύτερη λαμπρότητα από το γεγονός της παρουσίας του ίδιου του 83χρονου Σλέντορφ στην προβολή, ο οποίος προλόγισε την ταινία του.
Αφού ευχαρίστησε για την πρόσκληση, ο γερμανός σκηνοθέτης ξεκίνησε λέγοντας: «Είναι αναπάντεχο για μένα να βρίσκομαι εδώ. Όταν γυρνούσα τον Δασοποιό στην Αφρική, έβλεπα στις ειδήσεις, όπως όλος ο κόσμος, τη φρίκη που ζούσε η Εύβοια και σκεφτόμουν πως θα έπρεπε να είμαι εκεί να γυρίζω μια ταινία. Φυσικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έδειχνα τη συγκεκριμένη ταινία εδώ, σε ένα υπέροχο θερινό σινεμά, κάτω από τα αστέρια. Είναι λες και η μοίρα μάς ένωσε σε έναν κοινό δεσμό. Δεν είναι μόνο τα δάση που κινδυνεύουν. Το σινεμά και οι σκοτεινές αίθουσες βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο. Το σημερινό κοινό είναι μάλλον το μεγαλύτερο που πρόκειται να δει τη συγκεκριμένη ταινία. Είναι υπέροχο να μοιράζεσαι τη δημιουργία σου με το κοινό, αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που γυρίζουμε ταινίες». Εδώ να σημειώσουμε πως η προβολή πραγματοποιήθηκε στον ανακαινισμένο θερινό κινηματογράφο Απόλλων, στην Αιδηψό, ο οποίος ήταν κλειστός για πάνω από 20 χρόνια!
Μετά το τέλος της προβολής ακολούθησε συζήτηση με το κοινό. Εκεί, ο Σλέντορφ αναφέρθηκε στη χρήση των εκφραστικών του μέσων, λέγοντας: «Έχοντας γαλουχηθεί στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, επηρεάστηκα κι εγώ από τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Το θεωρούσα ανέκαθεν φυσιολογικό να αναμειγνύω ασπρόμαυρη και έγχρωμη εικόνα, μυθοπλασία και ντοκιμαντέρ, να μπλέκω μεταξύ τους τα είδη. Η ποικιλία των εκφραστικών μέσων στην ταινία πιστεύω πως ταιριάζει απόλυτα στη σύνθετη φύση της αφρικανικής ηπείρου. Δεν υπήρχε, πάντως, κάποιο εκ των προτέρων σχέδιο, απλώς έπρεπε να φανώ προσαρμοστικός στην πορεία. Για παράδειγμα, το animation ήταν ένας βολικός τρόπος για να φτιάξω μια σκηνή κάτω από τη γη, θα ήταν εξάλλου αδύνατο να βυθίσω την κάμερά μου εκεί. Επικοινώνησα, λοιπόν, με μια graphic designer, η οποία μάλιστα ανήκει στη φυλή των Τουαρέγκ, και με βοήθησε. Είμαι, επίσης, μεγάλος θαυμαστής του ντοκιμαντερίστα Ζαν Ρους, ο οποίος χρησιμοποιούσε την κάμερα ως εργαλείο επαφής, αυτό που ονόμαζε ο ίδιος “caméra de contact”. Στον Δασοποιό, η κάμερα εκμηδενίζει την αμηχανία του ομιλητή, ο οποίος δεν νιώθει πως απευθύνεται σε μένα, αλλά σε εσάς, στο κοινό». Ειδικότερα για το «Δασοποιό», ο σκηνοθέτης σημείωσε:
«Η οποιαδήποτε σκέψη για ομοιομορφία στην ταινία έρχεται ούτως ή άλλως σε αντίθεση με την αδιανόητη ποικιλομορφία της Αφρικής, η οποία αποτελείται από 54 χώρες, όπου οι κάτοικοι μιλούν περισσότερες από 300 γλώσσες. […] Σκοπός της ταινίας, όμως, ήταν να προβάλω το έργο του Τόνι Ρινάουντο, τον οποίο γνώρισα τυχαία σε ένα συνέδριο και αποφάσισα να γυρίσω μια ταινία για τη δράση του, καθώς και να παρουσιάσω μια διαφορετική οπτική της Αφρικής από τον καθιερωμένο δυτικό τρόπο. Πέρα από την ταινία που είδατε, η οποία προορίζεται για ένα μη εξειδικευμένο κοινό, υπάρχει και μια βερσιόν διάρκειας 40 λεπτών, με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που απευθύνεται αποκλειστικά σε αγρότες. Δυστυχώς, είναι κάπως δύσκολο να δει την ταινία το κοινό στην Αφρική. Υπάρχουν μόνο μούλτιπλεξ, τα οποία προβάλλουν αμερικανικά μπλοκμπάστερ, ενώ η τηλεόραση δεν υπάρχει περίπτωση να δείξει ενδιαφέρον. Ακόμη και αν δεν το δούνε οι αγρότες, όμως, θα το δούμε οι πολιτικοί ή όσοι χαράσσουν πολιτικές, θα το δούμε όλοι εμείς, που εντέλει εκλέγουμε τις κυβερνήσεις. Πολύς λόγος γίνεται για ανάπτυξη στις μέρες μας, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να στραφούμε σε οικουμενικό επίπεδο στη γεωργία, καθότι είναι η πηγή και η βάση των πάντων».
Το Evia Film Project, είναι μια διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πραγματοποιήθηκε στην Αιδηψό, τη Λίμνη και την Αγία Άννα.