Μόνο το 27,5% έχει σύμβαση από δύο έως έξι μήνες και το 1% υπερβαίνει το έτος.
Οι συμβάσεις μέχρι μια εβδομάδα πλησιάζουν το 20%.
Γιορτάζει τη νίκη της η «κεντροαριστερά», με κυρίαρχο το Δημοκρατικό Κόμμα και αδύναμο εταίρο το Κίνημα 5 Αστέρων. Ανακτά την Πιατσέντσα από τη δεξιά και την Πάρμα έπειτα από μια περίοδο διοίκησης με τους 5 Αστέρες και μετά από τον αποχωρήσαντα από το Κίνημα δήμαρχο Φεντερίκο Πιτσαρότι. Κατακτά τη Μόντσα του Μπερλουσκόνι και -το κυριότερο- αποσπά από τη δεξιά το Καταντζάρο, μετά από 11 χρόνια, και τη Βερόνα, μετά από 15 χρόνια. Ιδιαίτερα για τη Βερόνα, το Δημοκρατικό Κόμμα θα περηφανεύεται για πολύ καιρό.
Ελπίδες και προβληματισμοί
Ο πρώην ποδοσφαιριστής Νταμιάνο Τομάζι κατόρθωσε να συγκεντρώσει το 54% με τη βοήθεια πλήθους νέων ανθρώπων, χωρίς να ακολουθήσει τις συνήθεις μεθόδους προεκλογικής εκστρατείας, δηλαδή χωρίς να χρησιμοποιήσει τα καθιερωμένα επικοινωνιακά μέσα, όπως το διαδίκτυο, αλλά με την παλιά μέθοδο της συνάντησης πόρτα-πόρτα με τους ψηφοφόρους, «κοιτάζοντάς τους στα μάτια».
Από το ψηφοδέλτιό του ψηφίστηκε περισσότερο η Βερόνικα Ατιτσόγκμπε, με καταγωγή από το Τόγκο, από όπου ήλθαν στην Ιταλία οι γονείς της στη δεκαετία του ’80.
Είναι γεγονός ότι σε αυτές τις δημοτικές εκλογές ψηφίστηκαν περισσότερες γυναίκες και περισσότεροι νέοι/ες και αυτό είναι αναμφίβολα ελπιδοφόρο. Όμως, η τεράστια αποχή (προσέλευση 42% έναντι 54% στον πρώτο γύρο) θα έπρεπε να προβληματίσει το Δημοκρατικό Κόμμα και να αναρωτηθεί για τις αιτίες.
Η δεξιά, από την άλλη, γλύφει τις πληγές της και το κάθε κόμμα θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι φταίνε για την ήττα και αναζητά την πρωτοκαθεδρία στον συνασπισμό. Ο Μπερλουσκόνι ισχυρίζεται ότι χρειάζονται μετριοπαθέστεροι υποψήφιοι, ενώ η Μελόνι ρίχνει το φταίξιμο στον Σαλβίνι. «‘Όπου πάμε ενωμένοι, νικάμε, όπου πάμε χωρισμένοι, χάνουμε», λέει ο αντιπρόεδρος της Forza Italia, Αντόνιο Ταγιάνι. Μόνη τους παρηγοριά η νίκη στον πρώτο γύρο σε δύο μεγάλες πόλεις, τη Γένοβα και το Παλέρμο.
Οι εθνικές εκλογές, πάντως, είναι ένα άλλο κεφάλαιο και εκεί θα φανεί τι θα έχει απομείνει στην ιταλική πολιτική μετά την κυβέρνηση Ντράγκι.
Τουλάχιστον θα ενημερώσει εκ των προτέρων
Στο μεταξύ, ο πόλεμος της Ουκρανίας αλλάζει και τους συσχετισμούς στο ιταλικό Κοινοβούλιο. Την 21η Ιούνη οι 5 Αστέρες προανήγγειλαν μεγάλη μάχη σε Γερουσία και Βουλή για το ζήτημα της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Τελικά, ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Τουλάχιστον, πέτυχαν να υπάρχει δέσμευση για προηγούμενη ενημέρωση από τον Ντράγκι πριν σταλούν όπλα και όχι εκ των υστέρων.
Ο Ντράγκι, βέβαια, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα μιλούσε και πάλι υπέρ της αποστολής όπλων, με τον ίδιο τρόπο που υποστήριξε την άποψη αυτή σε όλες τις συνόδους.
Ο υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο, ο οποίος κατηγόρησε για ανευθυνότητα το Κίνημα, ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τον Ντράγκι και την φιλονατοϊκή του πολιτική, προκαλώντας διάσπαση στο Κίνημα 5 Αστέρων, η οποία θα είχε νόημα αν οι 5 Αστέρες εγκατέλειπαν την κυβέρνηση. Όμως, το Κίνημα παρέμεινε και εν τέλει συμφώνησε με τον Ντράγκι. Πολλοί καχύποπτοι υποψιάστηκαν ότι το κύριο πρόβλημα του Ντι Μάιο, (ο οποίος, παρεμπιπτόντως παλαιότερα εκφραζόταν κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιλούσε για έξοδο από το ευρώ και υπέρβαση του ΝΑΤΟ) ήταν το όριο των δύο θητειών των εκλεγμένων, θεμελιώδους αρχής του Κινήματος, η οποία, σε περίπτωση που καταργηθεί, θα δημιουργήσει και άλλα προβλήματα μεταξύ των μελών. Την ίδια σκέψη με τον Ντι Μάιο μάλλον έκαναν και οι 51 βουλευτές και 11 γερουσιαστές που τον ακολούθησαν. Έτσι, η Λέγκα έγινε το μεγαλύτερο κόμμα, με 132 βουλευτές έναντι 105 του Κόντε και 61 γερουσιαστές, ίδιο αριθμό με τον αντίστοιχο των 5 Αστέρων.
Τρομακτική εργασιακή επισφάλεια
Η νέα κοινοβουλευτική ομάδα του Ντι Μάιο «Μαζί για το Μέλλον» έχει αποφασίσει ότι θα ανήκει στο κέντρο, στο οποίο, όμως, υπάρχει ήδη τεράστιος συνωστισμός. Επίσης, ο σχηματισμός νέας κοινοβουλευτικής ομάδας δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα φέρει και αντίστοιχη εκλογική επιτυχία. Σε δημοσκόπηση Winpoll- Il Sole 24 Ore, το κόμμα του Ντι Μάιο εμφανίζεται να συγκεντρώνει 4,7%, ενώ οι 5 Αστέρες 6,9%.
Όπως όμως εξηγεί ο πολιτικός αναλυτής Ρομπέρτο Ντ’Αλιμόντε, έχει αποδειχτεί σε άλλες περιπτώσεις, ότι «οι αρχικές εκτιμήσεις μπορεί να ήταν πολλά υποσχόμενες, αλλά, τελικά, η εύνοια των ψηφοφόρων διήρκεσε λίγο».
Η εύνοια των ψηφοφόρων δεν είναι δεδομένη για κανένα κόμμα, όπως φαίνεται και από την αποχή. Πώς να μη συμβαίνει αυτό, άλλωστε, όταν στο τελευταίο τρίμηνο του έτους το 9% των νέων συμβάσεων ορισμένου χρόνου διήρκεσε μόνο μια μέρα και το ένα τρίτο λιγότερο από ένα μήνα;
Σύμφωνα με το ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής (Istat) η ανάκαμψη είναι ιδιαίτερα φτωχή για τους εργαζομένους. Μόνο το 27,5% έχει σύμβαση από δύο έως έξι μήνες και το 1% υπερβαίνει το έτος. Οι συμβάσεις μέχρι μια εβδομάδα πλησιάζουν το 20%, 2,9 μονάδες πάνω από το ποσοστό της αντίστοιχης περιόδου του 2021. Είναι εντυπωσιακή η μεγάλη αύξηση (+6,7) των συμβάσεων πολύ σύντομης διάρκειας στη δημόσια διοίκηση, στην εκπαίδευση και στην υγεία.
Ας αυξήσει και άλλο η κυβέρνηση Ντράγκι τις δαπάνες για όπλα και ας βυθίσει στη φτώχεια και στην επισφάλεια τους εργαζομένους, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ πολιτών και θεσμών. Μετά, όμως, ας μη χύνουν τα κυβερνητικά κόμματα κροκοδείλια δάκρυα για τα επίπεδα αποχής.