Ο Κωνσταντίνος Ζούλας έχει στήσει μόνος του καυγά με την ΕΣΗΕΑ και προσπαθεί να απαξιώσει το ιστορικότερο σωματείο στην Ελλάδα. Η απέχθειά του για τον συνδικαλισμό είναι εμφανής και ούτε επιδιώκει να την κρύψει. Εσχάτως όμως χρησιμοποιεί ως πιόνια τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Έτσι νομίζει ότι εκδικείται την ΕΣΗΕΑ για την πρόσφατη προσωρινή διαγραφή του, λόγω της περιβόητης πλέον υπόθεσης του ανταποκριτή στη Μόσχα που δεν βρέθηκε ποτέ στη Μόσχα. Και ας παριστάνει ότι δεν τον νοιάζει.
Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση θεσμικών και οικονομικών αιτημάτων των δημοσιογράφων που εργάζονται στα δημόσια ΜΜΕ οδήγησε την ΕΡΤ σε άκρως επιθετικές κινήσεις κατά των εργαζομένων της. Έσυρε την ΕΣΗΕΑ στα δικαστήρια, χρησιμοποίησε την ΕΡΤ3 ως απεργοσπαστικό μηχανισμό, πίεσε λυσσαλέα για μετάδοση έστω και λίγων λεπτών από το ωριαίο δελτίο, στην εκπνοή της κινητοποίησης.
Η έλλειψη σεβασμού απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων ίσως δεν αποτελεί και μεγάλη έκπληξη, η εικόνα όμως επιδεινώνεται από την εκδήλωση υπέρμετρης αλαζονείας την οποία "βροντοφωνάζει" το επιχείρημα του, ότι δήθεν η ΕΣΗΕΑ έχει στοχοποιήσει την ΕΡΤ. Ως άλλος Λουδοβίκος μάς λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι αυτός είναι η ΕΡΤ. Όσο για τα περί στοχοποίησης, είναι μάλλον αναμενόμενο ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπέπεσε σε ένα δεοντολογικό παράπτωμα και το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό του επέβαλε μια ποινή.
Όλα αυτά θα ήταν απλώς ευτράπελα αν δεν σχετίζονταν με ένα σοβαρό διακύβευμα. Τη διαπραγμάτευση της ΕΣΗΕΑ για την βελτίωση των θεσμικών και των οικονομικών όρων εργασίας των δημοσιογράφων που απασχολούνται στα δημόσια ΜΜΕ. Η επιτυχία ή αποτυχία αυτής της διεκδίκησης θα καθορίσει, εν πολλοίς, ή θα τορπιλίσει πριν καν αρχίσει την προσπάθεια για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα ιδιωτικά ΜΜΕ τα οποία από το 2009 κατρακυλούν σε εργασιακή και οικονομική εξαθλίωση.
Οι δημοσιογράφοι όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έχουν απωλέσει από το 2009 πάνω από 40% του εισοδήματος τους. Οι αμοιβές των δημοσιογράφων που απασχολούνται στην ΕΡΤ, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, στα δημοτικά ραδιόφωνα και στα γραφεία τύπου αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στη λαίλαπα της ακρίβειας.
Η κυβέρνηση, μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, δέχτηκε τα θεσμικά αιτήματα και για τα οικονομικά είναι έως τώρα αρνητική. Θα έλεγε κανείς ότι δεν ξαφνιάζει αυτή η εξέλιξη εάν δεν υπήρχε μια παράμετρος με έντονη πολιτική χροιά. Η κυβέρνηση φρόντισε κατά τη διάρκεια των μηνών της διαπραγμάτευσης να αφήνει αισιόδοξα μηνύματα για την ικανοποίηση των οικονομικών αιτημάτων. Παράλληλα πίεζε ασφυκτικά για τη συνεργασία της ΕΣΗΕΑ σε πρωτοβουλίες που εμφανίζονται να στοχεύουν στην βελτίωση της δραματικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό ως προς την ελευθερία του Τύπου. Οι συστάσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήταν και ξεκάθαρες και αυστηρές και η κυβέρνηση τρέχει πανικόβλητη να δείξει ότι προσπαθεί ανατρέψει την ζοφερή πραγματικότητα που η ίδια έχει δημιουργήσει, μαζί με τους ισχυρούς μιντιακούς της φίλους, ακόμη και πριν γίνει κυβέρνηση. Φαίνεται ότι μέσα στο σχεδιασμό ήταν και να ρίξει στάχτη στα μάτια των δημοσιογράφων.
Ο εμπαιγμός βέβαια έχει πάντα κοντά ποδάρια και τώρα πρέπει να αποδείξει και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αν όντως κόπτεται για την ασφάλεια του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, τη διαφάνεια, την πολυφωνία και την αξιοπιστία των ΜΜΕ. Δημοσιογραφία ποιοτική και έγκυρη με δημοσιογράφους όμηρους της ανέχειας, δεν γίνεται.