Με τον Ηλία Νικολακόπουλο ήμασταν συμμαθητές στο φροντιστήριο των εισαγωγικών εξετάσεων για την είσοδο στα ΑΕΙ. Αυτές τις εξετάσεις που αργότερα επικράτησε να αποκαλούνται Πανελλήνιες. Το φροντιστήριο ήταν των γονέων του Ηλία. Νικολακόπουλος και Άννα Φερεντίνου. Ο πατέρας μάς δίδασκε Γεωμετρία και η μητέρα Άλγεβρα. Άλγεβρα υψηλού επιπέδου. Ήταν αναπόφευκτο να μην γίνει ο Ηλίας μαθηματικός, αν και το φροντιστήριο ήταν προσανατολισμού Πολυτεχνείου. Εγώ βρέθηκα εκεί εξαιτίας ενός θείου μου, που δίδασκε φιλολογικά μαθήματα στο φροντιστήριο. Που είχαν γνωριστεί ο θείος μου με τον πατέρα Νικολακόπουλο; Που αλλού βέβαια; Στη Μακρόνησο. Αυτό που είχα ακούσει εγώ ήταν ότι η γυναίκα του θείου μου περίμενε διαρκώς την επιστροφή του, καθώς ο θείος αρνιόταν να υπογράψει δήλωση.
Ο Ηλίας ήταν ανάμεσα στους δυο – τρεις καλύτερους του τμήματος μας στο φροντιστήριο από τα καμιά τριανταριά παιδιά που ήμασταν. Τότε βέβαια ήμασταν 58 στην αντίστοιχη τάξη του σχολείου. Δεν ήταν καθόλου έκπληξη το ότι μπήκε πρώτος στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών με πολύ μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο επιτυχόντα.
Ενώ βρισκόμασταν στην τελική ευθεία για τις εισαγωγικές εξετάσεις (25 Αυγούστου), ξέσπασαν τα Ιουλιανά (15 Ιουλίου). Βράδυ της 15ης Ιουλίου, ενώ γράφαμε ένα διαγώνισμα νεοελληνικού κειμένου, ακούστηκαν τα συνθήματα από τις αυθόρμητες διαδηλώσεις που σχηματίζονταν κάτω στους δρόμους. Το φροντιστήριο βρισκόταν στο δεύτερο όροφο ενός κτιρίου στη διασταύρωση Χ. Τρικούπη και Σόλωνος.
Τις επόμενες βραδιές κάναμε κοπάνα την τελευταία ώρα των μαθημάτων για να πάμε στην συγκέντρωση – διαδήλωση που καθημερινά υπήρχε. Ο Ηλίας, εγώ και ένα τρίτο παιδί που λεγόταν και εκείνος Ηλίας. Άναβαν οι συζητήσεις για το πώς φτάσαμε σ ΄ αυτή την κατάσταση που εκδηλωνόταν τώρα με τα Ιουλιανά. Δεν ξέραμε (τουλάχιστον εγώ ) για τον εμφύλιο. Συζητάγαμε κυρίως για πράγματα μετά το 1950. Έκπληκτος εγώ άκουγα ότι ο Γ. Παπανδρέου, ο γέρος της Δημοκρατίας, ο ανατραπείς από τα ανάκτορα πρωθυπουργός, είχε πάει το 1952 με τον …Παπάγο. Του ήταν ευκολότερο να απαντήσει στο δίλλημα «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» απ’ ό,τι ήταν για την Αριστερά. Ο Ηλίας πρωτοστατούσε στις συζητήσεις και στις «αποκαλύψεις» για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί. Την δίψα όλων μας επρόκειτο να την έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό ο Ηλίας. Έψαξε και βρήκε όλα τα στοιχεία που εμείς θα τα μαθαίναμε πολύ – πολύ αργότερα από τα βιβλία του και από άλλες πηγές άλλων σημαντικών ιστορικών. Τα ερωτηματικά μας και τις απορίες μας ο Ηλίας τα έκανε επιστήμη. Η διαδρομή του Ηλία από μαθηματικός σε ιστορικός πέρασε μέσα από την εκλογική κοινωνιολογία, την επιστήμη που αυτός έκανε γνωστή στην Ελλάδα. Η προσέγγιση της Ιστορίας μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις, αυτό κάνει ο Ηλίας στο έργο του «Η Καχεκτική Δημοκρατία», ήταν κάτι που χαρακτήριζε εκείνες τις εποχές. Η ΕΔΑ επέμενε μανιωδώς στην προβολή της νομιμότητας και από την άλλη είχαμε 5 εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 8 χρόνια (1956, ‘58, ‘61, ‘63, ’64).
Αφού αναφέρω ότι ο Ηλίας είχε την επιμέλεια μια ιστορικής έκδοσης, έξι στιγμές του 20ου αιώνα (Επανάσταση 1909, Μικρασιατική καταστροφή, Δικτατορία Μεταξά, Αντίσταση, Εμφύλιος , Χούντα 1967 – 74), αλλά και πολύ σημαντικά άρθρα – εργασίες για την φοβερή δεκαετία του ‘40 και το συνολικό του έργο, θα πω ότι το λιγότερο ήταν ότι ήταν γνωστός από τους τηλεοπτικούς σχολιασμούς εκλογικών αναμετρήσεων.