Ο Γαβριήλ είναι φίλος και σύντροφος, από τους καλύτερους. Έκανε την επιλογή να αποχωρήσει από την κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν με βρίσκει σύμφωνο η απόφασή του, αλλά δεν είχα καμία αμφιβολία, κανένα ερωτηματικό ότι σε κάθε περίπτωση θα παρέδιδε την έδρα. Παραιτήθηκε, δεν τον παραίτησαν. Ο Γαβριήλ, από τους νεότερους συντρόφους, όλα αυτά τα χρόνια, έδωσε τη δική του μάχη, το δικό του στίγμα, με συνέπεια, σεμνότητα, ανιδιοτέλεια.
Προσπάθησε στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο κοινοβούλιο και το δρόμο, στα κινήματα και την κεντρική πολιτική σκηνή να βάλει ένα λιθαράκι στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Στην πορεία αυτή ο Γαβριήλ και όλοι εμείς, είχαμε νίκες, αλλά και σοβαρές ήττες. Τις βιώσαμε και τις βιώνουμε και σήμερα.
Απέναντι μας έχουμε υπέρτατο αντίπαλο, που επιδιώκει με λύσσα να συνθλίψει την κοινωνία των φτωχών και των αδικημένων, να υποτάξει και εντέλει, να εξοβελίσει την αριστερά.
Η μάχη είναι δύσκολη, ίσως, άνιση. Βεβαιότητες δεν υπάρχουν. Ο αντίπαλος δείχνει, ανά πάσα στιγμή τα δόντια του. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού, πολιτικές πρωτοβουλίες, σήμερα και όχι στο μέλλον, που θα φωτίζουν το όραμα, που θα στεριώνουν την ταξική μεροληψία, που θα ενισχύουν τα δικαιώματα. Άλλωστε, η αριστερά θα υπάρχει μόνο αν κινείται με την κοινωνία και όχι αν την έχει απέναντί της.
Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, σκέφτηκε και έκρινε. Πήρε μια απόφαση -είμαι σίγουρος- επώδυνη και για τον ίδιο. Και για μας, οι αποφάσεις μας έχουν πόνο, δυσκολία, ερωτηματικά. Όμως, στην απέναντι όχθη βρίσκονται όλοι όσοι έχουν ως στρατηγικό στόχο τη συνεχή διεύρυνση των διακρίσεων, την εξαφάνιση και των ελάχιστων κοινωνικών κατακτήσεων, των δικαιωμάτων που με τόσο κόπο και αγώνες υπήρξαν.
Αυτούς έχουμε απέναντι. Και κανέναν άλλον. Και οι εκβιασμοί είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτοί, όπως και οι αντιστάσεις, όπως και τα λάθη, όπως και οι αμφιβολίες. Συνεχίζουμε. Δίνουμε τη μάχη μέσα σε δύσκολες, αντίξοες συνθήκες. Και ξέρουμε καλά ότι με τον σύντροφό μας, τον Γαβριήλ και με τόσους άλλους και άλλες δεν χώρισαν οι δρόμοι μας, για έναν και μόνο λόγο· ανήκουμε σταθερά και πάντα στον ίδιο κόσμο. Σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή, άλλωστε, ακούσαμε, μάθαμε -στοιχεία, πλέον, του DNA μας- ότι αριστερά, πέραν όλων των άλλων, είναι ήθος, ανεκτικότητα, συντροφικότητα, σεβασμός στη διαφορετική άποψη.
Πάνος Λάμπρου